ครั้งหนึ่งในชีวิต เคยมั้ย!!!~

ชีวิตผมตอนเรียนปี 1 ที่ม.เอกชนแห่งหนึ่งย่านวิภาวดี

วันนั้นกำลังนั่งกับเพื่อนที่ซุ้ม ตามประสาเด็กเฝ้าซุ้มทั่วไปกับเพื่อนชายในกลุ่ม (เออขอบอกว่าปากดีกันทั้งนั้นหลายวีรกรรมก็สร้างกันมาแล้ว ที่ซุ้มนี่หล่ะใครเคยเป็นมาก่อนคงเข้าใจ อาทิเช่นโดนแซวนิดหน่อย แต่ไม่เรี่ยราดนะครับ แบบแซวคนรู้จัก หน่ะไม่รู้จักไม่กล้ากันหรอกพวกผมอะ)
เสร็จมีจังหวะหนึ่ง มีสาวจาก ม.(เข็มพระเกี้ยวอะ ม.ไหนเนี่ย) อื่นเดินเข้ามาผ่านพวกผมไป ไอ้เพื่อนผมก็มองกันแบบ มาขวาก็หันไปทางขวามุมเปลี่ยนไปทางไหนหน้าพวกมันก็เปลี่ยนไปทางนั้น เลยแต่สำหรับผมนิสัยก็ชอบมองนะ แต่ ... ไม่มองอย่างนั้นแต่จะแอบมองที่ปลายตา คนส่วนใหญ่เลยจะไม่รู้ว่าจริงๆ หน่ะผมก็ชอบมอง เสร็จพวกเธอเดินเข้ามานั่งซุ้มผมนี่สิเหมือนมารอเพื่อนเลย แต่ตอนนั้นพวกผมก็ไม่สนใจอะไร ก็มันไม่รู้จักหนิ เหอๆๆ สักพักก็ขึ้นเรียนไป
อีกฝ่าย (เธอมาเล่าทีหลังอะครับเลยสามารถเอามาเล่าได้)
ก่อนวันนั้นโทรหารุ่นพี่ที่ โรงเรียนเก่าว่า "พี่นิ๊กวันพรุ่งปิ๊ก เข้าไปหานะคะ" วันต่อมา เธอเดินเข้า ม.ผมตั้งแต่ประตูหน้าอะ เลี้ยวไปทางซ้าย ทางบังคับรถวิ่ง (เฮ้ยนี่รู้ยังเนี่ย ม.อะไร 555 เข้าประตูหน้าแล้วรถบังคับเลี้ยวซ้าย อยู่แถววิภาวดี) ก็เดินเข้าไปที่ซุ้ม บช. กลุ่ม2 ซึ่งเป็นกลุ่มของรุ่นพี่ ระหว่างทางนั้นก็มีหนุ่มๆ ในม.มองเหลียวมากอยู่เหมือนกันระหว่างทางที่กำลังจะถึงซุ้ม ก็มีคนในซุ้มมองมา แต่มีอยู่คนนึงเอ้ ทำไมนะ หันมาดูแล้วก็หันกลับเหมือนเฉยๆ ใครเนี่ย (แปลกดีนะครับความคิดผู้ ญ เนี่ย ไอ้พวกแบบมองจนเหลียวเนี่ยไม่สนกันมาสนไอ้พวกที่ทำเป็นไม่สนใจ) จนเดินไปนั่งซุ้ม รอรุ่นพี่ แล้วพวกหนุ่มๆ นั้นก็ขึ้นไปรียน
พอได้เจอรุ่นพี่
"พี่นิ๊ก ถามไรหน่อยสิ ผู้ชายคนนี้ใครอะ บลา ๆๆ" อธิบายซะเสร็จสรรพ รูปร่างหน้าตาทรงผม
พี่นิ๊ก" อ้อก็รุ่นน้องพี่ที่บอก ไปวันก่อนว่าน่ารักดีอะไง มันชื่อโอ๊ต"
ปิ๊ก "แปลกดีอะพี่ ทำไมเค้าไม่มองหนูเลยอะ น่าสนใจดี"
[หลังจากนั้นมา ระยะเวลาที่ผม เรียนอยู่เธอก็สอบถามข่าวคาวเฮ้ยคราว เรื่อยๆมา]

