เด็กหญิงหัวทิวลิปผจญภัย ตอนที่4

     มิตรภาพระหว่างเด็กหญิงหัวทิวลิปและเด็กชายหัวมะพร้าวก็ดำเนินไปอย่างสนุกสนานร่าเริง  ทั้งสองเข้ากันได้ดีมาก อยู่มาวันหนึ่ง  เด็กชายหัวมะพร้าวก็เกิดสงสัยว่าเหตุใด  เด็กหญิงหัวทิวลิปแสนสวยจึงกลายมาเป็นเพื่อนรักกับเขาได้  ทั้งที่เขามีหน้าตาน่ากลัว (แต่ไม่ได้ทำตัวน่าเกลียดนะ)  ....เป็นเพราะฉันให้เธอกินหัวฉันเหรอ...  เด็กชายหัวมะพร้าวถามอย่างสงสัยสุด ๆ

     เด็กหญิงหัวทิวลิปนิ่งคิด  อืม...จะว่าไป  ถึงเด็กหญิงหัวทิวลิปได้กินหัวมะพร้าวก็จริง  แต่ที่เป็นเพื่อนด้วยต่อไปก็ไม่ได้หวังจะกินหัวเค้าไปเรื่อย ๆ หรอกนะ  น่าจะเป็นจากความมีน้ำใจของเด็กชายหัวมะพร้าวต่างหาก  ที่ยอมให้ตัวเองกินหัว  เด็กหญิงซาบซึ้งใจตรงจุดนั้นมากกว่า  แต่อย่างไรก็ดี  การได้กินหัวมะพร้าวในครั้งนั้น  ก็สอนให้เด็กหญิงเรียนรู้ที่จะมองอะไร ๆ จากคุณค่าที่แท้จริงของมัน

     คิดไปคิดมาหลายตลบ  ก็ตอบเด็กชายหัวมะพร้าวไปว่า  ...เพราะเธอเป็นคนมีน้ำใจ  และมีคุณค่าในตัวของเธอเอง  นั่นเป็นสิ่งที่ดึงดูดให้ฉันมาเป็นเพื่อนเธอยังไงละ...

     เด็กชายหัวมะพร้าวได้ฟัง  ก็รุ็สึกชุ่มชื่นหัวใจยิ่งนัก  ว่าเราที่ใคร ๆ ก็กลัวนั้น  กลับได้มีคนที่เห็นคุณค่าภายในที่ซ่อนอยู่

     ขณะนั้นก็มีด้วงเดินมาตัวหนึ่ง  ทั้งสองก็เข้าไปทักทาย  ...พี่ด้วง จะไปไหนคร้า...

     ด้วงตัวนั้นตอบว่า...ฉันกำลังหิว  กำลังเดินหาอะไรกินอยู่เนี่ย  ว่าแต่พวกเธอมีอะไรให้ฉันกินบ้างมั้ยละ...

     เด็กชายหัวมะพร้าวกับเด็กหญิงหัวทิวลิปก็นิ่งคิด  ระหว่างที่กำลังคิดไม่ออกอยู่นั้น  พี่ด้วงก็พูดขึ้นว่า...อ๋อ  ฉันรู้แล้ว  ยอดมะพร้าวไงละ  ฉันรู้มาว่ามันอร่อยขั้นเทพเลยไม่ใช่เหรอ ? ...

     เด็กชายหัวมะพร้าวตกใจ ! ...ยอดมะพร้าวเลยเหรอครับพี่  ตรงนั้นเป็นส่วนสำคัญของลำต้นเชียวนะครับ  ถ้าพี่กินของผมไป  ผมก็อาจจะแย่เลยนะครับ  แม่ผมบอกว่าถ้ากินยอดมะพร้าวไป  อาจจะไม่สบายมากได้  พี่อย่ากินมันเลยนะครับ...

     ...อะไรกัน ฉันนึกว่าเธอสองคนจะเป็นคนดีมีน้ำใจกว่านี้ซะอีก ฉันละผิดหวังในตัวพวกเธอเหลือเกิน  ฉันไม่กินมันก็ได้  แต่ก็คงต้องเดินต่อไปอย่างหิวโหยและหมดแรงไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้...

