• ๏ {+เ ศ ร ษ ฐ ศ า ส ต ร์+} ๏
• lllllก ล้ ว ย ไ ม้ แ ล ะ ต้ น ไ ม้lllll
• ((((เ ว ล า นี้ เ ท่ า นั้ น))))
• ๐ ๐ เ พ ร า ะ คิ ด ถึ ง ๐ ๐

๐๐๐โ ล ก ภ า ย ใ น๐๐๐ มองดูโลกภายนอกในอากาศแบบนี้ก็รู้สึกราวกับว่า มนุษย์เรานั้นเมื่อเทียบกับธรรมชาติแล้ว.... ยังมีอะไรอีกมากที่เรายังไม่รู้ ไม่เข้าใจ ไม่ชัดเจน ยังมีอะไรที่ไม่สามารถอธิบาย ไม่ปรากฏ ไม่ใช่ ไม่ใกล้เคียง เธอเคยลองพยายามค้นหาความสุขภายนอกที่เท่าที่เธอพอจะหาได้ไหมล่ะ ฉันเคยแล้ว...หลายครั้ง แต่มันก็ลงเอยที่"ความสุขนั้นอยู่กับเราไม่นาน"ซะทุกครั้งไป ฉันเคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง จำได้ว่าเขาเปรียบความสุขนั้นเหมือนกับความสนุก ที่ว่ามันไม่ได้เป็นสิ่งถาวร มันเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไปอยู่อย่างนั้น ครั้งแล้วครั้งเล่า ที่ของมันจะอยู่ก็แต่ในความรู้สึกและความทรงจำอันพร่าเลือน มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆนั่นล่ะ แม้แต่ความทุกข์เองก็เป็นอย่างนั้น แตกต่างกันที่เธอหรือฉันจะเป็นคนเลือก ว่าจะหยิบเอาทุกข์หรือสุขของตัวเอง หรือจะแบ่งเอาทุกข์หรือสุขจากคนอื่น วันนี้โลกภายในของฉันถูกปลุกให้ตื่น ถ้าถามว่าทำไม ฉันก็จะบอกเธอว่า เพื่อนของฉันส่งกลอนกระตุ้นจิตมาให้ฉันบทหนึ่ง พออ่านแล้วเหมือนถูกกระตุกอย่างแรง ในหัวมีเสียงดัง"หวึบ" รู้เลยว่าตัวเองน่ะเป็นคนขี้กลัว ขี้ขลาดขนาดไหนที่ไม่กล้าก้าวออกมา ละทิ้งสิ่งเดิมเพื่อก้าวไปหาสิ่งใหม่ อะไรที่ใหม่กว่า อากาศข้างนอกที่สดใหม่ หอมสะอาด รื่นรมย์ ฉันว่าฉันควรจะชัดเจนกว่านั้น ควรจะแน่นอนกว่านั้น เพราะมันก็เป็นปัญหาหนักปัญหาหนึ่งเหมือนกัน เมื่อเราไม่เข้าใจตัวเอง เมื่อเรายังไม่รู้ว่าเราเป็นใคร เราต้องการอะไร และเราเกิดมาทำไม เราก็ยังคงต้องวิ่งวุ่น ค้นหา เวียนว่ายอยู่แบบนี้ ไม่หลุดออกจากวังวนเดิมซะที ฉันจะก้าวแล้วล่ะ แล้วเธอล่ะ จะไปด้วยกันไหม   Create Date : 23 มกราคม 2548     Last Update : 23 มกราคม 2548 22:58:39 น. Counter : 449 Pageviews.   1 comment Share Tweet

• aTimeToKill
• Webmaster - BlogGang