ยั ง ไ ม่ จ า ง . . . DATE : 2011.01.29 เธอ....ขอให้ไม่ลงภาพเซ็ตนี้ใน Facebook ไม่เป็นไร...ฉันเข้าใจ เธอ....ไม่อยากให้คนอื่นรับรู้ เรื่องของเรา ไม่เป็นไร....ฉันเข้าใจ เธอ....ไม่เคยหันมามองฉัน ไม่เป็นไร....ฉันเข้าใจ เธอ....ไม่สบตาฉัน ไม่เป็นไร....ฉันเข้าใจ เธอ....ขอให้เราเป็นแค่พี่น้องกัน ไม่เป็นไร....ฉันเข้าใจ เธอ....ผู้ที่ฉันเก็บไว้ลึกสุดใจ แต่ทำไมไม่ลืม.....ไม่เข้าใจ   Create Date : 31 มกราคม 2554     Last Update : 31 มกราคม 2554 23:09:29 น. Counter : 504 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ความผิดพลาด. . .ห รื อ . . พรหมลิขิต แปลกนะ......อยู่ด้วยกันมา 2 ปี เราไม่เคยเอะใจเลยกับลำดับการนั่งสอบ จนกระทั่งได้เห็นรายชื่อผู้เข้ารับปริญญาเมื่อวันก่อน และ....นี่คือลำดับของเธอและฉัน ในวันที่เราจะได้ประกาศความสำเร็จร่วมกัน และแน่นอนว่า..ร่วมกับคนอื่นอีกมากมาย 660 .... 661 ฉัน 662 พี่สาว 663 XX 664 เธอ 665 .... ความผิดพลาดน่ะหรอ......ไม่อะไรมากหรอก แค่เจ้าหน้าที่คงลำดับชื่อเราผิด ไม่ได้เรียงตามตัวอักษรอย่างถูกต้อง.... 2 ปีที่เราอยู่กันอย่างผิดๆ เรื่อยมา 18 พี่สาว 19 ฉัน 20 เธอ มันต้องเป็นพรหมลิขิตแน่ๆ เลย ที่อะไรก็ไม่รู้ดลบันดาลให้เธอนั่งติดกับฉันทุกครั้งที่เราสอบ ฉันจำได้ เพราะการสอบครั้งแรกของเรานั่นแหละ ทำให้ฉันได้คุยกับเธอบ้าง.......จากนั้น ฉันก็ได้มีโอกาสพูดคุยกับเธอเรื่อยมา ถ้าความผิดพลาดนี้ไม่เกิดขึ้น ฉันก็ไม่รู้ว่า ฉันจะได้มีโอกาสสนิทกับเธออย่างนี้ไม๊.... สำหรับเธอ....ฉันไม่รู้ว่า เธอจะเรียกเรื่องนี้ว่าอะไร อาจจะเป็นความผิดพลาดก็ได้มั้ง สำหรับฉัน....แน่นอนเลย มันคือ "พรหมลิขิต" One call it 'failure'.....but one call it 'destiny'   Create Date : 04 กันยายน 2552     Last Update : 4 กันยายน 2552 21:07:18 น. Counter : 326 Pageviews.   2 comment Share Tweet

เกลียดวันพุธ!!! ที่ต้องมาเจอกับคนปากร้าย.. 17 Dec. 07 วันนี้วันพุธ วันรายงานตัวประจำสัปดาห์ ต้องรายงานความคืบหน้าของ is (ที่ไม่เคยมีความก้าวหน้าเลย) กับ advisor!!! ปากร้าย.... is....ทำมา 3 เดือน เหมือนจะโอเค แต่แล้วก็.."ไม่ได้เรื่องเลย อ่านไม่รู้เรื่อง..ไปทำมาใหม่นะ" พระเจ้า!! ทำไมไม่บอกกันตั้งแต่แรก...