• เรื่องของผม

ชีวิต resident Ped หลายๆคนถ้ารู้จัก จากหน้าตาและบุคลิก คงไม่คิดว่า ผมมาเรียนต่อเด็ก... แต่มันก็เป็นความจริงที่ผมมาเรียนต่อเด็ก ที่เลือกเพราะ"รักเด็ก" อยากเป็นนางสาวไทย...ไม่ช่ายๆ... ชอบเด็ก เล่นกับเด็กได้ ก็เลยเรียน (เกี่ยวกันหรือเปล่าไม่รู้) ขณะนี้เรียนมาได้ 4 เดิอนแล้ว... รู้สึกเริ่มปรับตัวได้บ้าง เริ่มชินกับความหนัก(ซึ่งก็หาทางทำให้สบายได้) และความ OCD ก็เริ่มกลายร่างเป็นOCD ตามเขาไป คำพูดใหม่ๆ "สิ่งนั้น สิ่งนี้" "มันใช่ไหม" "เวิ้นเว๊อ" "ดราม่า" เริ่มถูกapply นำมาใช่ ... หลังจากที่ได้สาบานไว้ตอนเดือนแรกว่าจะไม่พูดคำเหล่านี้เด็ดขาดT-T   Create Date : 17 ตุลาคม 2552     Last Update : 17 ตุลาคม 2552 15:44:05 น. Counter : 529 Pageviews.   0 comment Share Tweet

ชีวิต รพช. ตอนนี้ก็เริ่มทำงาน ในฐานะแพทย์คนหนึ่งมาได้ 10 เดือนแล้ว บอกตรงๆเลยว่าเบื่อ บางครั้งท้อ ไม่อยากทำต่อ เพราะช่วงนี้กระแสสิทธิของคนไข้( ซึ่งปราศจากหน้าที่ ) มาแรงมาก ไม่รู้จะทำยังไงดี อยู่รพ๙.ด้วย เหงามากๆ อยากมีใครซักคนโทรมาหา พูดคุย เวลากลับไปที่ตัวเมืองเพื่อจะเข้าไปหาคนที่สนิท เขาก็ไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่ เพราะว่างไม่ตรงกัน อยากไปเที่ยวกับเขาอีกครั้ง ขับรถไปไหนก็ได้2ต่อ2 แบบเมื่อวันวานอีกครั้ง....   Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2550     Last Update : 23 กุมภาพันธ์ 2550 19:56:15 น. Counter : 343 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ชีวิตนี้อยู่บนSet Index.... จบไปแล้วสำหรับ การเลือกที่ใช้ทุนรอบแรกของแพทย์หน้าใหม่ทุกคน มีทั้งสมหวัง ผิดหวัง สำหรับจ.ที่เราเลือก มีโควต้า 14 คน วันแรกที่เปิดให้ลงจังหวัดมีคนลง เกินไป 1 คน แต่ก็ยังไม่กังวลมากเท่าไหร่ พอเข้าวันที่ 2 คนเกินมา 3 คน ซวยแล้วตู จะได้ไหมเนี่ย เลยเปิดcheck อีกครั้งตอนเที่ยงคืนของวันที่ 2 พบว่า พอดี เหอๆๆ ได้แน่ๆเลย check อีกรอบตอนเช้าวันนี้ ก็ยังพอดี เพี้ยง! ขอให้มันเท่านี้จนปิดลงจังหวัดเถิด มาcheck อีกที 2 ชม. ก่อนปิดรับ ตายห่องแล้ว เกินมาอีก 3 คน ตายแน่ๆ หลังจากนั้นก็ติดตามset index มาเรื่อยๆ มีอยู่ช่วง เป็น0.63 ตายแน่ๆ หลุดแน่ๆเลย พอบ่ายสามปิดรับสมัครรอบแรก มีคนเกิน3 คน หลังจากนั้นก็ติดตาม set index มาเรื่อยๆ เป็นเลขที่เอาแน่เอานอนกับมันไม่ได้เลย พอ10 นาทีก่อนปิด ตลาดหุ้น( 17.00) มันหยุดอยู่ที่ 0.43 เราติดแน่ๆ แต่เพื่อนนี้หลุดแน่ๆ ชวง 10 นาที มันช่างรวดเร็วเหลือเกิน ตัวเลขไม่ขยับเลย พอ17.00 เพื่อนที่เลือกจังหวัดเดียวกันโทรมา " แก... เราหลุดอะ" โอ่ เศร้าเลย ตูต้องมาใช้ทุนคนเดียวหรือนี้ หลังจากนั้นก็โทรหาคนโน่นคนนี้ ก็พบว่าหลุดหลายคน ยังไง ก็เอาใจช่วยเพื่อนๆ ให้ได้จังหวัดที่ต้องการรองลงมาทุกคนนะ   Create Date : 17 มีนาคม 2549     Last Update : 17 มีนาคม 2549 22:03:29 น. Counter : 334 Pageviews.   0 comment Share Tweet

