ต้องเรียนรู้...ต่อสู้...และแข่งขัน...
.....ปกติผู้เขียนจะเป็นคนที่ชอบศึกษาค้นคว้า หาความรู้ใหม่ๆ (แม้ว่าไม่ใช่เรื่องสมัยใหม่..ก็ช่างเหอะ..) อยู่เสมอ ด้วยเหตุผล...อะไรที่ยังไม่รู้ ก็รู้ๆ ไปเถอะไม่ทำให้สิ้นเปลืองเวลาหรือลดพื้นที่อัตราส่วนสมองไปสักเท่าไหร่หรอก... .....ทุกวันนี้ ก็ยังต้องเรียนรู้...ทั้งเรียนจริง...เรียนปนเล่น...เล่นๆ เรียนๆ...เล่นมากกว่าเรียน...ทั้งในห้องเรียนหลัก...และสารพัดบนจอคอมพิวเตอร์ภายใต้ข่าวสารข้อมูลที่หลั่งไหลมายิ่งกว่าสายน้ำ...กองอยู่ตรงหน้า...เป็นประเด็นคำถาม..ไว้ให้ลูกสงสัยเล่น แม่จะเรียนไปทำไมนักหนา จนป่านนี้ยังไม่เลิกเรียน? .....วันก่อนที่บ้านมีเหตุการณ์ที่ตึงเครียด (ของเจ้ากลาง)....ปีนี้ ขึ้น ม.4 ต้องสมัครเรียน...นศท....(หรือรด.สมัยแม่นั่นแหล่ะ) นักศึกษาวิชาทหาร...รับสมัครนักเรียน ม.4 เพื่อฝึกทหาร 3 ปี แลกกับ...การไม่ต้องถูกคัดเลือกทหารเกณฑ์..(ซึ่งไม่ใช่หมายความว่าจะไม่ต้องไปเป็นทหาร...เพราะอาจถูกเรียกระดมพลเมื่อถึงคราวคับขัน หรือต้องใช้กำลังพล..หรือต้องกลับไปทดสอบกำลังพลอยู่บ้างบางครั้งตามที่มีหนังสือแจ้งจากกรมฯ) .....ความที่เหมือนพ่อแม่ทั่วๆไป...มักมองอนาคตไว้ (ให้ลูก) เสมอ....ได้หรือไม่ได้ อีกเรื่องหนึ่ง...เพราะเป็นเพียง...เข็มทิศ...ชี้นำทาง...ส่วนจะเลือกหันหัวเรือชีวิต..ตามเข็มทิศไม๊...เป็นเรื่องของเด็กๆ...(ที่มักพูดกับแม่เสมอ...โตแล้ว...คิดเองได้คร๊าบบบบบบ... อ่ะจ๊ะ! คิดได้ทุ๊กกกกกกกที!...) .....ลูกต้องเรียนนศท. เพราะเค้าฝึกวินัย จะได้เข้มแข็งสมกับ ลูกผู้ชาย (บวกกับ...เหตุผลลึกๆ...เพื่อจะได้ไม่ต้องเกณฑ์ทหาร...คิดอย่างนั้นจริงๆ..ไม่เสแสร้ง...) ลูกสมัครแล้ว ตามกำหนดการกองทัพฯ ลูกไปเข้ารับการคัดเลือกแล้ว...สอบตามที่กำหนด...ผลออกมา...ไม่ผ่านการคัดเลือก...(ครึ่งหนึ่งของจำนวนนักเรียนในโรงเรียนของเขา) เอาไงล่ะ! ลองหาหนทาง...สุดท้าย หน่วยงานที่เกี่ยวข้องบอกว่า จะทำเรื่องขอกำลังไปที่กรมฯเพื่อเพิ่มอัตราการรับ...สรุป..ได้อัตรามาเพิ่มขึ้น..เย้! .....แอบหวัง...ลูกน่าจะติดรอบสองนะ...เพราะบอกว่า สอบผ่านวิดพื้น...ผ่าน sit up ...แต่ไม่ผ่านวิ่ง(ทำเวลาได้น้อยกว่าที่ต้องการ 10 วินาที) ผลประกาศชื่อ...ไม่ผ่าน...ทั้งโรงเรียน...ไม่ได้อยู่ 4 คน... .....4 คน ของโรงเรียน ที่ไม่ได้เรียน นศท. ปีนี้...สอนให้ลูกรู้ว่า...ชีวิตไม่เคยมีอะไรได้มาง่ายๆ ไม่เคยมีอะไรที่ได้มาโดยไม่ต้องพยายาม..คนอื่น..วิ่งเก่ง...เลยชนะ...เรา...อ่อนแอกว่า..ถึงต้องแพ้...ลูกถาม แม่ไม่ได้วิ่งเต้นให้เหรอ เพื่อนหนู คะแนนน้อยกว่า ยังติดเลย เลยได้แต่บอกไปว่า...ถึงแม้วิ่งเต้นถ้าทุกคนวิ่งเต้นหมด คนที่ได้ ก็คือคนที่แข็งแกร่งกว่า...ไม่ว่าจะด้วยอะไร...ก็ตามทีเถอะ... .....