งานก็ส่งให้อ่านอยู่เรื่อยๆ ไม่เข้าใจจิงๆ เอ้าาา...ทำใหม่ก็ทำใหม่ เริ่มอ่านมันใหม่ตั้งแต่แรก..ภาษาอังกฤษที่เกลียดหนักหนา ก็ต้องอ่านมันเข้าไป งานภาษาไทยก็หาไม่ได้....โชคดีจริงๆเลย เรานี่มันเก่งจริงๆเลย เสือกเลือกเรื่องที่ชาวบ้านชาวไทยเค้าไม่ทำกัน เหอะ!! อ่าน 1 อ่าน 2 อ่าน 3 อ่านๆๆๆๆ จนจะครบ 20 ฉบับแล้วยังไง.....จะทำเรื่องอะไรเนี่ย หาตัวเองไม่เจอเลย....ความคิดวนเวียน...ไม่กล้าตัดสินใจได้แต่อ่านๆๆๆ ท้อก็ท้อ...ถอยก็ไม่ได้...เริ่มใหม่ยิ่งไม่มีแรง.. ใช้ชีวิตอย่างคนหลงทาง นอนก็หลับไม่สนิท แถมคอยจะฝันร้ายทุกคืน...is เข้าไปหลอกหลอนบ้าง adivisor โทรมาด่าบ้าง เฮ้อ..อ เครียดไปไหนว้าา ตื่นมาก็เหนื่อย....วิธีเดียวจะหลับได้สนิทคือ "กินยา" เอ้อ..วิธีบัดซบ ที่ต้องเอากลับมาใช้อีกแล้ว เมื่อไหร่จะเห็นทางสว่างซะที เหนื่อย(ใจ)เหลือเกิน..... ระดับกำลังใจตอนนี้เหลือ 0 แหล่งกำลังใจเดียวที่มีคือ "ตัวเอง" ช่วงไหนดีก็ดีไปมีแรงอ่านอย่างไร้จุดหมายต่อ แต่ถ้าวันไหนกำลังติดลบ...ก็ทำได้แค่นั่งมอง journal ที่ต้องอ่านผ่านน้ำตา เหอๆๆ ร้องไห้ยังกะคนบ้า..ไม่มีคนเข้าใจ (เพราะไม่มีใครรู้หรอกว่า ตูเครียด) ท้อแล้วไง...อ่านต่อไป คิดต่อไป ถอยไม่ได้ เลิกไม่ได้....แต่ก็คิดว่าใกล้แล้วล่ะ ใกล้บ้า.. adivisor มีไว้ปรึกษางาน is อ.ก็ให้คำปรึกษาดีมาก...ใส่ใจกันทุกขั้นตอน จะว่าไปก็ดีทุกอย่างแหละ ติดอยู่อย่างเดียวว่า...ทำไมต้องหลุดคำที่ทำฉันรู้สึกแย่ๆ เกือบทุกครั้ง ไม่เข้าใจ..... "เขียนอะไรมา ไม่ได้เรื่อง อ่านไม่รู้เรื่องเลย.." งานที่ตั้งใจทำมากๆ โดนส่งกลับมาแล้วบอกว่าไม่ได้เรื่อง...พูดได้คำเดียว "จุก" "เอ้า!! ดูเค้าเป็นตัวอย่างซะ เห็นไม๊?? เค้ามีความก้าวหน้า.." ทำไมค่ะ เค้าส่งเป็นเล่มเขียนมาเรียบร้อยสวยงาม ของฉันมีแต่ A4 แผ่นเดียวแล้วยังไง......ฉันไม่มีความสามารถในการบรรจง ประณีต...แต่สิ่งที่ฉันทำมามันคือความตั้งใจที่มี.......ทำไมต้องเปรียบเทียบ ทำไม... วันนี้..แย่สุดๆ "....ไง อยากได้อะไรอีกไม๊..หรือว่ากำลังใจ 555..." กำลังใจ ใครก็อยากได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คนที่ขาดแคลนมันอย่างยิ่ง กำลังใจเพียงนิดเดียวก็ช่วยให้อะไรดีขึ้นได้มากมาย ทำไมต้องทำเหมือนว่า...การให้กำลังใจเป็นเรื่องน่าขัน......เพราะมันไม่ขำเลยนะคะ สำหรับคนที่ต้องการมันมากมาย.....