Chapter 6: เรื่องสั้นขนาดยาว "About Jaggy" The End: ที่นี่มีแต่กำไร โดยใช้ความจริงใจเป็นทุน

...ครูอาสาแต่ละคนมีเหตุผลที่มาต่างกัน บางคนมาด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์ บางคนมาด้วยความรู้สึกเบื่อหน่ายสังคม อยากมาเจอที่ที่พวกเขาสามารถพักใจได้ บางคนมาเพื่อค้นหาตัวเอง

แต่ละคนมีค่าในสังคมแตกต่างกัน มีคนที่รู้สึกว่าตัวเองกำลังแย่ มีคนที่รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าสำหรับใครบางคนที่อยากให้เขาเห็นค่า แต่เมื่อได้มาสัมผัสเด็ก ๆ เหล่านี้ สัมผัสความจริงใจที่เด็ก ๆ มอบให้ ทุกคนจะรู้สึกได้ว่าตัวเองยิ่งใหญ่แค่ไหน มีค่ามากแค่ไหน

เสียงร้องไห้ของเด็ก ๆ กับการกล่าวลาของครู ๆ ฉันรู้สึกได้ว่าพวกเรามาถูกที่แล้ว พวกเรามีคุณค่าสำหรับที่นี่ มีคุณค่าที่ทำให้หัวใจบริสุทธิ์ของเด็กน้อย รู้สึกผูกพันธุ์ รัก และต้องการพวกเรา แม้ว่าจะพูดกันคนละภาษา แม้ว่าจะสื่อสารกันด้วยคำพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่เราสามารถสัมผัสถึงกันได้ และพวกเราเข้าถึงใจของพวกเขา

เด็ก ๆ บนดอย ไม่ได้ตั้งหน้าตั้งตาเรียนหนังสือกันอย่างขมักเขม้น ไม่ได้มีความรู้หนาแน่นในตำราเพื่อที่จะเป็นบันไดให้ได้งานที่ดี ๆ มีชีวิตที่ดี ๆ เหมือนกับเด็ก ๆ ในเมือง แต่ฉันว่า เด็ก ๆ เหล่านี้มีชีวิตที่มีความสุขมากกว่า

พวกเขาได้มีโอกาสเรียนรู้ธรรมชาติของตัวเอง วัยเด็กเป็นวัยที่ซึมซับจดจำเรียนรู้ทุก ๆ อย่าง ความสนุก ความมีชีวิต ที่นี่พวกเขาต้องการแค่อ่านออกและเขียนภาษาไทยได้ เพื่อที่จะไม่ถูกสังคมภายนอกเอาเปรียบ ไม่ได้ต้องการอะไรที่ยิ่งใหญ่มากกว่าสิ่งที่เด็กคนหนึ่งจะแบกรับได้

บางทีการได้มาเห็นชีวิตแบบนี้อาจเป็นโอกาสดีที่ทำให้เราได้เรียนรู้ชีวิตที่เราขาดหายไป
'ชีวิตธรรมดา ๆ'

ฉันดีใจที่โอกาสในชีวิต ทำให้ฉันได้มาเป็นครูอาสา เป็นโอกาสที่ทำให้ฉันรู้จักโลกกว้างกว่าเดิม ฉันได้เพื่อนกลับไป เพื่อนกลุ่มใหม่ ๆ ที่ใช้เวลารู้จักกันแค่เพียง 5 วัน แต่เป็น 5 วัน แห่งความจริงใจ

ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่ใครจะมาหวังผลประโยชน์อะไรจากใคร ไม่ใช่ที่ที่ต้องมาระวังรักษาท่าทีต่อกัน ที่นี่ห่างไกลจากโลกของความเป็นจริงในชีวิตที่ต้องดิ้นรน ฉันได้รู้จักตัวตนของคนในเวลาที่เขาไม่ต้องคิดถึงตัวเอง ที่นี่ไม่ใช่เกมส์ Survivor ที่ทุกคนต้องต่อสู้เพื่อให้ตัวเองรอด แต่ที่นี่ทุกคนร่วมมือกันเพื่อทำให้เด็ก ๆ มีความสุข

...มันให้ความรู้สึกดี ๆ เมื่อนึกถึง...

เมื่อกลับมาในวิถีชีวิตเดิม ๆ พวกเรายังคงติดต่อกันสม่ำเสมอ รู้สึกสนิทและเข้ากันได้ มากกว่าเพื่อนร่วมงานที่เจอหน้ากันทุกวัน เพราะพวกเราได้เห็นและได้มีความรู้สึกร่วมในสิ่งเดียวกัน

ถึงแม้ว่าในวิถีชีวิตจริงของพวกเราอาจไม่ได้เป็นอย่างภาพที่เห็นตอนที่อยู่ร่วมกันอาจเป็นคนใจแคบ เอาเปรียบคนอื่น แต่นั่นเป็นชีวิตที่ต้องเป็นเพื่อให้ตัวเองได้รับในสิ่งที่หวัง ฉันไม่ใส่ใจกับวิถีชีวิตนั้น
เพราะฉันได้เห็นภาพชีวิตที่ใส ๆ ของเพื่อนเหล่านี้แล้ว และฉันไม่มีวันลืม

ขอบคุณกระจกเงาที่มีกิจกรรมดี ๆ แบบนี้ มันทำให้ใครหลาย ๆ คนได้เรียนรู้สิ่งที่ไม่เคยรู้ ขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกคนที่ช่วยกันสร้างความรู้สึกดี ๆ ร่วมกัน ขอบคุณความน่ารักและจริงใจของเด็ก ๆ ที่ช่วยเป็นกำลังใจ และเป็นแรงผลักดันที่ทำให้ฉันรู้ว่าฉันจะเลือกทางเดินชีวิตอย่างไร

"ขอบคุณความอิสระเสรีของชีวิตที่ทำให้ฉันกล้าทำในสิ่งที่อยากทำ"

Create Date : 17 พฤศจิกายน 2550		3 comments
Last Update : 8 กันยายน 2553 19:07:48 น.
Counter : 2213 Pageviews.
Share Tweet