กลับมาที่ผม หลังจากวันนั้น ก้ได้เจอกับเธออีกประมาณ 3 ครั้งในระยะเวลาไม่นาน แล้วก็ไม่เจอกันอีกเลย

ระยะเวลาช่วงนั้นผมก็มีแฟน ตอนปี 2 คนเดียวจนตอนจบก็ได้เลิกกันไป
ฝั่งเธอ (มาเล่าที่หลังอะ แต่ก็บอกเหอะ) ก็มีคนมาจีบบ้าง ตอนที่เรียน คบไปที่ละคน ก็หลายคนมาจีบอยู่นะ ประมาณ 10 ได้ แต่พอจบก็ไม่มีใคร เหมือนกัน

อีก 4 ปีต่อมา ณ วัน รับปริญญาของผมเอง
วันนั้นก็สวุ่นๆ นะครับเหนื่อยด้วย โอ้ยยังต้องมาเจอแฟนเก่า พาแฟนใหม่มาเป็นช่างถ่ายรูป แล้วมาขอถ่ายด้วย โอ้ย ใครเคยโดนงี้บ้างครับ คงรู้นะว่าอยากเข้าไปมั่ยเนี่ย
เสร็จประมาณ เที่ยงๆ ก็ไปอยู่แถวๆ ซุ้มอีกละ
ขณะกำลังยืนอยู่หน้าซุ้มนั้น ก็มี สาวเจ้ากลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา
มีคนหนึ่งเดินเข้ามาถามผมว่า "เออ ตรงนี้นั่งได้มั้ยคะ"

เฮ้ยผมจะเล่าอีกฝั่งเลยได้ปะ เดี๋ยวมันไม่ต่อ งั้นเล่าเลยละกัน

นั้นโอ๊ตหนิหน่า เข้าไปคุยหน่อยดีกว่า "เออ ไม่ทราบว่าตรงนี้นั่งได้มั้ยคะ"
โอ๊ต "นั่งได้ครับผม ก็มันเป็นร้านอาหารอะครับ"
คิดอยู่ในหัว "เฮ้ยอะไรเนี่ยมีสาวน่ารักมาทักด้วย"
ปิ๊ก "ขอบคุณมากคะ"
เลยเดินออกไปหาเพื่อนที่มางานรับปริญญา
โอ๊ต "เฮ้ยโจ๊ก กลุ่มนั้นอะ 4 คนน่ารักหมดเลยอะ"
แล้วก็ชี้ไปที่เธอ

ระหว่างนั้น
เพื่อนปิ๊ก "ปิ๊ก โอ๊ตมองมาอะ"
ปิ๊ก "งอนละเค้ามองเธออะ ไม่มองเราเลย ตั้งแต่ ปี 1 ละครั้งนั้นก็ไม่มองเราสงสัย เค้าคงไม่ชอบเราอะ"

โจ๊ก "เออ วันนี้มางานเอง เข้าไปขอเบอร์ให้เลย"
เอ้าเพื่อนเลว ดูมัน
โอ๊ต "เออนายก็รู้ว่ากุไม่เคยขอเบอร์ ญ นะโว้ย กำ"
ใช้เวลารวบรวมสมาธิอยู่หลายนาที มากๆ ระหว่างนั้น
ก็มีเพื่อนเธอที่รับปริญญา เข้ามาหา จนในที่สุด
เอาว่า เดินเข้าไปหา อ้าวเวงกำ เธอหายไปละทั้งกลุ่มเลย

รู้สึกเสียดายสุดๆ มากขอบอกโคตะระเลยวันนั้น
โดนเพื่อนว่าอีกต่างหากโอ้ยดู

2 ปีต่อมาวันหนึ่งขณะที่ผมไปธุระที่ ธนาคารมือถือก็ดัง กริ้งๆ (เออจริงๆ มันเป็นเพลงอะแต่จำไม่ได้ละว่าเพลงอะไร)

