|
รักแรกพบ
 บ๊ะจ่าง : สวัสดีครับ พ่อแม่พี่น้องทุกท่าน ทุกตัว กระผมบ๊ะจ่างครับ วันนี้ในที่สุด ผมก็บังคับให้แม่ผมเขียนบล๊อคได้เสียที ก็ดูแม่ผมสิ โห! กว่าแม่ผมกว่าจะมาเขียนบล๊อคได้ เล่นเอาเค็มไปเลย เพื่อไม่ให้เสียเวลา มาเริ่มเรื่องราวการผจญภัยอันหน้าหวาดเสียวกันดีกว่าครับ โฮ่ง โฮ่ง
 พี่ออม : แหม๋ ! เขาเล่าที่มาของนายต่างหาก ไม่ได้ผจญภัยมากมายสักหน่อย โม้จริงๆ เริ่มเรื่องเลยดีกว่าค่ะ
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 4 ธันวาคม 2547 เวลาประมาณเกือบๆ 10 โมงเช้า วันนั้นเป็นวันที่เริ่มเข้ามาอยู่ที่บ้านใหม่ (ที่อยู่มานานแล้วเพิ่งปรับปรุงใหม่เสร็จ แล้วได้ฤกษ์งามยามดีในการเข้าไปอยู่วันนั้น) พ่อซึ่งกลับมาจากดูงานที่ร้าน ตะโกนออกมาเสียงดังมากๆๆ
พ่อ : ออม ออม ออกมาดูนี้เร็ว โดยด่วน
พี่ออม : มีอะไรพ่อ ทำไมทำหน้าตาตื่นมายั่งงั้น และเดินเข้าไปดู และเห็นน้องหมาตัวเล็กๆ นอนขดอยู่ตรงท้ายรถพ่อ (รถพ่อเป็นรถกระบะที่มีหลังคาค่ะ)
พี่ออม : พ่อ เอามาจากไหนเนี๊ยะ น่ารักมากเลย
พ่อ : เก็บจากทางขนานมอเตอร์เวย์น่ะ
มาถึงคราวนี้ ขอเล่าเป็นคำบรรยายดีกว่าค่ะ
พ่อได้เล่าว่า พ่อขับมาทางขนานมอเตอร์เวย์ ซึ่งในปีนั้นเขายังทำถนนกันอยู่ ทางจึงเต็มไปด้วยหลุม บ่อ มากมาย พ่อได้วิ่งตามหลังรถกระบะคันหนึ่ง ที่วิ่งมาจากมอเตอร์เวย์วิ่งออกทางขนาน และขับด้วยความรวดเร็ว แซงหน้าพ่อไปอย่างเร็วมาก และเรื่องที่ไม่คาดคิดก็ได้เกิดขึ้น ลูกสุนัข กระโดดจากท้ายกระบะ ตกลงบนถนน ซึ่งถือว่าโชคเข้าข้าง เพราะพ่อตามหลังพอดี และพ่อขับช้า เพราะถนนกำลังทำอยู่ค่ะ แต่ถ้ารถต่อจากพ่อนั้น เป็น 10ล้อทั้งนั้นค่ะ (ถ้ายังงั้น  ) ด้วยความเป็นพลเมืองดีของพ่อ เลยรีบจอดรถ และของทางกับรถที่ตามมาเพื่อจับน้องหมา (รถที่ตามมาก็ดีค่ะ ยอมทำตามที่พ่อขอค่ะ) เนื่องจากน้องหมาตกใจมาก เลยกว่าจะจับได้ ก็ใช้เวลาหลายนาที แต่พอจับได้นั้นรถคันนั้น ก็หายไปแล้ว ดังนั้นเจ้าตัวน้อย ก็มาอยู่ที่บ้านตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาค่ะ