บอกได้คำเดียวรู้สึกแย่ จนรู้สึกท้ออีกครั้ง....... --------------------------------------------------- ขออภัยทุกๆคนที่หลุดเข้ามาอ่านเจอ รู้ว่าเรื่องมันไร้สาระและจิ๊บๆมาก สำหรับหลายๆคน....แต่สำหรับฉันตอนนี้ทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว นอกจากระบายมันออกมาบ้าง.....ก็เท่านั้น --------------------------------------------------- 14 Mar. 08 วันนี้เป็นวันสอบ defend is ของฉัน 10 โมงเช้าตรงเป๊ะ!! เวลาขึ้นเขียง อู๊ดๆๆ หนึ่งชั่วโมงเต็มๆ ในการสอบ และตอบคำถาม แต่ในที่สุด.....มันก็ผ่านมาได้ด้วยดี "ฉันสอบผ่านแล้ววววว กรี๊ด...ด" โล่งมากๆเลยล่ะ โล่งจนรู้สึกโหว่งๆ อิอิ.... ทั้งนี้...ต้องขอขอบพระคุณอย่างสูง สำหร้บคุณ advisor ที่น่าร้าาาาก อะ อ่ะ งงๆ......สามเดือนที่แล้วยังเขียนโวยวายเค้าอยู่เลย ตอนนี้จะมาทำเป็นพูดว่าเค้าน่ารัก...ก็นะ นิ๊ดสสส์นึง ตอนนั้นมันเป็นอาการจิตตก หูลู่ หางห้อย น้ำลายไหล เอ๊ย...ไม่ใช่ๆ ยังไม่ไหล ก็เป็นธรรมดาใช่ม๊าาา ที่ต้องมีฟาดหัวฟาดหางไปทั่วอ่ะ (แต่ยัยนี่ บังอาจเล่นของสูง...สำนึกผิดแล้ว ธุ ๆ ๆ จ้า) แต่วันนี้น่ะ ขอบอกว่า ประทับใจคุณ advisor มากกกกกกกกกกกกกกกกก ถึงแม้จะขัดใจคุณเค้าด้วยการไม่ยอมลุกขึ้นมายืน present (ก็เข้าใจว่าเสียมารยาท...แต่ถ้ายืนพูด คงไม่รอดแน่นอน ไอ่เราก็พูดอย่างรู้เรื่องเลย ) แต่คุณ advisor ก็ยังช่วย !!! พี่น้องครับ เค้าช่วยฉันตอบคำถาม ช่วยย้ำให้คำตอบน่าเชื่อถือยิ่งขึ้น.....ช่วยเป็นกำลังใจให้ ให้ฉันรู้สึกว่า We are team...You are not alone..พระเจ้า!! อุ่นใจได้อย่างไม่น่าเชื่อเชียวล่ะ ทุกๆสิ่งที่คุณ advisor ทำให้ในวันนี้มันเกินความหวังไว้มาก ขอขอบคุณจากใจ...ในทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ใช่เพียงแค่ในวันนี้ แต่รวมถึงทุกๆวัน ที่ช่วยประคับประคอง ช่วยเข็น ช่วยดัน ช่วยด่า ช่วยอดทน .....ช่วยๆๆๆๆ ต่างๆอีกมากมาย จนในที่สุด...ทำให้ลูกศิษย์คนนึงผ่านมันมาได้.....และต้องขอน้อมจิตน้อมใจขอโทษในสิ่งต่างๆ ที่ iian ได้เคยล่วงเกิน ทั้งต่อหน้าและลับหลัง...(ต่อหน้าน่ะไม่เยอะหรอก แต่ลับหลังนี่ดิ... อิอิ ไม่หรอก..ใครจะกล้า..) อีกหนึ่งคำขอบคุณในวันนี้ คือ คุณมาม๊า ที่อดทนต่อการโดดงานของคุณลูกสาวได้อย่างยอดเยี่ยมตลอด 2 ปีที่เรียนมา เช้าวันขึ้นเขียง คุณม๊ามาเคาะประตูห้อง ทำฟอร์มถามว่าจะออกไปกี่โมง...