โอ๊ต"สวัสดีครับ"
ปิ๊ก "สวัสดีคะ"
โอ๊ต "เออไม่ทราบใครอะครับ"
ปิ๊ก " ชื่อปิ๊กคะ คือมีเพื่อนแนะนำมาอะคะว่านายคุยสนุกดีเลยโทรมาขอคุยด้วยจ๊ะ "
โอ๊ต "อ้าวเหรอครับไม่ทราบว่าเพื่อนชื่ออะไรอะคับ กลัวจะผิดตัวอะ"
ปิ๊ก "คุยไปก่อนเดี๋ยวค่อยบอกก็ได้คะ ว่าแต่นายจบ ม..... (แถวๆ วิภาวดีปะ)"
โอ๊ตอึ้งครับ ข้อมูลคงไม่พลาด แต่ก็ยังถาม
"แล้วเพื่อนชื่ออะไรหล่ะครับ"
ปิ๊ก "เอาน่า ว่าแต่ตอนนี้ทำไรอยู่อะคะ"
โอ๊ต "มาทำธุระที่ Bank อะครับ แล้วก็ว่าเดี๋ยวจะไปกินก๋วยเตี๋ยวหมูต้มยำต่อ "
(เออร้านนี้อร่อยมากครับแถวๆ วัชรพล หน่ะ คนเยอะมาก บ่าย 2 บ่าย 3 เส้นก็หมดละใครอยากลอง 5 แยกวัชรพล ไปทางที่หมู่บ้านเยอะๆทางไป โรงเรียน รสบ.คับเลยไปดูได้เลย ที่มีรถจอดเยอะๆ วันจันทร์ปิดนะ อย่าไป)

ปิ๊ก "เออทำไมเสียงแปลกๆ อะคะ"
โอ๊ต "โห้รู้อีก วันก่อนไปผ่าฝันคุดมาอะคับ หลังผ่าเสร็จไข้ขึ้นปวดตรงผ่ามาก นอน รพ.ต่อเลยอะ"
ปิ๊ก "จิงอะ โห้ย"
โอ๊ต "เออว่าแต่เพื่อนชื่อไรอะ"
ตอนนี้ไปถึงร้านก๋วยเตี๋ยวละ ก็คุยไปกินไป
ปิ๊ก "ยังไม่ต้องรู้หรอก"
โอ๊ต "อือๆ"
ปิ๊ก "เออ เธอนี่ พูดกับเราดีดีหน่อยสิ แบบถามไรก็ได้แบบ ทำงานอะไร สวยมั้ย นี่เราไม่เคยเจอพวกพูดฮ้วนๆ งี้เลยนะ"
โอ๊ต "อ้าวก็ผมเป็นงี้ อยู่แล้ว อะ เออว่าแต่เพื่อนเธอชื่อไรอะ"
ปิ๊ก "ชื่อบอย อะอยู่ ม.กุงเต้บ เป็นประมาณเพศที่ 3" (เขียนงี้ คงเดาไม่ถูกมั้ง)
โอ๊ต "เออผมไม่มีเพื่อนชื่อนี้เลยนะ"
ปิ๊ก "อ้าวเหรอ ไม่เป็นไรคุยเธอสนุกดี คุยคนอื่นมีแต่หวานๆ"
อ้าว ก็ทีเมื่อกี้ บอกว่าเราพูดดิเอาไงเนี่ยผู้ ญ
โอ๊ต "เออนี่คุยจะครึ่ง ชม ละไม่เปลืองตังแย่เหรอครับ"
ปิ๊ก "ไม่หรอกคะ โปรฮัท อะถูก"
โอ๊ต "อ้อ งั้นก็ไม่เกรงใจละนะครับ"
ปิ๊ก "คะ"
โอ๊ต "แต่เออ Batt ผมจะหมดละ ไว้เดี๋ยววันหลัง คุยกันใหม่นะครับ"
ปิ๊ก "แล้ววันหลัง ถ้าเราจะโทรมาใหม่ได้ปะ เธอคุยสนุกดี"
โอ๊ต "ได้ครับ"

ไม่เกียวกับเรื่องนะตรงนี้
สาเหตุที่ผมพูดแบบแข็งๆ อะจริงๆ เราเคยมีงี้ อะตอน ม.
ปลาย เคยมี สาวโทรมาหา บอกว่า เคยเจอในงานพระ
เกี๊ยวปีนั้น แต่เราไม่ได้ไปหน่ะดิ แต่ก็เออๆ มีสาวโทรมา
คุยตั้งนาน บอกว่าสวยโน้นสวยงี้ หน้าเหมือนดาราคนงี้เลย
ตอนนั้นยังเด็กก็เชื่ออะ แล้วพอนัดมาเจอกันจริงๆ หน้านี่ไปคนละทางเลย ก็ไม่เจออีกเลย มัน shock อะ
หวังว่าคงเข้าใจนะ ถ้าเธอบอกว่าหน้าเธอ ธรรมดาจะไม่โกรธนะ
แต่แบบมันเหมือน หวังไว้ 100 แล้วมาเจอ 10 อะ
แต่ก็เข้าใจว่าเธอคงคิดว่า ถ้าไม่บอกว่าสวยผมก็คงไม่สนใจ
มั้ง แต่ขนาดนี้มันก็เกินไป จริงๆ สมันนั้นไม่ค่อยสนใจ ญ
เท่าไหร่หรอก ชีวิต ม ปลาย เตะแต่บอลจนมืดยามไล่ ถึงได้
กลับบ้าน เหอๆๆ

