BlogGang.com : : 0000 : ขุนช้าง ขุนแผน ตอนที่ 17/6 ขุนแผนขึ้นเรือนขุนช้าง ได้นางแก้วกิริยา

ขุนช้าง ขุนแผน ฉบับถอดความ

<<

ตุลาคม 2564

>>

					1	2
3	4	5	6	7	8	9
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30
31

14 ตุลาคม 2564

ขุนช้าง ขุนแผน ตอนที่ 17/6 ขุนแผนขึ้นเรือนขุนช้าง ได้นางแก้วกิริยา

ขุนช้าง ขุนแผน ตอนที่ 17/6 ขุนแผนขึ้นเรือนขุนช้าง ได้นางแก้วกิริยา

ขุนช้าง ขุนแผน
เรียบเรียงจากเสภา เรื่อง ขุนช้าง ขุนแผน โดย ทักษภณ
ตอนที่ 17/6 ขุนแผนขึ้นเรือนขุนช้าง ได้นางแก้วกิริยา

เจ้ามาได้ผัวดี มีทรัพย์สมบัติมากมาย จึงได้ลืมเรือนคนยากแต่เก่าก่อน มาหลงชั้นเชิงของขุนช้าง กอดท่อนซุงสำคัญว่าเป็นคน

ถ้ามันตื่นขึ้นมาเห็นพี่จูบเจ้า พี่นี้คงได้คอขาดตายเปล่า เพราะพี่จนจึงคิดรังเกียจ เฝ้าแต่ปลุกขุนช้าง ลุกขึ้นได้คงไล่ชนพี่ตายเป็นแน่แท้”

   วันทองได้ฟัง ตกใจเจ็บแสบใจ ดังถูกซัดด้วยศรพิษ
   “รื้อเรื่องในไร่ฝ้ายได้ละเอียดละออ นี่เป็นขุนแผนแน่แล้ว หาได้เป็นผู้อื่นไม่ นิสัยดื้อดึง ถือตัว ไม่กลัวผู้ใด

เพราะถือว่าตนเองนั้นมีฤทธิ์ พูดจาประชดประชันสารพัด เหยียบย่ำ ให้ย่อยยับ สุดที่จะอดทนได้แล้ว เป็นไรเป็นกัน แล้วแต่เวรกรรม”

   นึกพลางหันไปปลุกขุนช้าง

   “ลุกขึ้นเถิดผัว ไยนอนคว่ำหน้าหลับไหล มิเกรงกลัวอันใดฤา ภัยมาถึงตัวแล้ว”
   จากนั้นปัดพานหมากหกกระจาย น้ำตานางไหลนองหน้า รีบลุกจากที่ ไปยืนบังฉากด้วยความคับแค้น

   “ชะดีแล้ว เจ้าข้า ข้าขอขอบใจ คำที่เอ่ยออกมาหาเป็นคำสัตย์ไม่ น้ำลายที่คายออกมา กลับกล้ำกลืนได้อีกครา เจ้านี้ช่างดีจริง”

   ขุนแผนได้ฟังคำของนางจึงตอบไปด้วยความแค้นเคืองว่า
   “ชะช่างพิไรได้ เปรี้ยงปร้าง คารมคมคายสมจริง ฟังนะ วันนี้จะได้เห็นกัน เมื่อกี้เจ้าว่าใครไม่มีสัตย์ สารพัดเหน็บแนมต่อว่า

   แต่ความเป็นจริงแล้ว เพราะข้าถือสัตย์มั่นจึงพลัดพราก อันตัวเจ้าแลที่วิบัติ เสียสัตย์ พี่จึงติดตามมาทวงสัตย์ เจ้านั้นเจนจัด ท่วงท่าดี ป้องปัด ปาดหมุนได้เนียนตานัก เจรจาได้แสนคม เชิดหน้าลอยนวลได้อย่างสบายใจ

   ไม่อายที่จะปลุกชู้มาชิงกับผัว จะคิดละอายสักนิดก็หาไม่ สั่นปลุกลุกไม่สนใจใคร มาให้เข้าเชยชมนานเท่าใดแล้ว ยังไม่อิ่มอก อิ่มใจบ้างเจียวฤา หากยังดื้อดึงปัดว่า แก้ตัว มิฟังคำ หลังของเจ้าจะเป็นแนว ดิ้นแด่ว ยังมิรู้ตัวอีก”

