นิทานสุภาษิต ตอนที่ 3

“วันพระไม่มีหนเดียว คราวหน้าค่อยไปละกัน” มานะพูดกับมานีปกติทั้งสองคนจะ ไปวัดไปวาได้ ก็วันพระเพื่อไป ทำบุญ ตักบาตรอย่าถามพระ ปิดทองหลังพระ ปล่อยนกปล่อยกา ปล่อยปลาลงน้ำ แต่มีคนใจร้ายบางคนที่เลี้ยงหมูแล้ว ดินพอกหางหมู ก็มักเอาหมู ตัดหางปล่อยวัดให้วัดเลี้ยงแทน

ที่ไม่ไปวัดเพราะเมื่อวานนี้ วัวหายล้อมคอก และเอา วัวพันหลักไว้ วันนี้มานะกับมานีจึงจะไปแจ้งตำรวจเพราะนอกจากโจรได้ขโมยวัวแล้ววัวบางตัวโดนทำร้ายจนเป็น วัวสันหลังหวะ ด้วย

กบกับกระรอกที่สังเกตการณ์อยู่ในโพรงรู้ว่าเป็นฝีมือของใคร

“ป่านนี้ เสือนอนกิน วัวสบายไปเลยนะ” กบพูด

“กินอิ่มก็เป็น เสือเฒ่าจำศีล” กระรอก ปอกกล้วยเข้าปากกินไปด้วยคุยไปด้วย

“แถวนี้ บ้านนอกคอกนา สัตว์ป่าดุร้ายมากมาย”กบบอกกระรอกเพื่อให้ระวังตัว

“บ้านเคยอยู่ อู่เคยนอน ของฉันเมื่อก่อนอยู่ในเมืองแต่เจ้านายฉันเบื่อเลี้ยงสัตว์ เลยเอาฉันมาปล่อยให้ บุกป่าฝ่าดงอย่างนี้หละ” กระรอกรู้สึกน้อยใจในโชคชะตา น้ำตาไหลออกมาจึงเอา น้ำตาเช็ดหัวเข่ากบเห็นเพื่อนร้องไห้จึง น้ำตาตกใน ไม่แสดงออกให้กระรอกเห็น

ข้างนอกลมพัดแรง ดอกพิกุลร่วง มากมาย พายุฝนกำลังจะมา กระต่ายตื่นตูมจึงรีบวิ่งลงหลุม กาหลงรัง บางตัวบินกลับรังไม่ถูก มดแดงแฝงพวงมะม่วงจำนวนมากขนไข่ของตนเองย้ายที่จมูกมด คงได้กลิ่นฝนกระมัง

ไม่นานนักฝนก็ตกกระหน่ำลงมาอย่างหนักและยาวนาน

“ถ้าฝนตกจน น้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งโหรงเหรงฉันจะไปเก็บผักบุ้งมาจิ้มกับ น้ำพริกถ้วยเก่า” มานีหยิบ ผักต้มขนมยำกินไปด้วยพูดกับมานะไปด้วย

“น้ำขึ้นให้รีบตัก ฉันจะไปจับปลา แต่รอฝนหยุดก่อน”

“ใช่ ถ้าตากฝนแล้วจะเป็นไข้ไม่สบาย เดี๋ยวต้องกิน ยาหม้อใหญ่อีก ฮ่า ๆๆๆๆ”

“อ๊บ ๆ ๆ ๆ ๆ” กบออกไปนอกโพรงกระร้องแล้วร้องเสียงดัง

“กบเอยทำไมจึงร้อง กบเอยทำไมจึงร้อง” กระรอกถามกบ

“จำเป็นต้องร้องเพราะว่าท้องมันปวด ล้อเล่นนะมันเย็นสบายดีฉันก็เลยมาตากฝนร้องเพลงงัยหละ” กบที่ตัวเปียกตอบอย่างมีความสุข

และแล้วฝนก็หยุดตก สัตว์ต่าง ๆ ออกมาหาอาหาร มานะใช้ไม้ยาว ๆ ทอดสะพานตามทางที่น้ำท่วมไว้เพื่อเป็นทางเดิน มานะออกไปจับปลา มานีไปเก็บผักบุ้ง ส่วนกบกับกระรอกก็ช่วยกันหาอาหารในบ้านของมานะมานีเพื่อไปเก็บในโพรงของพวกมันเองดังสุภาษิตที่ว่า แมวไม่อยู่ หนูร่าเริง

Create Date : 15 กันยายน 2558 Last Update : 15 กันยายน 2558 12:58:36 น. Counter : 951 Pageviews.		0 comments
Share Tweet