แล้วหลังจากนั้นก็โทรคุย สัพเพเหระเรื่องมาจนวันหนึ่งเธอมาบอกว่า

ปิ๊ก "เออโอ๊ตจริงๆ อะ เพื่อนบอยไม่มีหรอก"
โอ๊ต "อ้าว แล้วเคยเจอที่ไหนมาก่อนอะ"
ปิ๊ก "ถ้าพูดไปเนี่ยไม่โกรธเรานะ"
โอ๊ต "จะโกรธทำไมเนี่ย"
ปิ๊ก "ก็จำวัน ที่เธอรับปริญญาได้ปะ เค้าเหตุการณ์ ที่มีคนเดินเข้าไปถามว่าตรงนี้นั่งได้มั้ยคะมั้ย"

เฮ้ย เรื่องวันนั้นไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลยนี่หว่า
เฮ้ยใช่เธอจริงหรือเนี่ย ดีใจโว้ย

โอ๊ต "จะโกรธไปทำไมเนี่ย"
ปิ๊ก "ก็เรากลัวเธอโกรธหนิ"
โอ๊ต"ไม่หรอก" จริงๆ เก็บอาการดีใจเกือบไม่อยู่

ผ่านไปอีกหลายวัน

ปิ๊ก "โอ๊ตเรามีอะไรจะสารภาพหล่ะ จริงๆ เรารู้จักเธอก่อนนั้นอีก ถ้าบอกไปจะโกรธมั้ยอะ"
โอ๊ต "ไม่หรอกเออว่าแต่เมื่อไหร่อีกเนี่ย ทำไมมั้นหลายซับหลายซ้อนจัง"
ปิ๊ก "จำได้มั้ย ตอนเรียนปี 1 อะ เธอเคยมองเห็นเด็กพระเกี๊ยวเดินผ่านบ้างมั้ย"
โอ๊ต "ก็พอลางๆ นะ แต่เฮ้ยอย่าบอกนะว่าเป็นปิ๊กอะ"
ปิ๊ก "อือ เราเองวันนั้นเราไปหาพี่นิ๊ก แล้วเจอเธอ แต่เธอไม่สนใจเรา เราก็ไปถามพี่ ว่าใครเนี่ยชื่อไร พี่ก็บอกเรามา"
โอ๊ต "อะฮ้า ไม่หรอก มีไร ต้องโกรธเนี่ย ดีแล้วหล่ะที่บอกอะ"

มีอยู่วันนึงครับ เออปิ๊กทำงานอยู่ ก็โทรมา
ปิ๊ก "เออเนี่ยโอ๊ต มีชายเข้ามาคุยอะ คุยโน้นคุยนี่ชวนไปทานข้าว ด้วยหล่ะ"
เออ.. เดาถูกปะ แหย่ให้หึง ไอ้เราก็นิสัยดี รู้ทัน ก็ทำเป็นเฉยๆ
โอ๊ต "เหรอ ๆ แล้วไงต่อ อะ"
ปิ๊ก "เออแล้วยังมีต่อนะ ตอนเดินไปอีกตึก อะ มีรถขับผ่านมาแซว อะ"
โอ๊ต "เหรอๆ แล้วไงต่อ อะ"
ปิ๊ก "เออแค่นี้หล่ะ ไอ้บ้า"
วันต่อมา รุ่นพี่โทรมา
พี่นิ๊ก "โอ๊ต ปิ๊กมันมาเล่าว่า เองเฉี่อยชากับมันมากเรื่องเมื่อวาน ดูดิชั้นเลย ซวย ขับรถมาหาชั้นร้องให้ใหญ่เลย"
โอ๊ต "ก็เออพี่ นิสัยเสียผมอะ ก็นะรู้ว่าจะให้หึงมั้ง แต่นิสัยผมอะ รู้ทัน เลยแหย่กลับ ยังไงก็ฝากไปขอโทษด้วยนะ"

