Bloggang.com : เหยียนฮูหยิน :

Jerry's word

รูปบางรูปได้จากที่อื่น แต่จำไม่ได้ว่าจากที่ไหนบ้าง จึงขอขอบคุณเจ้าของรูปไว้ ณ.ที่นี้ด้วยค่ะ

คนคนหนึ่ง

อาจได้รับการยอมรับ
เพราะรูปกายภายนอก
แต่ตัวเองต้องตระหนักรู้ด้วยว่า
หากไม่มีความสามารถอย่างแท้จริง
ก็จะถูกคนอื่นมาแทนที่ได้อย่างรวดเร็ว
ผมจึงมองการฝึกฝนทุกอย่าง
เป็นโอกาส
“เจิ้น”>

“ในใจของผม แฟน ๆ ถือว่ายิ่งใหญ่มาก ๆ
ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเธอ ผมคิดว่าผมคงไม่ได้มานั่งอยู่ตรงนี้
ผมอาจจะไปเป็นบริกร หรือทำอะไรก็ว่าไป
ผมมองพวกเธอเป็นเสมือนเพื่อน ให้กำลังใจซึ่งกันและกัน...

หลายคน เข้าใจเหตุ เข้าใจผล ไม่ใช่เป็นแค่พวกบ้าดาราทั่ว ๆ ไป
บางคนเป็นถึงหัวหน้า บางคนเป็นแม่
พวกเธอดูความสามารถดูการกระทำของผมจริง ๆ

ผมไม่สามารถทำอะไรแบบขอไปที ผมต้องไม่ทำให้พวกเธอผิดหวัง
ในตัวผม
ข้อความบางอย่าง ที่พวกเธอเขียนทำให้ผมซาบซื้งใจมาก
พวกเธอแสดงความคิดเห็นต่อผมด้วยความจริงใจ
ไม่ใช่สักแต่พูดจาให้ไพเราะเพียงแค่เปลือกเท่านั้น

สิ่งเหล่านี้กลายเป็นขุมพลังสำหรับผม
บางครั้ง ในการทำงาน ต้องพบแรงกดดัน หรือได้ยินข่าวในแง่ลบ
พอได้อ่านสิ่งเหล่านี้แล้ว ทำให้ผมเต็มเปี่ยมไปด้วยความเชื่อมั่น
ที่จะเผชิญหน้ากับนักข่าวต่อไป”

ผมรักเพื่อน ๆ ที่ร่วมทุกข์ยากมาด้วยกัน
หวังว่าเราจะพึ่งพากันและกันไปได้ตลอดชีวิต
ใครดีกว่าก็ช่วยเหลืออีกฝ่าย
ใครมีอาหารดี ๆ กิน เสื้อผ้าดี ๆ ใส่
ก็จะแบ่งเก็บส่วนหนึ่งไว้ให้เพื่อน
และหากใครได้พบเจอสิ่งที่สวยงาม
ก็จะหาทางให้เพื่อนมาชื่นชมด้วย

อย่าถามผมเลย
ว่าทำไมผมให้ความสำคัญ
กับการแพ้ชนะมากมาย
บางทีผมก็คิดว่านั่นคือ อุปนิสัย
หน้าที่ที่ฟ้ามอบให้
ตอนนี้ ผมกำลังรอคอย
ไฟร้อนแรงที่ลุกโชนสุดกำลัง
นั่นก็คือชื่อเสียงเกียรติยศ
เพราะมันเป็นสิ่งที่ผมหยิ่งภูมิใจนัก