     ความที่เด็กชายหัวมะพร้าวเป็นคนมีน้ำใจ  คำพูดแบบมันเสียดแทงใจเค้ายิ่งนัก  เค้าจึงตัดสินใจตัดแบ่งยอดมะพร้าวให้พี่ด้วงกิน  ไม่ว่าเด็กหญิงหัวทิวลิปจะทัดทานซักเท่าใด พี่ด้วงได้กินยอดมะพร้าวอันแสนหวานกรอบเข้าไปก็ยินดีปรีดา  ชื่นชมโสมนัสยิ่งนัก  ขอบอกขอบใจเด็กชายหัวมะพร้าวเป็นการใหญ่  โดยไม่ลืมที่จะจิกตามาที่เด็กหญิงด้วย  ในฐานะที่ขัดขวางความอร่อย

     เด็กชายหัวมะพร้าวกลับบ้านไปก็มีอาการป่วยเล็กน้อย  ไม่ได้ป่วยมาก  เนื่องจากตัดยอดมะพร้าวให้บางส่วนเท่านั้น   แต่ความรู้สึกอิ่มใจ  และภูมิใจที่ได้ทำให้พี่ด้วงมีความสุขนั้นช่วยเยียวยา  เขารู้สึกหัวใจพองโต  จนลูกมะพร้าวบนหัวแทบจะระเบิด

     ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา  พี่ด้วงก็แวะเวียนมาหาเด็กชายหัวมะพร้าวเสมอ  ออกไปเที่ยวเล่นกัน  และไม่ลืมที่จะขอกินยอดมะพร้าวนิดหน่อยทุกครั้ง  ท่ามกลางความเป็นห่วงของเด็กหญิงหัวทิวลิป  แต่ก็ต้องอยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ เพราะพี่ด้วงไม่ชอบขี้หน้าเด็กหญิงหัวทิวลิป  เด็กหญิงจึงต้องสงบเสงี่ยมเจียมตน

     ต้องเสงี่ยมเจียมตนจริง ๆ น่ะแหละ  เพราะทุกครั้งที่เด็กหญิงเข้าไปเตือนเด็กชายหัวมะพร้าว  เค้าก็จะโกรธและหาว่าเด็กหญิงหัวทิวลิปใจแคบ  เด็กหญิงก็ได้แต่นั่งร้องไห้และเป็นห่วงต่อไป  คุณแม่ของเด็กหญิงหัวทิวลิปผ่านมาเห็น  จึงได้บอกเด็กหญิงหัวทิวลิปว่า  เราจะเป็นเพื่อนเขา  เราต้องเข้าใจเค้าด้วยนะคะ  ว่าเค้าต้องการอะไร  และเค้ามีสิทธฺิที่จะเลือกทางที่เค้าทำแล้วมีความสุข   แต่เด็กหญิงหัวทิวลิปก็แย้งว่า  ถูกกินยอดมะพร้าวแบบนั้นก็จะไม่สบายไปเรื่อย ๆ จะไปมีความสุขได้ไงคะ

     ...ลูกเอ๋ย  ไม่มีความสุขใดจะเท่ากับการเป็นที่ยอมรับหรอก  ปล่อยให้เพื่อนของลูกได้เรียนรู้การยอมรับจากคนอื่นไปก่อน  อีกหน่อยเค้าก็จะรู้เอง  ว่าการยอมรับ  สามารถมาจากใจของเราทุกคน  แค่เรายอมตัวเองในแบบที่เราเป็น ก็ไม่ต้องเรียกร้องการยอมรับจากใครอีก

     ...ว้าว คุณแม่ขา หนูทิวลิปอยากจะเป็นแบบนั้นบ้าง  อยากจะยอมรับตัวเองแบบนั้นได้  ต้องทำยังไงบ้างเหรอคะ

     ...วันนี้ดึกแล้วลูก  ไว้วันหลังแม่จะเล่าให้ฟังนะคะ

Create Date : 07 กันยายน 2552		0 comments
Last Update : 13 กันยายน 2552 23:17:29 น.
Counter : 1735 Pageviews.
Share Tweet