   วันทองรู้สึกเสียใจต่อคำที่ค่อนแค้น เจ็บแสบใจยิ่งนัก

   “ว่าได้ว่าไปใครกลัว เพราะพลาดพลั้งเจ้าจึงกระหน่ำเน้น เส้นผมยังกลมเกลี้ยงลื่นไหลน้อยกว่าเจ้าถึงเจ็ดเท่า แสนงอนค่อนว่า นัยน์ตาเป็น คนเช่นนี้เกิดมามิเคยพบเห็น มา ขึ้นไม้ ขึ้นมือ ชี้หน้าด่าว่าข้า กระไรฤา

   ความหลังข้ายังจำได้ทุกสิ่ง แม้กระทั่งที่เจ้าให้เมียตบอย่างไม่เกรงใจ ทั้งเขียนหนังสือด่าสารพัด เป็นเหมือนกากี ทั้งตัดรอนว่าหาเลี้ยงไม่ ทั้งบอกว่าจะฉีกเชือดอีแม่เฒ่ามาแล่เนื้อ

   ข้านั้นแสนแค้นที่เจ้าแขวนหนังสือค่อนด่า สับปะดนป่นปี้ ว่าในตัวข้าล้วนแต่ชั่วหามีดีไม่ จี้ไชแคะแกะเหมือนหาเลือดจากปู

   ห้ามหวงขุนช้างมิให้รัก บอกว่าข้านั้นอัปลักษณ์ทำขายหน้ามิให้อยู่ มารดาข้าก็รู้สึกชอกช้ำเสียใจเช่นกัน จึงได้ส่งให้เขาข้างนี้ เข้าจึงได้ทีทำระยำย่ำยี

   เมื่อได้เสียทีพลาดพลั้งไปแล้ว ขอให้เจ้าอย่าได้กลับมาจู้จี้ ได้เสียตัวเพราะผัวไม่ไยดี ถ้าได้มีเมตตาบ้างคงมิได้เป็นเช่นนี้

   ยามเมื่อโปรดโลดแล่นดังจะเหาะ เพลานี้ได้เมียเหมาะสมกันแล้วใช่หรือไม่ สอนให้เมียด่าว่าข้าวุ่นวายไป นี่ลาวทองจากห้องไปแล้วฤา จึงได้เดือดดื้อมาในเพลามืดค่ำเยี่ยงนี้ ผู้อื่นขัดขืนไม่ตามใจ จึงได้เพ้อด่า นี่อดน้ำแล้วสิจึงลดเลี้ยวมาหากินตม”

   ขุนแผนตอบโต้ไปว่า

   “เพราะคารมเยี่ยงนี้ เหมาะสมแล้วกับชื่อวันทอง นานไปแก้มกับนมคงจะเป็นดั่งทองเป็นแน่แท้ ครั้นว่าบ้าง ก็ร้องมิเคยพบ เออกระนั้นสิเจ้าหากอย่าให้ว่า ตามใจ ให้เจ้าลำพอง มืดมนอยู่ในห้องนี้ต่อไปเถิด

   ข้านั้นรื้อเรื่องเก่า ให้นางได้ระลึก แต่ก็มิได้ใจกลับมา ข้าเรียกให้ผู้ใด คบหาเล่า จึงได้เจรจาเยี่ยงนี้ กลับไปแค้นขุ่นกับลาวทอง วันนั้นเจ้าโดดจากเรือร้องหยาม แปรดแปร้น เหลือที่จะว่ากล่าว ผิดที่เจ้าต่างหากเล่า เป็นใครมั่งจะไม่แค้น

   เป็นเพราะเมตตาจึงมิได้ฆ่าฟัน แม้ว่าโกรธกันจริงแต่ก็ยังมิได้ตัดรอน จากกันไปเพียงสองคืน อ้ายช้างเถื่อน กอดเจ้าไว้กับหมอน ตั้งแต่วันนั้น คิดแล้วแค้นใจเจียนตาย