ผมเคยคิดปลีกตัวหนีไป
เพราะมันเป็นวิธีการที่สันติที่สุด
เมื่อผมหายไป
ข่าวละเลงแบบสาดโคลนก็ไม่มีความหมายที่จะสร้างขึ้นมาอีก
แม่ก็ไม่ต้องตกใจ
ว่าลูกตัวเองพอมีชื่อเสียง ก็ทำตัวหยิ่งยโสอยู่นอกบ้าน
โดยเฉพาะช่วงถ่ายละครเรื่อง “เลี่ยอ้ายซังเหิน”
ที่ชนกับคิวแน่นของตามรางซ้อมคอนเสิร์ต
เหนื่อยจนไม่อยากไปอธิบายให้แม่ฟัง
ผมแปรงฟันอยู่หน้ากระจก มองหน้าตัวเองซูบเหมือนหัวกะโหลก
ตอนนั้นเกิดความคิดอยากหลบหนีไป
ผมรู้ว่าตัวเองโง่ แถมยังไม่ได้เป็นพวกร่ำเรียนด้านนี้มา
ผมจึงต้องเรียกร้องจริงจังกับตัวเองมากขึ้น
มีวิธีเดียวคือทุ่มเทศึกษารายละเอียดต่าง ๆ และขอคำชี้แนะอย่างนอบน้อม
ถามมากเกินไป เป็นการกดดันผู้อื่นมากไปหรือเปล่า
ผมได้แต่ถามถึงเหตุผลต่าง ๆ กับเงาตัวเองในกระจก
ทั่วห้องน้ำ มีแต่เพียงเสียงหยดน้ำ
ไม่มีใครตอบผมได้
“อาเจิ้น มากินข้าวได้แล้วลูก” เสียงแม่เรียกดังมาจากข้างนอก
แล้วผมก็นึกถึงแม่ที่อุตสาห์ตื่นแต่เช้า เพื่อเตรียมอาหารให้
ผมจึงรีบอาบน้ำ แล้วตกลงใจเริ่มทำงานต่อไป

วันเกิดของผมที่ผ่านมา
ดูเหมือนว่าผมจะกำลังทำงานอยู่เสมอ
ผมต้องกำลังทำงานอยู่เสมอในทุกรอบวันเกิดหรือเปล่านั้น ผมไม่แน่ใจ
แต่ที่แน่ ๆ คือไม่เคยจัดงานวันเกิด
มันเป็นสิ่งหนึ่งที่ผมเฝ้าปรารถนาอย่างมาก
กับการมีเพื่อน ๆ กลุ่มที่สนิทกันมากมาชุมนุมกัน เพื่อฉลองวันเกิดโดยเฉพาะ
มันคงจะน่าสนุก
ทุกค่ำคืนของวันเกิด ขณะผมกำลังเสิร์ฟอาหาร หรือเติมน้ำ
ดูแลลูกค้าในร้านอาหารอยู่
“Happy birthday” เป็นถ้อยคำที่ผมพูดกับตัวเอง และผมได้ยินคนเดียว
ผมจะไม่มีวันลืมปี 2002
งานวันเกิดครั้งแรกของผมที่บริษัทจัดให้
ผมมองดูเพื่อนฝูงมากมายที่อยู่รอบตัว
แล้วก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่น ทั้งตื้นตัน ซาบซึ้งใจ
พองานเลี้ยงเลิก เดินออกมา นึกว่าทุกอย่างยุติแล้ว
กลับพบแฟน ๆ อย่างพวกคุณ ทนพายุหนาวเย็นรอผมอยู่
ทั้งซาบซึ้ง ทั้งสุขใจอย่างเต็มตื้น
วันที่ 1 มกราคม ปี 2002
ผมอยู่หน้าขนมเค็กวันเกิด
คำขอข้อที่ 1 ข้อที่ 2 ล้วนเป็นคำขอขอบคุณ
ส่วนคำขอข้อที่ 3 ที่ไม่มีใครได้ยิน
คือผมจะไม่ทำให้พวกคุณผิดหวังเลยตลอดกาล

คงมีสักวันที่เราจะลืมเลือนซื่งกันและกัน
เหมือนอย่างที่เราลืมหน้าตาของตนตอนอายุ 18
แต่ที่จะไม่มีวันลืม
คือความรู้สึกซาบซึ้งจริงใจที่เคยมีต่อกัน
ผมขอขอบคุณแฟน ๆ อย่างพวกคุณ
และขออวยพร
แด่คนที่ผมรักและที่เคยรัก

ขอโทษ ที่ทำให้คุณมาพบผมที่เป็นแบบนี้
ผมยอมรับว่าผมไม่เข้มแข็งพอ
ในยามที่ผมพบกับความไม่ราบรื่น
ผมไม่สามารถควบคุมอารมณ์ที่เศร้าซึมได้ คอตกให้คุณเห็น
ผมยอมรับว่าความสามรถในการแสดงของผมไม่ดีพอ
ไม่สามารถระวังเก็บงำอารมณ์ของตัวเองได้
เสแสร้งไปก็ไม่เกิดผลอะไร
ผมยอมรับว่าผมเรียกร้องความสมบูรณ์แบบมากเกินไป