แต่จิงๆเรารู้นะ ว่ากลัวเราตื่นสายไปสอบไม่ทันเลยมาเช็ค พอออกไปกินข้าวเช้าในครัว ไอ่เราก็หันไปเห็นเมล่อนอยู่ 2 ลูก เลยหันไปถามแกว่า "เอาลูกนี้ไปให้อ.กินได้ไม๊ ม๊า?" แกก็ว่า "เอาไปสิ" อืม....ฉันก็เริ่มคิดล่ะ.....ใครจะปลอกหว่าา....ระหว่างนึกๆอยู่ ม๊าก็วางกระเป๋าถือลง....แล้วบอกว่า "มา..เด๋วม๊าปลอกให้ ไปกินข้าวสิ เนี่ย..มีแอปเปิ้ลเยอะแยะเลย เอาไปด้วยนะ" โอ้ววว แม่เจ้า ม๊าจะยอมลงไปทำงานสายเพื่อเตรียมผลไม้ให้ฉันเอาไปให้เหล่าอาจารย์ที่จะมาสอบลูกสาวกิน!!! และแล้ว....ด้วย เมจิก เมล่อน กับ เมจิก แอปเปิ้ล ของคุณมาม๊า ก็ทำให้เอี้ยนสอบผ่านมาได้ด้วยดี ครั้งที่สองแล้วนะ ที่เวทมนตร์ของมาม๊าร่ายแล้วสัมฤทธิ์ผลเสมอ.......ขอบคุณคับ....รักม๊าที่สุดในโลกเล้ยยย ก่อนสอบก็นั่งน้ำตาไหล (ด้วยความกังวล จิตตก) หลังสอบน้ำตาก็ยังไหลอยู่ (แต่ด้วยความซาบซึ้งในน้ำใจ ในแรงใจ จากทุกๆคน) ยังไม่หายซึ้งเลย นั่งพิมพ์ไป น้ำตาก็จะไหลอยู่เรื่อย......เห็นท่า..เราจะบ้า เนอะ!!   Create Date : 17 ธันวาคม 2551     Last Update : 15 มีนาคม 2552 0:55:17 น. Counter : 329 Pageviews.   1 comment Share Tweet

.................................แ ค่ อ ย า ก เ ขี ย น วันนี้เธอกำลังจะออกไปท่องเที่ยว ไปในที่ๆเธอเคยฝันไว้ เธอควรจะต้องดีใจ และตื้นตัว หัวใจของเธอน่าจะเต้นรัว กับสิ่งใหม่ๆ ที่เธอจะได้สัมผัส กระเป๋าพร้อมแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่าง..เธอได้เตรียมมันไว้อย่างดีแล้ว...กว่าหนึ่งอาทิตย์ แต่มันเกิดอะไรขึ้นกับใจของเธอ ความเจ็บจิ๊ดๆ ที่อยู่ในอก กับเรื่องที่ไม่มีเหตุผล กับเรื่องที่ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลย ทำไมเธอถึงรู้สึกแปล๊บ ๆ ไม่จางหาย เธอกำลังกลัวใช่ไหม กลัวเวลาที่จะได้ออกเดินทาง ไปอยู่กับสาเหตุของความเจ็บ ซึ่งไม่ใช่เรื่องของเธอเลย...... เธอเป็นแค่คนๆหนึ่ง ที่มีหน้าที่เฝ้าดู เป็นกำลังใจ ถึงแม้ว่ามันจะทำให้เธอเจ็บ และไร้เรี่ยวแรง อย่าเลยเธอ..... อย่าทำให้การไล่ตามความฝันครั้งนี้ของเธอ หมดความหมายลง มันเป็นแค่เรื่อง ไม่ใช่เรื่อง ใช่ไหม... จงสูดหายใจเข้าลึกๆ และยิ้ม!! ยิ้มไปจนกว่าเธอจะกลับมานั่งลงตรงนี้อีกครั้ง.... ปล. คนเก่ง...อย่าทำตัวงี่เง่า ไร้สาระ ให้คนอื่นเค้าสมเพช และหัวเราะเยาะได้อีกเลย ได้โปรด......   Create Date : 23 มกราคม 2551     Last Update : 23 มกราคม 2551 14:35:09 น. Counter : 336 Pageviews.   3 comment Share Tweet

