การเล่นซ่อนแอบอันแสนจะซับซ้อน ถ้าวันไหนเป็นวันหยุด แน่นอน สิ่งที่จะขาดไม่ได้ก็คือการละเล่นเชื่อมความสัมพันธ์ของคนและหมาน้อย พี่หนั่น ก็มีนิสัยหมาๆ ซึ่ง ก็คือชอบเล่นนั่นเอง (นึกว่านิสัยแบบไหนเหรอ) เล่นไปหมด ไม่ว่าจะเป็น กัดตุ๊กตาstichตัวโปรด คาบตุ๊กตามาให้เราดึงๆ แล้วก็ขว้างไปไกลๆ แล้วพี่หนั่นก็วิ่งดุ๊ดๆๆๆไปคาบมา ให้เราโยนไปใหม่ ซ้ำๆจนเหนื่อน ลิ้นห้อย ดังภาพประกอบ หรือ เล่นสามีภารรยากับตุ๊กตาภรรยาของเค้า (มีหลายนางด้วยกัน) อันนี้ไม่สามารถมีภาพประกอบได้ เพราะจะกลายเป็น blog เรท เอ็กซ์ไปในทันที และการเล่นอีกอย่างที่ที่advance มาจากการเล่นโยนตุ๊กตาก็คือซ่อนแอบ แน่นอนว่าคงไม่ใช่พี่หนั่นแอบแล้วเราไปตามหา คงจะไม่พัฒนาขนาดนั้น เราจะให้พี่หนั่นวิ่งไปคาบตุ๊กตาที่เราโยนไปให้ ระหว่างก็จะต้องพาร่างอันบอบบางไปแอบตามที่ต่างๆภายในบ้าง ซอกนั้นซอกนี้ ครั้งแรกๆ พี่หนั่นหาไม่เจอจะตกใจมาก ประมาณว่า "อะไรวะ เมื่อกี้ยังอยู่ตรงนี้อีกเลย หายไปไหนแล้วเนี่ย" แล้วก็จะวิ่งไปทั่วบ้าน ขึ้นไปบนบ้าน เข้าไปในห้องนอนห้องน้ำ จนลงมาพบว่าเจ้าของได้ยัดร่างอันแสนจะ slim ลงไปใต้เตียงไม้ชั้นล่างนั่นแหละ พอเจอแล้วก็จะทำท่าดีใจสุดขีดเหมือนไม่ได้เจอกันมาประมาณครึ่งปี การแอบข้างใต้เตียงไม้เป็นสถานที่ที่ทรมาณคนแอบมากเราจึงต้อง design การแอบใหม่ คราวนี้ตัดสินใจแอบที่หลังตู้ทีวี ดีกว่า ที่กว้างดี แหะแหะ พี่หนั่นหาคราวนี้ กว่าจะหาเจอครั้งแรกก็วิ่งหาเหนื่อยตามเคย พอแอบครั้งที่สอง ก็วิ่งรอบบ้านอีกกว่าจะหาเจอ พอครั้งที่สามเริ่มจับทางได้ คาบตุ๊กตาเสร็จก็วิ่งมารอที่ตู้ทีวีทันที มันจะมากไปแล้ว คิดดูสิ แอบยังไงให้หมาน้อยจับทางได้ มันแค้นเล็กๆนะ คราวนี้เลยไม่แอบแล้ว โยนตุ๊กตาเสร็จก็ไปนั่งรอบนโซฟา (ตามคำที่ท่านว่าที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด)...หนังจีนซะไม่มี พอพี่หนั่นกลับมาก็ไปที่ตู้ทีวีอีกที คราวนี้ไม่เจอแล้วครับท่าน งงล่ะสิ ก็ยังยืนงงอยู่ เอียงคอไปมา ยืนนะจังงัง ว่าคราวนี้คุณนายมามุขไหนอีก...หายตัวได้จริงๆหรือนี่ พอหันมาเจอที่โซฟาเท่านั้นหล่ะ โอยคราวนี้พุ่งมาหาประมาณว่าไม่เจอกันมาซะ 3 ปี งับๆมาซะพรุนเลย ดีใจสุดฤทธิ์ ทั้งที่เรานั่งห่างไปไม่ถึง 3 เมตร ใครบอกเนี่ยว่าหมาประสาทไว เห้อ..