มีเรื่อ่งหนึ่งจะเล่าให้ฟัง ลองพิจารณาดู
มีอยู่วันหนึ่ง ฉันเดินไปตามเส้นทางอโศก ฉันไปเจอนกน้อยตัวหนึ่งกำลังหายใจรวยริน และโดนมดรุมตอมอยู่ ผู้คนผ่านไปผ่านมา ไม่มีคนสนใจหรือแยแสเจ้านกตัวนั้น ฉันไปมองมัน นกตัวนั้นมันมองตาฉัน! ฉันถาม รปภ.ที่เฝ้าตึกอยู่ใกล้ๆว่า นกใครเหรอค่ะ เค้าบอกว่าไม่รู้ ฉันเลยขอหนังสือพิมพฺเค้า บอกให้เค้าช่วยจับให้หน่อย เค้าบอกเค้าไม่กล้า (ช่วงนั้นไข้หวัดนกกำลังระบาด) ฉันก็จับเอง แล้วก็เรียกมอเตอร์ไซส์รับจ้างให้พาไปที่คลินิคสัตว์ หรือโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด มอเตอร์ไซส์พาฉันไปโรงพยาบาลสัตว์ทองหล่อ
พอเข้าไป ทำประวัติและเอาเข้าไปตรวจ ตอนทำประวัติ เค้าถามฉันว่าเจ้านกชื่ออะไร ฉันบอกว่า ฉันไม่รู้ ฉันเจอมันอยู่ข้างถนน นางพยาบาลเลยบอกว่า ชื่อน้องฟ้าดีไหมค่ะ เพราะมันอาจตกมาจากฟ้า ฉันก็บอกว่า ก็ได้ค่ะ ในทีสุดเจ้านกได้รับการรักษาพยาบาลอย่างดี ใส่สายน้ำเกลือปั้มหัวใจ
คุณหมอ เดินออกมาบอกว่า น้องฟ้าอาการหนัก ต้องนอนโรงพยาบาล 1คืน
ฉันก็โอเค ไหนไหนช่วยแล้วอยากจะขอให้มันปลอดภัย
หลังจาก เจ้าฟ้าแอดมิดแล้ว ฉันก็กลับบ้าน
ผ่านไปหนึ่งคืน ทางโรงพยาบาลก็โทรมาบอกฉันว่า น้องฟ้าไม่อยู่แล้ว น้องฟ้าไปแล้ว จะให้ทางโรงพยาบาลทำพิธีศพให้เลยไหม หรือจะรับไปทำเอง ฉันเลยบอกว่า ให้ทำพิธีไปเลย
ฉันไปที่โรงพยาบาลเพื่อจ่ายค่ารักษาพยาบาล และรับกระดูกมันมา ฉันจำไม่ได้ว่าทำอย่างไรต่อ แต่ฉันหวังว่า เจ้าฟ้าจะไปสู่สุขคติ

หลังจากนั้นเดือนต่อมา ฉันก็ได้รับข่าวดีจากทางบริษัท ว่าฉันได้เลื่อนตำแหน่ง ได้อยู่ในตำแหน่งที่ฉันปรารถนา เป็นตำแหน่งอัดเสียงระบบไอวีอาร์ของบริษัททรู
ฉันเชื่อว่า การทำความดีที่พยายามช่วยชีวิตเจ้าฟ้า ทำให้ฉันได้ถูกช่วยด้วยการเลื่อนตำแหน่งในตำแหน่งที่ปรารถนา (เพราะตอนนั้นฉันก็ไม่ค่อยมีความสุขกับตำแหน่งเดิมเท่าไร) ขอบใจนะเจ้าฟ้า ....‪#‎เรื่องเล่าในชีวิต‬