สาปพิษฐาน ผู้แต่ง หมอกมุงเมือง


นี่คือคำ สัตยา ติกาหลัง           คือพลัง พิษฐาน แห่งการให้
นับแต่นี้ ที่หวัง ตั้งหทัย          จงอภัย ดังดำรัส บัดนี้เอย

"ติกาหลังหนึ่งหรัด ข้าจะไม่มีวันมีอันเป็นไปอย่างที่เจ้าสาปแช่ง ข้าจะต้องไม่ตาย ต้องไม่ตาย! เรือนแก้วปัตรจะต้องเป็นของข้าเท่านั้น!!!"

       ด้วยดวงหทัยอันเหนี่ยวรั่งยึดมั่นต่อติกาหลังปัตรเป็นสรณะ ดวงพระวิญญาณนั้นจึงถูกจองจำเอาไว้ในเรือนแก้วที่ทรงตั้งแรงปารถนายึดมั้น ก่อนการแตกดับ
       ไม่ต่างกับเป็นเรือนจองจำ พันธนาการดวงวิญญาณมิอาจไปผุดเกิดได้ ดังคำสาปขององค์ระเด่นติกาหลังหนึ่งหรัดไม่แผกผิดกัน!!


      สำหรับคนที่ชื่นชอบเรื่องราวการย้อนอดีต หรือ การข้ามภพข้ามชาติ ลองหาเรื่องนี้มาอ่านนะคะ เพราะนิยายเล่มนี้เป็นการย้อนอดีตทางตอนใต้ของประเทศไทย ซึ่งจะแตกต่างจากนิยายเรื่องอื่นที่การย้อนอดีตส่วนมากจะไม่ค่อยย้อนอดีตทางแถบใต้สักเท่าไรนัก ภาษาที่ใช้ในนิยายเรื่องนี้ ค่อนข้างต้องทำความเข้าใจภาษาของผู้แต่งพอสมควร เพราะไม่คุ้นคำสักเท่าไร แต่ไม่ยากเกินไปนะคะ แค่ไม่ชินเท่านั้น  จึงเป็นความแตกต่างสำหรับคนที่ชอบเรื่องราวการย้อนประวัติศาสตร์ในอีกรูปแบบหนึ่ง แต่สนุกนะคะ มีเรื่องของกรรม หรือ ผลจากการกระทำของตัวละครแต่ละคร มีที่มาที่ไป และเหตุผลพอสมควรค่ะ



Create Date : 06 มีนาคม 2557
Last Update : 24 พฤษภาคม 2557 1:22:21 น.
Counter : 3342 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

ฟ้าหลากสี
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



New Comments
มีนาคม 2557

 
 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31