กฎทุกกฎมีข้อยกเว้นน่ะนะ ชั้นจะไปแกล้งคุณหนั่นเค้าทำไมเนี่ย....เจ็บตัวเปล่าๆ แหม....ก็แค่จะแสดงให้พี่หนั่นรู้ว่า มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีภูมิปัญญาที่ซู้ดเท่านั้นล่ะ ซึ้งแล้วใช่มั้ยหมาน้อย   Create Date : 08 สิงหาคม 2549     2 comment Last Update : 8 สิงหาคม 2549 16:22:39 น.     Counter : 875 Pageviews.   Share Tweet

พี่หนั่นที่รัก..ปลุกด้วยรัก พี่หนั่น มีชื่อย่อมาจากชื่ออันแสนจะองอาจว่า สนั่น (ช่างรับกับหน้าตาตาที่ดุดันของเค้ามากๆ) พี่หนั่น เป็นเด็กดีน่ารัก ไม่ดื้อไม่ซน ไม่มีบ่น แหมเราจะงี่เง่าแค่ไหน กิจกวัตรประจำวันของพี่เค้า ก็คือทุกๆเช้าพี่หนั่นจะมาร้องเรียกที่ข้างเตียงให้เราอุ้มขึ้นเตียงให้ (ทั้งคืนไม่ยอมนอนกับเรา จะไปนอนกับภรรยาของเค้าซึ่งเป็นตุ๊กตาโดเรมอนที่พื้นห้อง) ทั้งที่จริงๆแล้ว ก็พอจะกระโดดขึ้นเตียงเองได้ แต่พี่เค้าคงเห็นว่าจะเปลืองพลังงานของเค้ามากเกินไป พอเราอุ้มพี่เค้าขึ้นเตียงมาแล้ว อย่าได้คิดเชียวว่าจะได้นอนต่อ พี่เค้าจะมาพร้อมกับกลิ่นปากที่เราแสนจะคุ้นเคย มาดมๆแถวหน้า จนต้องตื่นในที่สุด แต่เอาล่ะ ถ้ามีกรณีที่เราสามารถข้ามผ่านด่านกลิ่นมรณะไปได้ พี่เค้าก็จะมีลูกเล่นเพิ่มเติมเข้ามา ที่จะไม่ทำให้เราได้รู้ตัวเลย ก็คือ จะสามารถแฝงกายเข้ามานอนบนหมอนของ (ใบที่เรานอนอยู่นั่นแหละ) ไม่รู้ว่าทำได้ยังไง จากครึ่งหมอนค่อยๆรุกราน จนเราตกหมอนในที่สุด แล้วพี่ท่านก็ไปนอนเล่นบนหมอนจนได้ พร้อมกับถอนหายใจเป็นระยะๆ (เฮือกๆ) เห้อ ยัยคนนี้ นี่ขี้เซาซะจริงๆ เอาเป็นว่าเราตื่นดีกว่าเพราะไม่รู้ว่าถ้าลงไม้ลงมือแย่งหมอนกันขนาดนี้ ต่อไปถ้าไม่ตื่นจะเจออะไรอีก พี่หนั่นรู้มั้ย ว่าตั้งแต่มีพี่หนั่นเข้ามาในชีวิตทุกเช้าของเราจะตื่นด้วยความรู้สึกดีๆ อยากจะตื่นขึ้นมาเล่นด้วยกัน ไม่ขี้เกียจ มานั่งเมาขี้ตาเหมือนแต่ก่อน แต่วันนี้ เกือบสองปีแล้วที่ไม่มีพี่หนั่นมาปลุกตอนเช้า ถึงพี่หนั่นจะจากไปแล้วเรายังคิดถึงช่วงเวลาตอนเช้าแบบนั้นอยู่ อยากจะบอกว่าพี่หนั่นเป็นชีวิตเล็กๆที่ทำให้ชีวิตของเรามีความสุขมากๆจริงๆ และจะไม่มีวันลืมพี่หนั่นไปจากชีวิตเราเลย รักพี่หนั่นนะเจ้าหมาเหม็นฉุยฉุ่ย   Create Date : 04 สิงหาคม 2549     0 comment Last Update : 4 สิงหาคม 2549 16:17:53 น.     Counter : 329 Pageviews.   Share Tweet