| |
|||||||||||||||
สายลมที่หลับใหล  เงาจันทร์ทาบอาบมัวสลัวหม่น ลมพัดวนไหลเรื่อยใจเหนื่อยไหว อยู่ตรงนี้คิดถึงรำพึงไป ทางเดียวดายใต้แสงที่แฝงเงา เมฆเคลื่อนคล้อยลอยลิ่วปลิวหลบเร้น อุระเช่นวิตกตระหนกเขลา มืดคืนค่ำย้ำอึมทาบซึมเซา ทรวงอกร้าวปรางค์ชื้นสะอื้นตรม หยาดหยดรินไหลนองลงสองแก้ม ดั่งรอนแรมกลางสมุทรสุดขื่นขม คืบศอกใกล้กลายไกลให้ระทม เร่ร่อนจมไร้จุดหมายที่ปลายทาง เหมือนเอื้อมมือไขว่คว้าหาหลักจับ กลับพลันลับหลีกเร้นเส้นทางขวาง ยิ่งไข่วคว้ายิ่งเจือนจนเลือนลาง จึ่งเคว้งคว้างแม้ใกล้แค่ปลายมือ ต้องหม่นหมองร้องร่ำรำพันโศก โอ้เอ๋ยอกตกในกระไรหรือ รับความเจ็บเก็บความช้ำจนร่ำลือ มิอาจยื้อรักเราเป็นเงาตาม ใกล้ก็เหมือนดูไกลใจมันห่าง ความอ้างว้างครอบคลุมเข้ารุมถาม สายลมเคยเย็นชื่นระรื่นยาม บัดนี้คร้ามเงียบงันจนหวั่นใจ... เพ็ญพิชญา
|
สมาชิกหมายเลข 868666
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เพ๊ยงบันทึกเส้นทางผ่านอักษร ... เกิดมาก็ไม่มีอะไรติดต้วมา ตายไปก็ไม่มีอะไรติดตัวไป วันนี้มีอะไรให้ทำก็ทำให้ดีที่สุด เพราะชีวิตคือการเดินทาง ถ้าวันหนึ่งต้องหยุดลง บันทึกของอักษรจะย้อนความทรงจำ...
Group Blog All Blog | ||||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||||