เมื่อฉันกำลังจะได้ไปเยี่ยม....ปาย...เมืองแห่งความฝัน หลังจากที่สองเดือนที่แล้วเกือบได้ไปปาย (แต่ดันโดนล้มทริปตอนวินาทีสุดท้าย ด้วยเหตุผลที่ไร้สาระที่สุด!!! คิดแล้วแค้น จิงๆ) ผ่านมาปีนี้ เวลาทองของเราก็กลับมา หุหุ...หุ มีเจ้าชายใจดีเชิญเข้าร่วมทริปไปปายอีกครั้ง คราวนี้มีการวางแผนไว้เยอะแยะเลย แผนใหญ่ก็คือว่า วันที่เดินทางไปจะเป็นวันเกิดของคุณเจ้าชายใจดี ลูกทัวร์เลยแอบวางแผนจะเซอร์ไพร์สให้ประทับใจ ไม่มีวันลืมเลือนไปจนตาย.. เรื่มจากเราลูกทัวร์ผู้ขำขัน จะทำตัวเรื่องมากและทะเลาะกัน ให้บรรยากาศบนรถมัน มาคุ มาคุ ขั้นนี้กำหนดตัวแสดงแล้ว เราได้เป็นผู้แสดงนำด้วย!!! หิหิหิ เสร็จเรา.. (แอบหวั่นใจอยู่เหมือนกันนะว่าจะหลุด เพราะแค่คิดก็ขำกันจะตายอยู่แย้วว ) ขั้นต่อไป จะส่งนักแสดงประกอบไปไซโค ให้เจ้าชายของเราเครียด และเซ็งเป็นที่สุด แล้วเราจะรอ รอจนถึงเที่ยงคืนของวันที่ 24 เราจะไปแวะปั๊มที่ไหนซักแห่ง เราลูกทัวร์ทั้งหมด!!! จะขอปฎิญาณว่า เราจะไปยืนตะโกนร้องเพลง happy birthday กลางลานปั๊ม พร้อมเค้กวันเกิด (เค้าจะให้จุดเทียนในปั๊มไม๊หว่า..) เอาให้เจ้าชายแสนดีของเราอวยม้วนเล้ย!! แต่ถ้าเกิดมีรถทัวร์จอดอยู่ใกล้ๆ เราจะไปขอร้องให้เค้าช่วยร้องทั้งรถ เอาให้เสียงกระหึ่ม 5555+ แค่คิดก็ขำจะแย่อยู่แล้ววววว ในเค้กนะ จะมีคำอวยพรของทุกๆคน ซ่อนอยู่ ให้คุณเจ้าชายค่อยๆ กิน ค่อยๆ แกะอ่าน เราจะเขียนว่าไรดีหว่า เด๋วต้องค่อยๆคิด เอาให้เจ็บๆ โอ๊ย!! คันปากอยากเล่า อยากแซวแล้วววว ตามแผนเราจะไปเช้ากันที่เชียงใหม่ แล้วเราก็จะไปใส่บาตรกันเป็นอย่างแรกเล้ย...ย!! ขอพรจากสิ่งศักดิ์ทั้งหลาย ช่วยดลบันดาลให้แผนลุล่วงตามวัตถุประสงค์ ก่อให้เกิดความสุข ความประทับ มิลืมเลือน......ซา..ธุ!! ใครมีอะไรเด็ดๆ รบกวนแบ่งปันกันด่วนเลยค่ะ แล้วจะกลับมาเล่าให้ฟังว่าผลเป็นอย่างไร หิหิหิ   Create Date : 18 มกราคม 2551     Last Update : 18 มกราคม 2551 21:55:11 น. Counter : 350 Pageviews.   3 comment Share Tweet