Group Blog |
บางอย่างถ้าไม่รู้ด้วยตัวเองก็ไม่มีความหมาย คำถามมากมามักจะมาวนเวียนรอบตัวเรา รอคอยให้เราค้นหาคำตอบ....มันเนื่อนนานผ่านมาจนใครๆคงไม่อาจนับได้ กิเลศตัณหาที่ยากตัดคืออะไร..? ฉันรู้ แม่สอนพระพุทธ ฉันรู้ตั้งแต่เด็กแล้วว่า คนเราเป็นศูนย์รวมกิเลศ ถ้าละได้จะบรรลุ ตามองค์บรมครู นั้นเป็นเพียงความรู้ รู้เพื่อตอบข้อสอบ เมื่อเวลามาถึง คำถามที่ไม่สามารถใช้คำตอบมาไขข้อสงสัยได้ เราจึงได้รับรู้ว่า คำตอบของคำถามที่เขียนตอบอาจารย์เอาเกรด เอ กันตั้งแต่เด็กนั้น ไม่อาจเทียบอะไรได้เลย มันก็แค่ ประโยคบอกเล่าประโยคหนึ่ง เมื่อ เราไม่เข้าใจความหมายในประโยคนั้นอย่างถ่องแท้ จงตัดมันซะ ห่วงที่คล้องไว้ เพียงห่วงเดียวเท่านั้น ฉันรับรู้ได้ กิเลศที่พอกพูนหนาในใจ ไม่ใช่เพียงตรงนี้ แต่เนื่อนนานแสนนานจนยากนับ ........มันคืออะไรกัน? ความอาฆาต พยาบาท โกรธแค้น เศร้าเสียใจ ไม่ยอมรับ กระหายใคร่รู้ ตัณหาราคะ โทษะ หรือโมหะ สิ่งใดกันแน่ที่รั้งเราไว้ นับร้อยนับพัน แค่ตัวคนเราเอง เรายังไม่อาจเข้าใจตัวเองเลย ทุกครั้ง ที่มีผู้กล่าวถึง เรามักจะเอ่ยถามกลับทุกครั้ง ท่านรู้ว่าเราตัดสิ่งใดไม่ได้จงบอกเราเถอะ มันคืออะไร ตัดยังไง ฉันจะทำอย่างไรดี แต่สุดท้ายเหล่าท่านนั้น กับปล่อยให้ความเงียบตอบคำถามเรา หลายๆครั้ง เราสำผัสได้ถึงความหน่ายใจ ดุจเด็กดื้อที่ทั้งรั้นและเกเร แต่เหล่าท่านยังคงคอยดูแล บัดนี้ ฉันเข้าใจแล้ว...คำตอบบางคำตอบ ตอบไปก็ไม่ได้ก่อประโยคแก่คนฟังเลย ถามด้วยไฟร้อนรุ่ม กระหายเพียงคำบอก มันก็เหมือนคำตอบในข้อสอบ ที่ท่องไปสอบเพื่อเอาคะแนน หาได้มีความเข้าใจอย่างถ่องแท้ เช่นนั้น รู้ไปจะมีความหมายอะไร รู้ไปก็ไม่มีวันหลุดพ้น รู้ไปก็เหนี่ยวรั้ง ยิ่งรู้ยิ่งฟุ้ง ยิ่งสับสนยิ่งปิดทาง เป็นเช่นนั้น เหมือนยืนอยู่สุดปากถ้าเห็นแสงรำไรแต่ก็ไม่อาจก้าวข้ามเหวลึกเบื้องหน้าได้ ...รู้เหมือนไม่รู้...เข้าใจเหมือนไม่เข้าใจ...สุดท้ายคำตอบยังคงมีเพียงหนึ่งเดียวไม่เคยเปลี่ยนแปลง..มีเพียงตัวเราเท่านั้นที่เปลี่ยนไปมา... ในเมื่อถ้ารู้แล้วเป็นเพียงคำตอบเอาเกรด เช่นนั้น ขอปล่อยเป็นข้อว่างดีกว่า นั้งคิดจนกว่าจะหมดเวลาไป ............... แม้เวลานั้นอาจชั่วนิรันดร์ก็ตาม ..............
|
สมาชิกหมายเลข 1161520
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ฉันชอบกินข้าว ฉันเล่านิทาน ฉันอ่านนิยาย ฉันสายเป็นประจำ ฉันทำมือถือพัง ฉันฟังแม่บ่น ฉันทนเก็บตัง ฉันนั่งปลงจิต ฉันคิดไม่ออก ฉันลอกการบ้าน (ถ้าทำไม่ทัน) ฉันปันแปปเดียว ฉันเที่ยวไม่ไกล ฉันไม่มีเงิน ฉันเกินนิดหน่อย ฉันอร่อยในบางที ฉันปวดคลี่//0.0//ทุกเช้า ฉันเหงานานๆที ฉันอินดี้เก่ง ฉันเซ็งตัวเอง ฉันเก่งพร่ำเพ้อ เพื่อนเกลออย่างง | ||||||||||||