มีอีกวัน ช่วงนี้ ที่โทรมั่วๆ วันหน่อยนะคับลำดับเหตุการณ์ไม่ค่อยถูก

โอ๊ต "ปิ๊กวันนี้ไปดูหนังกันปะ"
ปิ๊ก "ไม่ไปอะ"
โอ๊ต "ไปหน่อยดิ เนี่ยวันนี้หนังเข้าใหม่หนุกนะ อยากดูอะไปเป็นเพื่อนหน่อย"
จริงๆ อยากเจอ อะไม่เคยเจอหน้าเลย
ไม่ไปอะ ถ้าไปชวนพี่นิ๊กไปด้วย บังเอิญ พี่นิ๊กเดินผ่านมาพอดี
ปิ๊ก "เอ่าพี่นิ๊กคุยหน่อย โอ๊ตชวนไปดูหนังไปกัน 2 คนนะ"
โอ๊ต "เอ่าไหงงี้ อะ ขอโทษนะพี่นิ๊ก ปิ๊กมันกวน"
พี่นิ๊ก ??? งงสิครับท่าน

ก็ยังโทรไปชวนให้ได้ จน เที่ยงหมดความอดทน ทำงานต่อบ่าย
บ่าย 2 น้องที่เคยจีบ ไว้ก่อนปิ๊ก จะโทรมาคุยโทรมา
น้อง... "โอ๊ตวันนี้ไปส่งบ้านหน่อย รถเสียอะ"
โอ๊ต "เหรอ อืมวันนี้ไม่มีไรทำนี่หว่า อ้อได้ๆ เดี๋ยวไปส่ง"
ไม่ได้คิดไรนะครับ อีก 15 นาทีโทรไปกวนปิ๊ก
โอ๊ต "ปิ๊ก วันนี้ไม่ง้อไปดูหนังละ มีธุระต้องไปทำอะ"
ปิ๊ก "ทำไร อะ "
โอ๊ต"ก็ น้อง... โทรให้ไปส่งหน่อยรถเค้าเสีย อะ"
ปิ๊ก "เออแค่นี้นะ " ตัดสายเลย
โทรกลับไปไม่รับ กดวาง แล้วปิดเครื่อง

วันต่อมา กริ้ง
โอ๊ต "ครับ พี่นิ๊กมีไรอะ"
พี่นิ๊ก "โอ๊ต เ เก ไปทำไรปิ๊กมัน อีกเนี่ย มาหาชั้นร้องห่มร้องไห้ใหญ่เลย บ่นแต่ว่า ไอ้โอ๊ตมันเจ้าชู้ ๆๆๆๆ แงๆๆ"
โอ๊ต "ก็เรื่องเมื่อวานไงพี่ ผมก็ชวนอยู่ตั้งนาน หลายชม
แต่ว่าตอนบ่าย มีน้องโทรมาให้ไปส่งบ้านอะ ก็เลยเหย่ มันโทรไปกวน แต่จริงๆ เมื่อวานก็ไม่ได้ไปส่งหรอก บังเอิญน้องเค้ากลับกับเพื่อนที่ office ไป "
อะนะวันหลังอย่าทำอีกนะ ทำเรื่องทีไร ชั้น หน่ะซวยทุกที

หลังจากนั้นเป็นต้นมา ก็พยายามนัดเจอ หลายครั้งแต่ เธอก็ไม่เคยมาเลย จนในที่สุด เธอก็หายไปจากชีวิตเราเอง

ที่เล่ามาไม่มีไรหรอก แต่คิดถึงเรื่องเก่าๆเลยเอามาระบายอะคับ ก็จำไว้เป็นบทเรียน ว่า วันหลัง ทำอะไรก็อย่าปากแข็ง เฮ้อ .... จบละ

ปล. จริงๆ หลังจากหายไปก็มี ครั้งนึงเธอโทรมาหา ด้วยก็ถามสารทุกข์สุขดิบ แต่ก็นะ ก็ยังปากแข็ง เบื่อนิสัยตัวเองจริงจิ้ง....

Create Date : 13 กุมภาพันธ์ 2549		9 comments
Last Update : 13 กุมภาพันธ์ 2549 0:53:38 น.
Counter : 3076 Pageviews.
Share Tweet