振り向いた その後ろの （正面だぁれ？） 暗闇に爪を立てて （よるを引き裂いた） 雨だれは血のしずくとなって頬を つたい落ちる もうどこにも帰る場所が無いなら furimuita sono ushiro no (shoumen daare?) kurayami ni tsume wo tatete (yoru wo hikisaita) amadare wa chi no shizuku tonatte hoho wo tsutai ochiru mou doko ni mo kaeru basho ga nai nara ด้านหลังที่หันไปนั้น (เบื้องหน้าคือใครกัน?) กางเล็บออกในความมืดมิด (แล้วฉีกกระชากรัตติกาล) หยาดฝนไหลรินผ่านแก้มที่อาบชุ่มหยดเลือด หากไม่มีที่ใดให้กลับไปแล้วล่ะก็
この指止まれ 私の指に その指ごと 連れてってあげる ひぐらしが鳴く 開かずの森へ 後戻りは もう出来ない kono yubi tomare, watashi no yubi ni sono yubigoto tsuretette ageru higurashi ga naku akazu no mori he atomodori wa mou dekinai จงมาสู่เงื้อมมือนี้ซะ เงื้อมมือของฉัน นิ้วทั้งหมดนั้น ฉันจะนำพาไปเอง ไม่อาจหวนคืนไปยังป่าต้องห้ามที่จักจั่นหรีดหริ่งระงมได้อีก
ひとりずつ 消されてゆく （蒼い炎） 暗闇の その向うに （朝はもう来ない） hitorizutsu kesareteyuku (aoi honoo) kurayami no sono mukou ni (asa wa mou konai) ค่อยๆ ถูกลบเลือนหายไปทีละคน (เปลวไฟสีน้ำเงิน) ที่อีกฟากของความมืดมิดนั้น (รุ่งอรุณจะไม่มาเยือนอีก)
鏡の中で 蠢き伸ばしてくる無数の手で さぁ 誰かをここへ誘いなさい kagami no naka de ugomekinobashite kuru musuu no te de saa, dareka wo koko he izanainasai ในบานกระจก จากบรรดามือจำนวนนับไม่ถ้วนที่ยื่นตะกายไขว่คว้ามา เอ้า เชื้อเชิญใครออกมาที่นี่สักคนสิ
鬼さんこちら 手を鳴るほうへ どんなに逃げても 捕まえてあげる ひぐらしが鳴く けもの道から 聞こえていた声はもう無い onisan kochira, te wo naru hou he donna ni nigete mo tsukamaete ageru higurashi ga naku, kemo no michi kara kikoeteita koe wa mou nai คุณยักษ์ ทางนี้ไง ทางที่เสียงปรบมือแว่วสะท้อนนี่ ไม่ว่าจะหนีอย่างไร ฉันก็จะคอยตามจับให้เอง เสียงจักจั่นหริ่งระงมที่เคยได้ยินจากเส้นทางรอยเท้าสัตว์มาตลอด ไม่มีอีกต่อไปแล้ว
この指止まれ 私の指に その指ごと 連れてってあげる ひぐらしが鳴く 開かずの森へ 後戻りは もう出来ない kono yubi tomare, watashi no yubi ni sono yubigoto tsuretette ageru higurashi ga naku akazu no mori he atomodori wa mou dekinai จงมาสู่เงื้อมมือนี้ซะ เงื้อมมือของฉัน นิ้วทั้งหมดนั้น ฉันจะนำพาเอง ไม่อาจหวนคืนไปยังป่าต้องห้ามที่จักจั่นหรีดหริ่งระงมได้อีก
鬼さんこちら 手を鳴るほうへ どんなに逃げても 捕まえてあげる ひぐらしが鳴く けもの道から 聞こえていた声はもう無い onisan kochira, te wo naru hou he donnani nigetemo tsukamaete ageru higurashi ga naku, kemo no michi kara kikoeteita koe wa mou nai คุณยักษ์ ทางนี้ไง ทางที่เสียงปรบมือแว่วสะท้อนนี่ ไม่ว่าจะหนีอย่างไร ฉันก็จะคอยตามจับให้เอง เสียงจักจั่นหริ่งระงมที่เคยได้ยินจากเส้นทางรอยเท้าสัตว์มาตลอด ไม่มีอีกต่อไปแล้ว
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แต่ก็ชอบ ^^ โอว้ ว่าแล้วก็ยืนยิ้ม ถือปังตอ ^-^