สุดท้าย บอกเจ้ากลาง..มีทางให้เลือก...เยอะแยะมากมาย...เรียนเก่งๆ จบ ป.ตรี ไปต่อโท แล้วต่อเอกกลับมาเป็นอาจารย์...หรือไม่ก็ประกอบอาชีพรับราชการ...จะได้ไม่ต้องเกณฑ์ทหาร...(เจ้าตัวส่ายหน้า...เป็นอันว่า ปฏิเสธ) .....หรือ..ถ้าอย่างนั้น ก็รอเกณฑ์ทหาร เสี่ยงจับใบดำ ใบแดง...ไปรับใช้ชาติ ปีนึง เพราะอย่างน้อย ลูกคงจบ ป.ตรี....(ทำหน้าเหมือน...พุดเดิ้ลสงสัย...ว่าแม่เอาจริงหรือนั่น!) .....หรือ..หากประสงค์จะสมัครเลยเป็นแค่ 6 เดือน รับใช้ชาติ...(ทำหน้า ยิ่งกว่าพุดเดิ้ลสงสัย...ว่าแม่ เอาจริง...อีกแล้วหรือนี่!) .....หรือ...หนทางสุดท้าย...(แห่งการเสนอแนะ) รอปีหน้า..เดี๋ยวให้โรงเรียนทำหนังสือขอผ่อนผัน ไว้สมัครปีหน้า แล้วปีนี้ทำร่างกายให้พร้อม ออกกำลังกายเยอะๆ (แทนที่จะนั่งแต่หน้าจอคอมฯกับเดินกดมือถือ...กิจกรรมหลักของเด็กยุคไอที...เฮ้ออออ!) เพื่อจะได้สอบผ่านรอบแรกกับเค้าบ้าง...แล้วเริ่มเรียนปี1 ตอน ม.5 ไปจบหลักสูตร 3 ปี ตอนเรียนมหาวิทยาลัยปี 1.... .....ประเด็นท้ายสุด...เป็นทางเลือกที่เจ้ากลางเลือก...ดีว่าเจ้าตัวค่อนข้างศิลปิน (ภาษาวัยรุ่นศัพท์สแลง...อินดี้...)เลยไม่เครียด อะไรก็ได้ ยังไงก็ได้...(สุดท้ายอะไรก็ไม่ได้...อยู่นี่ไง..ลูกขราาาาา!) .....พร้อมกับบทเรียนอีกหนึ่งบท...ที่ควรรู้ไว้...โลกนี้มีที่ยืนมากมาย... แต่ไม่ใช่สำหรับผู้ที่อ่อนแอ...ใครแข็งแกร่ง ก็ย่อมมีที่ยืนและทางเลือกได้มากกว่า...ส่วนผู้อ่อนแอ...แม้แต่ที่ยืน..ยังอาจจะไม่มี..ในโลกแห่งการแข่งขันแก่งแย่ง ชิงดีชิงเด่น...ดังเช่น..ทุกวันนี้...(สนับสนุน..อีกหนึ่งทฤษฎีของดาวินชี...ผู้แข็งแกร่ง คือ ผู้รอดชีวิต...เสมอ) .....นี่เป็นเหตุผลอีกเหตุผลหนึ่ง...ที่คงตอบเด็กๆได้...เวลาเห็นแม่ไปเรียนหนังสือแล้วทำหน้าสงสัย...แม่จะเรียนไปทำไมนักหนา...จนป่านนี้ยังไม่เลิกเรียน....เพราะ...มันต้องเรียนรู้...ต่อสู้...และแข่งขัน...เหมือนที่หนูๆกำลังเผชิญอยู่นี่ไง! "Success grows out of struggles to overcome problems." "ความสำเร็จย่อมเกิดขึ้นจากการดิ้นรนต่อสู้เพื่อเอาชนะอุปสรรค"
Create Date : 30 มิถุนายน 2555 |
|
25 comments |
Last Update : 30 มิถุนายน 2555 15:10:51 น. |
Counter : 3791 Pageviews. |
|
 |
|
ผมเองตอน ม. 4 ก็ไม่ผ่านการคัดเลือก นศท. เหมือนกัน (วิ่งไม่ผ่านครับ อิ อิ ) ผมเลยต้องมาลุ้นจับใบดำ ใบแดง ตอนนั้นที่บ้านลุ้นมาก เพราะไม่อยากให้เป็นทหาร อยากให้มาค้าขายที่บ้าน สุดท้ายจับได้ใบดำ เลยโล่งอกไป
แต่คิดดูแล้วการเป็น นศท. ก็เป็นการฝึกร่างกายให้เข้มแข็ง มีวินัย สามารถทนต่อความยากลำบากได้
น่าชมเชยคุณพิม ที่มีความมานะพยายามในการเรียนมาตลอด ผมเองก็นั่งอ่านทบทวนภาษาจีนอยู่เป็นประจำ (กลัวลืม) ส่วนอังกฤษลืมไปเกือบหมดแล้ว ยังไม่ได้เริ่มฟื้นเลยครับ