เป็นผู้หญิงแก่ที่ยังมีความสุขกับการแบกเป้ และผจญภัยตามลำพัง ขอบคุณลูกสาวสองคนที่คอย support แม่ และคอยดูแลกันและกันไม่ต้องให้แม่เป็นห่วงเลย นี่คือบันทึกสั้นๆ หลังจากจบทริปการผจญภัย 4 เดือนเต็มๆ อยากจะแบ่งปันค่ะ (ปล. รูปทริปที่กระบี่ไม่ได้เอามาลงนะคะ)

จริงๆ บอกเลยนะ เราชอบคิดว่าตัวเราเองไม่มีความสุข เพราะเราอยู่บ้านคนเดียวมานานไง เรานึกว่าเราเหงา เรานึกว่าชีวิตเราแย่กว่าคนอื่น เห็นคนอื่นมีนั่น มีนี่ ไปนู่นไปนี่ แล้วคนชอบทักว่าเราดูอมทุกข์ เราเลยเหมือนเราโดนสะกดจิตให้เชื่อแบบนั้น พอเราออกไปใช้ชีวิตข้างนอก เจอคนเยอะๆ เรารู้ตัวเราเลย เราโคตรมีความสุข สุขจนบางทีสงสารคนอื่นที่เค้าไม่รู้จักหาความสุขใส่ตัว เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย กลายเป็นไปเจอคนที่แย่กว่า เอาความทุกข์ถมตัวเองทุกวันๆ จนเราโอ้โห โลกเราโคตรสวยงามกว่าเค้า เรามีลูกโคตรสวย แถมฉลาดมากๆ สองคน เป็นเด็กดี น่ารัก คนอื่นๆ เค้ากลับอิจฉาเรา ชีวิตมันสุขจนสำลัก แต่ก่อนเรากลับไม่รุ้ตัว