และแล้วก็ถึงเวลา เริ่มต้นใหม่
 
กันยายน 2549
 
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
12 กันยายน 2549
 
 

นี้หรือที่เขาเรียกว่าเดินป่า

(วันปิยะ ปี2546) น้ำตกเหวสีเสียด
ผ่านมาแล้วนับปี แต่ยังอยู่ในความทรงจำ นับเป็นการทดลองเที่ยวกับบุคคลอื่นซึ่งต่างคน ต่างมาจากหลายที่ แต่มีใจเดียวกัน

ข้อมูลที่ได้รับคือ ฟิตร่างกายสักหน่อย แต่พี่เขาบอกเคยไปภูสอยดาวมาแล้ว ไปเถอะไปได้ ใจเราก็อยากลอง ก็ตกลงไป

อุปกรณ์ที่ต้องเตรียม
ถุงนอน (ตอนนั้นยังไม่มีเป็นของตัวเอง พี่เขาก็ใจดีให้ยืม)
เปล (ก็ยังไม่มีอีกแหละ ยืมพี่ที่ทำงานไปเป็นเปลเล็ก เปลนอนเล่น สีแดงเลยล่ะ)
เสื้อผ้า แต่ของใช่ส่วนตัว (อิอิ อันนี้ไม่เป็นปัญหา แต่เอ๊ะ คงต้องหากระเป๋า 199 หน้าที่ทำงานนี่แหละกำลังเหมาะ)

จุดหมายของทริปคือ




ครั้งนั้นยังไม่รู้ว่าน้ำตกชื่ออะไร แต่ตอนนี้รู้ชื่อแล้ว เย้ๆๆๆ น้ำตกเหวสีเสียด

สมาชิกที่ไปมี 10 คน ผู้อาวุโสสุด คือพี่ส้ม ให้หญิงร่างเล็ก บาง แต่อายุ 50 ปี เห็นจะได้ แต่ร่างกายแข็งแรงมากเลย

เส้นทางเป็นเส้นที่สวยงามมาก เลียบลำธารตลอด ระยะทาง เราก็เลยเดินไปพักไป



จะว่าเหนื่อยก็เหนื่อย แต่ก็สนุก



ได้เรียนรู้จะนอนเปล แบบนี้เรียกกันว่า คอนโด



ความทรงจำกับความรู้สึกดีดี ไม่เคยลืมเลือน กับคนที่เราเพิ่งรู้จัก แต่ได้ผ่านทุกข์ ผ่านความลำบากมาด้วยกัน



เสียง "ขึ้นเป้" ยังคงดังก้องอยู่ในความรู้สึก ไม่ว่าตอนนี้จะผ่านไปแล้วหลายทริป เสียงหัวเราะยังคงดังในความทรงจำ




ช่วง 4 วัน 3 คืน เช้ามากิจกรรมที่ทุกคนต้องทำคือ กินกาแฟ โอวัลตีน แล้วเก็บสัมภาระส่วนตัว ลงเป้ เพื่อเตรียมเดินทางกันต่อ



เมื่อเอาเป้ขึ้นหลัง ก็เดินกันต่อไป เหนื่อยก็พัก บางช่วงมันสุดๆๆ ต้องเอาเป้ให้ถุงดำ แล้วโยนลงน้ำตก แล้วเราก็โดดตาม (น้ำตกไม่ใหญ่นะ)



เวลาผ่านไป 3 วัน กับ 3 คืน ซึ่งคืนนี้เราใกล้ที่หมายมาก เสียงน้ำตก ดังเป็นเพลงกล่อมนอนเราอย่างครื้นเครง ความตั้งใจใกล้ถึงที่หมายแล้ว

เมื่อว่าเริ่มสว่างเราก็เดินทางไปยังที่หมาย



เวลาเดินทาง 3 วัน 3 คืน แต่เรามีเวลาชื่นชมกับความสวยงามและใหญ่โต แค่ 20 นาที



เหตุเพราะเราต้องรีบออกจากป่าให้ทัน เพื่อได้มาทำงานกันในวันรุ่งขึ้น

ตอนมานี้ช่างสวยงามแต่ตอนออกนี้สิ เดินเข้ามาทาง และออกอีกทาง ทางออกเนี้ย ทั้งข้ามเขา ทั้งลุยมา ตัดลำธาร ตัดไปตัดมา เดี๋ยวกางเกงเปียก เดี๋ยวแห้ง เล่นเอาสีข้างขา แต่เป็นแผล ยิ่งเริ่มค่ำ ยิ่งต้องรีบเดินขาก็เป็นแผล กลายเป็นเรื่องทรมานสุดๆๆ

แต่เราก็ออกจากป่ามาได้ แม้จะค่ำไปหน่อยก็ตาม เส้นทางที่เราเริ่มต้องเดินคือ หมู่บ้านซับเหล็ก แต่ทางออกของเรามาออกที่น้ำตกสาริกา

เป็นความทรงจำครั้งแรกที่ไม่เคยลืมเลือน เป็นบทเรียน เป็นการเรียนรู้ และเป็นหลายอย่างที่ให้จดจำ




 

Create Date : 12 กันยายน 2549
6 comments
Last Update : 12 กันยายน 2549 23:04:47 น.
Counter : 2305 Pageviews.

 

น่าไปจังเลยค่ะ

ท่าทางจะสนุกมากๆๆ

 

โดย: ไข่มุกน้อย IP: 203.113.32.11 13 กันยายน 2549 0:15:04 น.  

 

น่าสนุก น่าไปด้วย....

แต่...ป้าจะไปเป็นภาระให้คนอื่นเค้าหรือเปล่าเน้อถ้าไปด้วย.....

ตามดูมาเกือบทุกทริป....ดูไป ก็นึกไป แบบนี้ทุกครั้งเลยค่ะกุ๊กไก่

 

โดย: ป้าเกษ IP: 124.121.147.31 13 กันยายน 2549 6:20:50 น.  

 

จัดทริปเลยเพื่อน ^-^ ไปด้วย 1 โต๋ว

 

โดย: `SEPULTURA_`FROM_`HELL 13 กันยายน 2549 7:51:29 น.  

 

น่าไปจังเลย ไม่รู้ว่าจะใหวหรือเปล่า จัดเลย

 

โดย: เสือส้ม (ชิน) IP: 203.146.147.13 13 กันยายน 2549 10:01:43 น.  

 

น่าอิจฉาหวะ

 

โดย: ทอม IP: 203.146.147.13 13 กันยายน 2549 13:01:27 น.  

 

ท่าทางสนุกจังค่ะ เคยเดินป่าที่ภูกระดึง กะแถวบ้าน แต่ไม่เคยค้างคืนในป่าเลยอ่ะค่ะ

ชอบป่านะคะ แต่มาถึงตอนนี้ ร่างกายยังไม่ฟิตเท่าป้าเกษเลยค่ะ
อีกอย่างภาระกิจยุ่งยากมากมาย คงไปเที่ยวที่ไหนไกลๆไม่ได้แล้วละค่ะ

 

โดย: ป้าแป้ง (แป้งแดง ) 15 กันยายน 2549 21:19:01 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

 

pink_balls
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




........................
เลือกที่จะเดินทาง
เลือกที่จะค้นหาสิ่งใหม่ในชีวิต
เลือกที่จะรู้จัก และค้นหามิตรภาพ
เลือกที่จะดำเนินชีวิต อย่างที่ตัวเองอยากเป็น
[Add pink_balls's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com