โดยเราให้น้องหมาพัก 1 วัน เพื่อให้หายกลัวจากการตกรถ ซึ่งมาวันแรก น้องหมานอนทั้งวัน อาหาร น้ำ ไม่กินเลย ไม่ส่งเสียงอีกต่างหาก พอวันรุ่งขึ้น วันที่ 5 ธันวา 47 ก็พาน้องหมาไปหาหมอตรวจสุขภาพ ฉีดวัคซีนค่ะ โดยชื่อที่ตั้ว ตั้งโดยน้องสาวค่ะ ให้ชื่อว่าบ๊ะจ่างค่ะ ชื่อจริงชื่อหล่นปิ๊ก (มาจากที่เขาตกจากกระบะนั่นเอง) หมอบอกว่าอายุประมาณ 3 เดือน และแข็งแรง ไม่มีทั้งไข้หัด และลำไส้อักเสบ  เราเลยทำการตั้งวันเกิดให้เขา โดยใช้วันที่พาเขาไปฉีดวัคซีน คือ 5 กันยา 2547 คือวันเกิดเขาค่ะ (ตอนที่เขียน ตุลา ปี2551 เขาก็อายุ 4 ขวบแล้ว)
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เขาก็ทำให้ที่บ้านมีความสดใส เพราะความน่ารัก ขี้อ้อน และความฉลาดของเขาค่ะ
บ๊ะจ่าง : เป็นยังไงบ้างครับชีวิตผม เห็นมั้ยมีผจญภัยด้วย ตื่นเต้นจริงๆ ยังไงกระผมบ๊ะจ่าง ก็ขอฝากเนื้อฝากตัว กับเขาด้วยน่ะครับ
ป.ล. ตั้งแต่แม่ได้ผมมาก็เข้าไปที่ pantip ห้องจตุจักร ทุกวันจนกลายเป็นสิ่งเสพติดไปแล้ว ถ้าวันไหนไม่ได้เข้าไปเขียนความเห็น ตั้งกระทู้ หรือแค่อ่านก็ยังดี ไม่งั้นแม่ผมจะลงแดงตาย 5555 (ตอนนี้ก็ปาไป 4 ปีแล้ว ช่างเร็วอะไรเช่นนี้ - ตุลา 51)
| Create Date : 14 กันยายน 2550 | | |
| Last Update : 24 ตุลาคม 2551 9:52:41 น. |
| Counter : 528 Pageviews. |
| |
|
 |
|
บ๊ะจ่าง : สวัสดีครับ พ่อแม่พี่น้องทุกท่าน ทุกตัว กระผมบ๊ะจ่างครับ วันนี้ในที่สุด ผมก็บังคับให้แม่ผมเขียนบล๊อคได้เสียที ก็ดูแม่ผมสิ โห! กว่าแม่ผมกว่าจะมาเขียนบล๊อคได้ เล่นเอาเค็มไปเลย เพื่อไม่ให้เสียเวลา มาเริ่มเรื่องราวการผจญภัยอันหน้าหวาดเสียวกันดีกว่าครับ โฮ่ง โฮ่ง
พี่ออม : แหม๋ ! เขาเล่าที่มาของนายต่างหาก ไม่ได้ผจญภัยมากมายสักหน่อย โม้จริงๆ เริ่มเรื่องเลยดีกว่าค่ะ
) ด้วยความเป็นพลเมืองดีของพ่อ เลยรีบจอดรถ และของทางกับรถที่ตามมาเพื่อจับน้องหมา (รถที่ตามมาก็ดีค่ะ ยอมทำตามที่พ่อขอค่ะ) เนื่องจากน้องหมาตกใจมาก เลยกว่าจะจับได้ ก็ใช้เวลาหลายนาที แต่พอจับได้นั้นรถคันนั้น ก็หายไปแล้ว ดังนั้นเจ้าตัวน้อย ก็มาอยู่ที่บ้านตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาค่ะ 
เราเลยทำการตั้งวันเกิดให้เขา โดยใช้วันที่พาเขาไปฉีดวัคซีน คือ 5 กันยา 2547 คือวันเกิดเขาค่ะ (ตอนที่เขียน ตุลา ปี2551 เขาก็อายุ 4 ขวบแล้ว) 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [