day of 170616

นึกยังไงก็ไม่รู้...อยู่ๆก็อยากเขียนบันทึกเฉย
มีความคิดมากมายในหัวที่อาจเยอะจนพิมพ์แทบไม่ทัน
ตอนนี้เป็นช่วงใกล้สอบมิดเทอม(ซัมเมอร์)
แต่จู่ๆ ... ก็ไม่ใช่ จู่ๆสิเป็นมาสักพักและ ขี้เกียจอ่านหนังสือ
แต่ในอีกทางก็ขี้เกียจที่จะเล่นมือถือเหมือนกันแปลกไหม(ฮ่า)
สำหรับคนอื่นอาจงงว่า เอ๊ะ นังนี้นี้ยังไงแต่สำหรับเรา
คือเข้าใจในสถานการ์ณของตัวเองตอนนี้ แต่ไม่รู้ว่าจะยังไงดีคิดวนไปหมด
หนังสือก็วางอยู่ข้างๆแต่ไม่เปิดที่จะอ่านมันได้นานเลย เอายังไงดี...
ช่วงนี้เป็นช่วงปีสองขึ้นปีสามซึ่งก็ได้คิดถึงเรื่องที่ฝึกงานว่าจะฝึกที่ไหนยังไงดีคิดเรื่องโปรเจคจบว่าจะทำสายไหนดี
ขึ้นเรื่องงานว่าอยากทำอะไรที่ไหนดีหรือจะเรียนต่อถ้าเรียนจบ

แบบนี้มันไม่ใช่เลย ไม่ใช่ในความฝันตอนเด็กๆเลย
ไม่ใช่สิ่งที่คิดไว้โดยปกติถ้าเรียนจบก็ ก็ควรจะอยากทำในบริษัทบิ๊กๆ งานการดูดี
แต่ถามใจตัวเองละชอบงานแบบนั้นไหม ยังไม่รู้เลย
ตอนนี้คิดว่าอยากมีกิจการเป็นของตัวเองซึ่งมันท้าทายมาก
เป็นอะไรที่ไม่เคยบอกใครจริงๆจังๆ ได้แต่คิดไว้คนเดียวซึ่งคิดจริงจังอยู่
พยายามหาข้อมูลแต่ไม่ค่อยมีเท่าไหร่จริงๆแล้วเป็นคนชอบขายของมากนะ
ตั้งแต่ ม.ต้นเลย ซื้อของถูกๆที่ตลาดนัดไปขายเพื่อนที่ ร.ร.เอากำไรนิดหน่อย (มั้ง 5555 )
แล้วบวกกับการเรียนสายนี้ซึ่งไม่เกี่ยวกับการขายของเลยแต่สามารถทำแบรนด์ของตัวเองได้อยู่นะ
รู้สึกว่าสายเครื่องสำอางออกจะบูมในความคิด
และชอบซะด้วยแต่ทำไมที่เรียนๆสายปิโตรเคมีเอย ต่างๆนานาจะบูมซะมากกกว่า
สรุปก็คือ ยอมรับ ว่าไม่กล้าที่จะไปเรียนสายเครื่องสำอางเท่าไรเพราะยังไม่มีข้อมูล
แหล่งอ้างอิง ว่าจะไปต่อที่ไหนได้ ในใจที่วาดฝันไว้ซึ่งวาดได้สวยมาก
ว่าอยากทำแบรนด์เครื่องสำอางเป็นของตัวเอง มันดีจริงๆนะ ชอบแน่
อยากทำให้ราคาไม่แพง และดีจริง คิดแพ็กเก็ตจิ้งเอง
คิดสีเอง ทำเอง ขายเองแต่ไม่ได้ใช้เองนะก็ให้คนอื่นใช้ด้วยสิ 5555
ขายเข้าตลาดสิคุณเหมือนเรื่องนี้จะไม่จบง่ายๆแน่ ก็คิดกันต่อไป

นี้คนเราเวลาจะวิ่งควรมองที่เส้นชัย หรือมองที่ปลายเท้าหรอ
เมื่อก่อนคิดว่าควรมองที่ปลายเท้าจะได้ไม่รู้สึกเหนื่อย
แต่ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าเส้นชัยไปทางไหน ก็ค่อยๆเนอะ
ปรับไปทีละหน่อยแต่ขอให้ปรับ แค่ละเรื่องไร้สาระในแต่ละวัน
แล้วเอามาทำอะไรเพื่อตัวเองวิ่งไปเรื่อยๆ มองสลับๆกันไป ว่าจะเข้าเส้นชัยไหนพยายามเข้านะ

                                            หน่องไอซ์