** เมื่อแมวโดนทิ้ง **
เช้าวันหนึ่งที่อากาศสดใส สีนิล : มามี้ทำไร..อะ กิมจิ : เหมือนจะไปไหนเลยอะ มามี้ : มามี้จกะปาป๋าจะกลับสุพรรณ จ๊ะสีนิล & กิมจิ : หา..พวกเราจะโดนทิ้ง !!! กิมจิ : ยอมไม่ได้ ต้องซ้อนแผน กิมจิ : วิชานินจาไร้เงา..ไปมาไร้ร่องรอยเป็นเคล็ดวิชาที่สืบทอดกันมาจากแมวยุคโบราณที่สูญหายไปนานนับร้อยปี (เวอร์มาก) ท่าที่ 1ท่าที่ 2ท่าที่ 3สีนิล : โด่เอ้ย..เราก้อทำได้ กระจอกวะ ถอยซิท่าที่ 1ท่าที่ 2ท่าที่ 3ท่าสุดท้าย..สำเร็จตามเคล็ดวิชากิมจิ : นี่แล้วจะรูดซิปยังไงอะ..ตัวล้นจนกระเป๋าจะฉีกอยู่แล้วสีนิล : เรื่องของฉัน ฉันทำได้สีนิล : ไม่ไหว..เราไม่อยากฝืนตัวเองแหละกิมจิ : สตอม้ากมาก ทำไม่ได้ก็บอกเหอะสีนิล : กล้าว่าฉันเหรอกิมจิ : ทำไม..หล่อนจะทำอะไรฉันสีนิล : ต้องตบสั่งสอน...มามี้ : กรี๊ด!! ลูกฉัน ทำอะไรกันนะกิมจิ : มี้..หนูโดนรังแกสีนิล : จิ..ว่าหนูก่อนอะมามี้ : พอเลยทั้งคู่แหละ....มี้จะไปแล้วนะสีนิล & กิมจิ : หา..มี้จะทิ้งพวกเราเหรอ..ไม่รักเราแล้วจริงอะมามี้ : นี่ไม่ต้องสำออย..พรุ่งนี้ก้อกลับแล้ว ฝากบ้านด้วยนะลูก..บ้ายสีนิล & กิมจิ : อ้าว..พรุ่งนี้กลับ..เลยอดแสดงฝีมือนินจาไร้เงาเลยขอได้รับความขอบคุณ...จากใจของสีนิลอ้วนดำสุดหล่อและหนูกิมจิสุดสวยค่ะ
** เกี้ยวร้อนๆ มาแล้วค้าบ **
พวกผมเป็นเด็กจากสลัมอยู่ติดกะคลองน้ำเน่า พี่น้องผมตกคลองตายไปก้อหลายตัว โชคดีเจอป้าเกวลีช่วยหาบ้านน้อยๆ ให้พวกผม ใช้ชื่อ MK & PK แฝดส้มหาบ้านแล้วครอบครัวผู้โชคดีได้มีโอกาสรับเลี้ยงแฝดส้มสุดหล่อก้อปรากฎตัวขึ้น พวกเราเลยได้มาเป็นแมวระยองฮิ ได้ชื่อใหม่ว่า เกี้ยวกุ้ง กะ เกี้ยวกรอบ คับมาวันแรกเหนื่อยจังเพลียด้วยมีเจ้าที่อยู่สองท่าน พี่กิมจิ กะ พี่สีนิล แรกๆ พี่กิมจิโกรธมากเลยที่พวกเรามาอยู่ที่นี่โกรธทุกคนโกรธป๋าโกรธมามี้ ขู่พวกเราตลอดเลย แต่พี่สีนิลใจดีนะ ตัวดำแต่ใจไม่ดำอะอยู่บ้านพวกเราทำอะร่ายบ้างนะเหรอ ก้อพักผ่อนพักผ่อนอีกเล่นบ้างเล็กน้อยมีพี่สีนิลเป็นพี่ใหญ่ใจดี ให้ความอบอุ่นแต่บางครั้งก็โดนพี่กิมจิ กลั่นแกล้งเลยต้องไปซบอกพี่สีนิลอีกพวกผมดื้อบ้างซนบ้างเป็นครั้ง (ต้าย..กล้าพูดมากไม่กระดากเลยนะ ทำบ้านเละทุกว้น จนฉันแทบไม่มีเวลาเข้าห้องแมวเลย) ฝากพวกผมไว้ในอ้อมอก อ้อมใจด้วยนะคร้าบ....
แนะนำลูกสาวสุด love หนูกิมจิ
ปลายปีที่แล้วอะไรดลใจก้อไม่ทราบได้ เกิดอยากเลี้ยงแมวม้ากมาก..ทั้งๆ ที่คนที่บ้านไม่ชอบสัตว์เลี้ยงอะไรเลย (ไม่เข้าใจพวกผู้ชายจริงๆ ) แอบเข้าห้องแมวในพันทิป เป็นเดือนๆ มาเจอเจ้าแมวหน้าเศร้า ที่ จขกท โพสไป 4 รอบแล้วยังไม่ได้บ้าน และแล้ววันนั้นที่เจอกันครั้งแรกคุณวรรณเจ้าของกระทู้ก็เอาหนูกิมจิมาส่งที่หน้าตึกพันทิปแมวน้อยหน้าเศร้าถูกนำขึ้นรถกลับระยอง ไม่ร้อง ไม่ดื้อ ไม่ซน สั่นกลัวไปซะทุกอย่าง ชอบไปหลบใต้ตู้เย็นบ่อยๆ ถ้อยคำถากถางถึงความขี้ริ้วขี้เหร่ของหนูกิมจิ ทำให้แม่หนูกิมจิเจ็บใจมาก ทำไม่ไม่มีใครมองเห็นความน่ารักที่แฝงเร้นอยู่ในซอกหลืบของกิมจิเลยน้าจะเอาลูกสาวไปนอนด้วยก็โดนยื่นคำขาดว่า "ต้องแยกห้องนอน" ใจร้ายจริงๆ และแล้วเมื่อเวลาผ่านไป ความรัก ความผูกพัน ระหว่างแมวตัวเล็กกับคนสองคนก้อทำให้กิมจิกลายเป็นแมวที่สวยที่สุดในบ้าน (เพราะเป็นหญิงเพียงหนึ่งเดียว) และปัจจุบันคนที่คอยเอาอกเอาใจ เอากิมจิไปนอนในห้องกลับเป็น คนที่เคยยื่นคำขาดว่าห้ามเอาแมวไปนอนในห้องซะงั้น อยากจะบอกหนูเหลือเกินว่า พวกเราไม่รู้หรอกว่าจะได้อยู่ด้วยกันนานแค่ไหน แต่ขอให้รู้นะจ๊ะ ว่ามามี้กะปาป๋าจะดูแลหนูอย่างดีที่สุดเล้ย.. รักกิมจินะ
ใจร้ายจริงๆ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
