ในวันที่อ่อนแอ...

ห่างหายจาก Blog และกระทู้ต่างๆ มาเป็น 10 ปี เนิ่นนานพอดู
ยุ่งวุ่นวายกับชีวิต ... การงาน ... ปัญหาต่างๆ ทั้งดีและร้าย
เมื่อเริ่มจะขีดเขียนมักมีอยู่ไม่กี่เหตุผล ...

เหตุผลนึงก็คือการระบาย เมื่อมีเรื่องที่ไม่อาจบอกใครๆ ได้ ในชีวิตจริง
ชีวิตในโลกออนไลน์ เสี้ยวเล็กๆ ก็เริ่มโลดแล่น
คนแปลกหน้าที่มาอ่าน ทักทาย กลับกลายเป็นมิตรในยามยาก
คำพูดปลอบประโลมไม่กี่คำ ทำให้ชีวิตได้เดินต่อ
มันเป็นสิ่งที่แปลก แต่จริง ... ได้เคยเกิดขึ้นมาแล้ว ที่ทำให้เรายังยืนอยู่ และมีลมหายใจในวันนี้
คำแนะนำต่างๆ มันทำให้เราลุกขึ้นสู้


วันนี้...ไม่คิดว่าจะได้กลับมาอีกครั้ง ...
ฉันเหนื่อย ฉันทุกข์ ฉันอ่อนล้า

แต่ฉันก็อยากมีชีวิตเพื่อสู้ต่อ ...

"กำลังใจ"  และ "เพื่อน" คือสิ่งสำคัญที่สุดในเวลานี้

จะหาได้จากที่ไหน ...

เวลาเราทุกข์ถึงจุดที่บอกตัวเองว่า เกินที่จะทนรับอยู่คนเดียว
บางคนก็มีเพื่อนคุย มีพ่อแม่ให้กลับไปหา
มีใครต่อใคร ... แต่กับฉันที่ไม่มีใครเหล่านั้น ... จะทำยังไง

นับจากวันที่หมอบอกว่ามีเนื้องอกมาเป็นส่วนนึงในร่างกาย
มันก็ไม่ได้ร้ายแรงนัก ... แต่เรื่องที่เข้ามาตอนนี้ในหัวมันทำให้แย่ลง
มีแต่คำถามวนไปมาในหัว ทำไมมาทิ้งกันตอนนี้ ทำไมเรื่องแย่ๆ ต้องมาประจวบเหมาะพร้อมกับสุขภาพ ผ่าตัดแล้วจะไปพักฟื้นที่ไหน ทำไมต้องป่วยตอนนี้ อยากแข็งแรงไปไหนต่อไหนให้จิตใจดีขึ้น 

ถึงเวลาต้องสู้อีกครั้งแล้วสินะ
บททดสอบมันกลับมาอีกครั้งแล้ว

เรื่องใหญ่ครั้งที่ 2 ในชีวิต


.........


มือที่จะหยิบยื่นกำลังใจ
มือที่จะฉุดยามเราล้ม
เพื่อนสักคนที่จะอยู่เคียงข้างให้ผ่านเรื่องร้ายๆ นี้ไปได้ ...

จะมีบ้างไหม?

Create Date : 21 มกราคม 2560 Last Update : 21 มกราคม 2560 15:23:45 น. Counter : 2199 Pageviews.		2 comments
Share Tweet