วันอันว่างเปล่า... มาอยู่บ้านแล้วที่ต่างจังหวัด เหงามากๆ ไม่รู้จะทำอะไร ได้แต่ อ่านเรื่อง เทวาและซาตาน ก็ช่วยให้หายเหงาได้ สนุกดีเหมือนกัน แต่ก็เบื่อไม่รู้จะทำอะไร พอมาcheck mail ก็พบว่า เพื่อนที่ญี่ปุ่วางแผนว่าจะมาเมืองไทย ช่วงวันที่ 10-14 มีนา... ทำไมซวยอย่างนี้ เพราะว่าช่วงนี้ เราต้องไปเที่ยวกับเพื่อนที่ตะรุเตา อยากเจอๆ อยากไปต้อนรับ เพราะตอนที่เราไปญี่ปุ่น เขาก็ตอนรับเราอย่างดี ไม่ต้องออกตังค์ ก็เลยได้แต่ว่า ถ้ามาเมื่อไหร่ก็บอก เราจะได้บอกเพื่อนที่กทม. ที่ว่างๆให้ดูแล   Create Date : 06 มีนาคม 2549     Last Update : 6 มีนาคม 2549 23:57:47 น. Counter : 375 Pageviews.   1 comment Share Tweet

คืนสุดท้ายก่อนลาจากหอพัก ขณะที่เขียน เวลา 1.27 ของวันที่ 4 มีนาคม 2549 วันนี้แล้วสินะ ที่เราต้องย้ายออกจากหอ หอพักแพทย์ที่เราอยู่มานาน 4 ปี ระยะเวาฃลา 4 ปีที่ผ่านมา ที่นี้เป็นเสมือนบ้านของเรา เป็นที่นอน ที่ทำงาน ที่คุยกับเพื่อน เล่นเกมส์ และหลายๆอย่าง ทุกเช้า ทุกคนก็จะตื่นกันประมาณ 6.20 เราตื่นก่อนบ้าง บางทีก็ต้อม ห้องอาบน้ำก็มีห้องเดียว คนสุดท้ายที่ได้อาบน้ำก็จะเป็นลภ แต่ลภเป็นคนแรกที่แต่งตัวเสร็จพร้อมออกจากห้องก่อนคนอื่นๆ เวลา 7.00 เราก็ต้องแยกกันไปราวน์วอร์ด ช่วงสายๆ ถ้าบางวอร์ดว่าง( ซึ่งมีน้อยมาก ยกเว้นว่าจะเป็นelective ) ก็จะลงมานอนต่อ พอเที่ยงก็ลงมา กินข้าวเที่ยงเสร็จแอบมางีบที่หอ ก็จะเป็นช่วงที่เจอmate อีกครั้ง พอบ่ายก็ขึ้นไปทำงานที่วอร์ดต่อ กว่าจะลงก็ บ่ายสองบ้าง บ่ายสี่บ้าง แต่ส่วนมากจะเป็นห้าโมงเย็น หรือ ไม่ก็ล่อสองทุ่มเลย ลงจากวอร์ด ก็มาเจอกัน ไปกินอะไรกันดี หรือ จะไปเที่ยวที่ไหนกันดี ถ้างานวันนั้นหนักมากก็จะนอนตอนเย็นไปเลย ซักประมาณสี่ทุ่มก็เริ่มกิจกรรมในห้องกัน คุยกันบ้าง เล่นเกมส์LAN กันบ้าง ดูทีวีบ้าง หรือช่วงที่สอบก็จะเป็นติวข้อสอบกัน ซัก 5 ทุ่มก็ออกไปหาอะไรกิน อปร.บ้าง 7-11 บ้าง ไม่หิวก็ไปเดินไปเป็นเพื่อน เดินไปคลายเครียด พอเริ่มตี 1 ก็เริ่มเงียบลง บางคนก็นอน บางคนก็ยังทำงานเงียบๆของตนต่อที่โต๊ะ พอประมาณตีสอง ก็ได้เวลานอนของทุกคน ห้องเริ่มเงียบจริงๆทุกห้อง หลังจากนั้นก็ปิดไฟมืด แต่สำหรับวันนี้ หลายคนย้ายของออกไปนานแล้ว หอก็เงียบตั้งแต่เย็นๆ เหลือคนบางคนที่จะขนของพรุ่งนี้ รอญาติ รอวันที่จะกลับกับรถไฟ รถทัวร์ พรุ่งนี้ทุกคนก็ต้องเดินแยกย้ายกันไปตามทางที่คนเลือก อาจไม่ได้เจอกันบ่อย แต่หวังว่า ยังไงก็ต้องเจอกันอีกซักวันที่เราจะได้มาพูดคุย ทำกิจกรรมด้วยกันอีกครั้ง รักเธอมาก...RA   Create Date : 04 มีนาคม 2549     Last Update : 4 มีนาคม 2549 1:58:47 น. Counter : 304 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• Dalzeno
• airi
• Webmaster - BlogGang