ในช่วงเดือนนั้นผมได้มีโอกาสตามครอบครัวที่ได้ไปทำงานยังประเทศสิงคโปร์เพราะว่าช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอมปี 3 เทอม1 ของมหาวิทยาลัยของผมพอดิบพอดี ถามว่าช่วงนั้นเป็นไงก็ต้องบอกเลยว่า “โครตจะตื่นเต้นเลยครับ” เพราะมันเป็นครั้งแรกที่คนๆหนึ่งจะได้มีโอกาสเปิดประสบการณ์โบยบินไปต่างประเทศกับเขาบ้างนับตั้งแต่ขึ้นเครื่องบิน ผมนี่เลือกนั่งข้างหน้าต่างเลย เหตุผลหน่ะเหรอก็จะได้เห็นท้องฟ้าชัดๆ ตามประสาคนตื่นเต้นเพิ่งขึ้นเครื่องบินหล่ะครับทันทีที่เครื่องลงก็ตื่นเต้นอีกสิครับ เพราะภาษาอังกฤษก็พูดไม่ค่อยได้วัฒนธรรมขนบธรรมเนียมก็แปลกๆ ไม่เคยพบพานมาก่อน แต่ก็อย่างว่าแหละ “When in Rome” ตามที่ภาษาฝรั่งเขาใช้กัน

ครั้งแรกไปก็กินๆเที่ยวๆเลยครับผมก็ไม่พลาดไปเก็บที่สำคัญๆ ทั้งย่าน Suntec, Riverside Sentosa,China Town, Merlion, Orchard ฯลฯ และถ้าทุกคนยังคงจำกันได้ว่าช่วงนั้นประเทศเกิดวิกฤตจากปัญหาอุทกภัยน้ำท่วมครั้งใหญ่ไม่เว้นแม้กระทั่งเมืองหลวงอย่างกรุงเทพฯก็สร้างความเสียหายให้กับชีวิตและทรัพย์สินเป็นอย่างมากนั้น ทางสถานเอกอัครราชทูตไทยประจำประเทศสิงคโปร์ ก็ได้มีการจัดงานเลี้ยงระดมร่วมบริจาคมาช่วยเหลือผู้ประสบภัยซึ่งก็ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดีจากทั้งคนไทยที่อยู่ที่นี่และคนสิงคโปร์รวมถึงชาวต่างชาติคนอื่นๆ ที่มาเที่ยวที่นี่ครับ

นอกจากนี้ยังได้ร่วมงานลอยกระทงที่ มหาวิทยาลัย N.U.S. (National University of Singapore) จัดขึ้น อีกทั้งยังได้ร่วมชมการแสดงนักศึกษาที่เรียนภาษาเอเชียอาทิ ภาษาไทย ภาษาอินโดนีเซีย ภาษามาเลเซีย ภาษาจีน รวมถึงฟังวงดนตรีเพลงไทยและการแสดงรำไทย เครื่องดนตรีไทย ตบท้ายด้วยการลอยกระทงกับครอบครัว

ตลอดระยะเวลาที่อยู่ที่นั้นผมใช้ทั้งจากการศึกษาการใช้ชีวิตของคนประเทศ รวมถึงสังเกตพวกไลฟ์สไตล์ ก็พบว่าคนที่อยู่ที่นี่ 90% มักจะพูดภาษาจีนเป็นภาษากลางและคนวัยทำงานและวัยรุ่นที่นั้น นอกจากจะพูดภาษาจีนแล้วยังสามารถสื่อสารภาษาอังกฤษได้อีกด้วย นับเป็นเรื่องที่ดีนะมันเป็นแรงผลักดันให้ผมหันกลับมาใส่ใจภาษาอังกฤษมากขึ้นเพื่อที่จะสื่อสารกับพวกเขาได้แม้ว่าสำเนียงภาษาของคนสิงคโปร์เวลาสื่อสารภาษาอังกฤษมักจะฟังไม่ค่อยชัดก็ตามนอกจากนี้วินัยการจราจรเข้าดีมากนะไฟเขียวคนข้าม คือรถหยุดให้ทันทีและไฟแดงแม้ว่าจะไม่มีรถ เขาก็หยุดรอสัญญาณไฟนะที่สำคัญเรื่องการจอดรถของที่นี่เขาใช้กระดาษเจาะวันเวลาด้วยซึ่งคนที่โน้นก็ต้องมีความซื่อสัตย์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะอะไรหน่ะหรอก็เพราะค่าปรับแพงและการลงโทษที่หนักครับ อ้อ!!! และนี่แน่ๆนะครับประเทศนี้มีกฎหมายเข้มงวดในเรื่องห้ามบ้วนน้ำลายและห้ามเคี้ยวหมากฝรั่ง((แม้แต่นำเข้าก็ไม่ได้เช่นกัน)ด้วยนะครับ

ผมใช้เวลาอยู่ที่นี่นานถึงประมาณ2 เดือนกว่า (เรียกได้ว่านานจนโดนแฟนคนแรกบอกเลิกข้ามประเทศนั่นแหละครับ555) ก่อนจะกลับเมืองไทยเมื่อช่วงวันที่ 10 ธ.ค.54 เพื่อที่เตรียมไปลงทะเบียนเรียนปี 3 เทอม 2 ที่มหาวิทยาลัยนั่นเองก็นับเป็นประสบการณ์เปิดโลกทัศน์ยังต่างแดนที่ดีนะสำหรับตัวผมเอง แต่การกลับมาเมืองไทยครั้งนี้ก็แปลกๆเหมือนกันนะเนี่ย555 ณถึงตอนนี้ผมก็ไม่ได้กลับไปที่นั้นอีกเลยกว่า 3 ปีแล้ว ใครไปเที่ยวหรือมีอะไรอัพเดทใหม่ๆ ก็แชร์กันได้นะครับ ไว้ตอนหน้าผมจะเล่าต่อครับช่วงปี 2555 ที่ผมเริ่มเปิดการศึกษาปี 3 เทอม 2 แล้วผมต้องทำไรต่อบ้างครับๆ