   ถึงจะโกรธก็ยังรักเสียดาย จึงคลายโทษลงหลังจากได้หยุดคิด พอรุ่งเช้าเฝ้าเรียกให้ออกมา เจ้าไม่ออกมาแลดูหน้าแม้สักนิด แต่ก็ยังอักอ่วนใจอาลัย

   หนังสืออะไรที่ข้าแขวน ไม่รักแล้วก็แค่นมาเสกสรร บิดโทษใส่ทุกสิ่งอัน ลายมือนั่นเป็นของอ้ายขุนช้าง เพราะรักนั้นแล จึงไม่ว่ากัน ชู้รักเฝ้ายุแยง เสียดแทงทุกอย่างให้แตกแยก

   เจ้าต่างหาก ที่ติดบ่วงลวงของมัน เมื่อติดกรงแล้วจะหลุดไปที่ใดได้ เจ้าจึงเหินห่างไป คิดไปแล้ว

นี่คงเป็นคราวเคราะห์ สอดคล้องกับเรื่องนางกากี เปรียบดังเจ้าปักษีขุนช้างพานางเหาะ ส่วนพี่นั้นเป็นคนธรรพ์ คงยากที่เจ้าจะหวนคืนมา

   เสียที ที่พี่มีน้ำใจรัก เป็นประจักษ์แจ้งมาแต่หนหลัง เมื่อมาหาเห็นหน้ากลับชิงชัง ซ้ำยังจะปลุกชู้ให้สู้กัน

   ชิ จิตใจ วันทองเอย กระไรเลยตัดได้ดังปลิดทิ้ง ตัดขาดไม่เผื่อคิด พี่นี้จนปัญญาแล้วที่จะตามทัน คิดแล้วก็น่าน้อยใจนัก ดังสีดาไปกับโจร พระรามต้องระทมใจ

   หากเจ้าสัตย์ซื่อสุจริต สักนิดหนึ่งเหมือนสีดาหาว่าไม่ แต่นี่กลับเสียศีล สุดสิ้นแล้วทุกสิ่ง ไหนเล่า แต่เดิมที

เจ้าเคยกล่าวว่า สู้ตายไปก็มิให้ชายอื่นต้อง จะครองตัวไว้ให้แต่แต่พี่ เพลานี้ไยนิ่งเฉยให้มันเคล้าเคลีย นี่ก็ชู้ มิใช่ฤา ให้ว่ามา

   ที่ทำมาก็สุดแสนจะทน ยังจะปลุกให้มันลุกขึ้นมาฆ่าฟัน หอก ดาบ อยู่ที่ใดไปเอามา มันคงจะตื่นขึ้นทันที

   ถ้ามันตื่นมาเห็นพี่จูบเจ้า คงได้ตายเปล่าแล้วตัวพี่ รีบทำเถิดเป็นไรมี หญิงนั้นมีสามร้อยมารยา บุราณท่านว่าไว้ เพิ่งจะรู้แจ้งจริงวันนี้

   จะปั้นรูปไว้ดู เป็นแบบฉบับต้นตำหรับ ว่ารูปดีงาม แต่ใจหาเที่ยงตรงไม่”

ตอนที่ 17 ยังมีต่อ

Create Date : 14 ตุลาคม 2564

Last Update : 14 ตุลาคม 2564 11:18:05 น.

3 comments

Counter : 2160 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณหอมกร, คุณ**mp5**, คุณnewyorknurse

แนวคิดแบบชายเป็นใหญ่อย่างเรื่องนี้
ที่ทำให้สังคมไทยวุ่นวายเรื่องครอบครัวทุกวันนี้
ผู้ชายมีหลายเมียได้ไม่เป็นไร แย่จริงๆ เลย

โดย: หอมกร

วันที่: 14 ตุลาคม 2564 เวลา:12:55:58 น.

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ

โดย: **mp5**

วันที่: 18 ตุลาคม 2564 เวลา:16:33:58 น.

ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชมครับ

โดย: thampitak 33

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2564 เวลา:6:48:00 น.

0000

Location :
สุรินทร์ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

	ฝากข้อความหลังไมค์
	Rss Feed
	ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

Webmaster - BlogGang

[Add 0000's blog to your web]

Bloggang.com