ดื้อรั้นที่คิดจะมอบผลงานที่ใกล้กับความสมบูรณ์แบบที่สุด
ผมยอมรับว่าผมไม่เป็นผู้ใหญ่พอ
จนไม่สามารถจะแสดงออกอย่างอ้อม ๆ และนุ่มนวลได้
หวังว่าจะทำให้ตัวเองดีขึ้นกว่านี้
อยากมีอิสระ อยากเป็นเหมือนคุณ
สามารถทำตามใจตัวเอง
ดีใจก็หัวเราะอย่างร่าเริง
เสียใจก็ร้องไห้อย่างเต็มที่
เศร้าซึมก็เก็บตัวเองเงียบ ๆ
ขอโทษ ที่ทำให้คุณมาพบกับผมที่เป็นแบบนี้
ไม่สามารถเตรียมตัวให้พร้อมตลอด 24 ชั่วโมง
ที่จะเป็นเหยียนเฉิงซวี่ที่คุณรอคอย
ที่มีรอยยิ้มที่สดใสต้อนรับน้ำใจอันอบอุ่นของคุณตลอดเวลา

3 ปี ดนตรีได้กลายเป็นทางออกที่จะถ่ายทอดอารมณ์ของผม
ในที่สุดผมก็เข้าใจ ว่าเหตุใดจึงมีคนที่ยืนหยัดที่จะไขว่คว้าเช่นนี้
เพียงเพื่อให้คุณได้ยินจังหวะดนตรีที่ราวกับเป็นจังหวะการเต้นของหัวใจของผมเอง
ในที่สุดผมก็สามารถ เศร้าได้อย่างไม่ต้องควบคุม สุขได้อย่างเต็มที่

อัลบั้มนี้ใช้เวลาทำ 3 ปี
ในที่สุดผมก็เข้าใจว่าอะไรคือสิ่งที่เรียกว่าทุ่มเทด้วยชีวิตและจิตใจ
ผมยอมรับว่าผมไม่ยอมประนีประนอมกับการพาณิชย์
อาศัยช่วงเวลาที่โด่งดังออกงานดนตรีที่แม้แต่ตัวเองยังรับไม่ได้
ที่ทำให้คนจำนวนมากต้องส่ายหน้าถอนใจ

3 ปี ทำอัลบั้มเพลง 1 ชุด
ในวงการบันเทิงที่มีการเปลี่ยนแปลงรวดเร็วแบบนี้
ถือได้ว่าเป็นเรื่องโง่เขลาเรื่องหนึ่ง
บางที “ครั้งแรก” มันยังไม่ใช่ดีที่สุด มันสามารถที่จะดีกว่านี้ได้จริง ๆ
แต่อย่างน้อยผมก็ไม่รู้สึกผิดกับตัวเอง

บางทีหลังจากที่คุณฟังมันจบ คุณอาจจะรู้สึกว่าทุ่มเทมา 3 ปี
ก็ไม่เห็นมีอะไรที่เยี่ยมยอด
แต่อย่างน้อยผมก็ไม่รู้สึกผิดกับตัวเองแล้ว ผมได้พยายามแล้ว
และก็พยายามอย่างเต็มที่แล้ว
อยากให้คุณได้ฟังผมที่ดีขึ้น เทียบกับ 3 ปีก่อน บางทีอาจจะไม่โด่งดัง
แต่ไม่ได้ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
ขอบคุณที่ให้เวลากับผมรอคอย “ครั้งแรก” ของผม
ใน “ครั้งแรก” นี้ ผมได้ทำในสิ่งที่ผมปรารถนา
อยากร้องเพลงดัง ๆ ให้คุณฟัง
อยากจะแบ่งปันอารมณ์ความรู้สึกและความพยายามของผมกับคุณ
จินตนาการว่าแต่ละวันแต่ละเวลาอยู่ร่วมกับคุณ พบหน้ากันและกันอย่างแท้จริง
คุณทำได้
คุณสามารถได้ยินความพยายามของผม ได้ยินความรู้สึกตลอด 3 ปีนี้ของผม
ได้ยินเสียงแต่ละจังหวะของหัวใจที่เต้นเพื่อคุณ

Create Date : 26 สิงหาคม 2548

0 comments

Last Update : 1 กันยายน 2552 16:17:56 น.

Counter : 2233 Pageviews.