คราวซวยของผี

เริ่มเรื่องก็ซวยเลย คือ ชีวิตนี้ผีก็ผ่านพ้นประสบการณ์ที่คนทั่วไปเรียกว่าซวยมาเยอะน่ะเจ้าค่ะ เริ่มตั้งเเต่สมัยเด็กๆเดินกับเพื่อนอยู่สามคน (2 คนนี้เดินขนาบข้างเเละส่วนสูงก็เปรตใช้ได้) ตอนนั้นด้วยส่วนสูงเพียง140 ต้นๆ นึกภาพเด็กตัวป้อมเดินดูดไอติมด้วยความสบายใจเคียงคู่กับเพื่อนหุ่นยักษ์ซิค่ะ เเน่นอนไม่ว่าเอเลียนหรือลูกเห็บย่อมๆ ตกมาจากฟากฟ้าไหนพวกมันต้องโดนก่อน ฮ่าๆ คิดชั่วเเต่เด็กคร่ะ เเต่เเล้วเหมือนกรรมตามสนองอยู่ดีๆสิ่งเเปลกปลอม ลูกกลมๆบางอย่างก็ตกตุ๊บลงมาจากทิศทางไหนไม่ทราบได้ .....คงรู้นะค่ะว่าหัวใครที่บานพอเป็นจานรองรับเจ้าลูกประหลาดนั้น ผีโดนลูกบาสอัดเข้าอย่างจัง มองเห็นดาวกับยานเอเลี่ยนวนเวียนอยู่หลายวันทีเดียว
" ขอโทษนะน้อง เจ็บตรงไหนรึเปล่า" รุ่นพี่วิ่งหน้าตาเหมือนโดนมาไล่งับตูดมาถามไถ่ผี
"หัวค่ะ (คิดในใจ เเหมโดนหัวให้เจ็บตูดรึไงย่ะ)
"ขอโทษนะพี่ไม่ได้ตั้งใจ"
"เเฮ่ๆ ไม่เป็นไรค่ะ (กัดฟันพูด ฮือ ไม่ได้ตั้งใจ เเมร่งเล็งซะเหม่งๆเลย ทำไมต้องเจาะจงหัวตูฟระ)
นี่เพียงครั้งเเรก พยายามปลอบใจตัวเองว่าผิดพลาดทางเทกกะนิกกันได้ เเต่หลายวันให้หลังความเชื่อนี้ก็ถูกลบเลือนอย่างสิ้นเชิง เพราะไม่ว่าจะอยู่ไหน ที่ๆปลอดภัยก็ตามโดนอยู่ดี จึงปลอบใจตัวเองว่าหัวเราคงถูกดีไซด์ให้พอเหมาะกับลูกบาสเเละลูกวอลเลย์ เเม้กระทั่งลูกปิงปอง เฮ้ย!! ปลงเจ้าค่ะ เรื่องสมัยเด็กๆมักจดจำได้คร่าวๆค่ะ เเต่เมื่อโตขึ้นผีก็เปลี่ยนไป๋ จากเด็กเรียนเเย่ กลับกลายเป็น เด็กเรียนอาม่าอากงเเย่ เเล้วก็ก่อวีรกรรมหยิกเเกมถีบไว้มากมาย เเต่ทั้งนี้ทั้งนั้นสิ่งต่างๆที่ผีสั่งสมมาจนเป็นที่เลื่องลือก็มากหลาย เช่น การบ้านส่งถึงมือครูทุกครั้ง ถึงไม่เคยได้good หรือ excellent เเต่ก็ไม่เคยได้สีเเดงกากบาท
เพราะมักจะได้ไม้เรียว กับ น้ำตาเเทน
"ครูใจร้าย"
"เปล่าหรอกค่ะ ผีส่งสมุดเปล่าทุกครั้ง"
"โถ่ ไอ้ผี..."
เเละที่เลื่องลือผีเป็นเด็กจอมโดดค่ะ โดดทุกคาบ เเละวันซวยจริงๆก็มาเยือนจนได้ ทุกพักก่อนถึงวิชาฝรั่งเศส ผีจะอ้อยอิ่งไม่เข้าห้อง ค่อยๆเดิน ค่อยๆเดิน ก็เเหมเห็นหลังครูฝรั่งเศสลิบๆเเกถือสมุดกองโตจะขึ้นไปสอน
"ไอ้ผีจำได้มั้ยหวะ ต่อไปวิชาอะไร"
"หน้าครูข้ายังจำไม่ได้เลยเอ็ง"
อย่างไรก็ตามด้วยจิตสำนึกส่วนดีที่มีอยู่ผีเเละพวกพ้องตัดสินใจขึ้นเรียนฝรั่งเศสคาบเเรกของปีการศึกษา(หลายคาบของเพื่อนเต่ถือเป็นคาบเเรกของผี)เเต่เหมือนโชคชะตาจะทำลายความตั้งใจอันยิ่งใหญ่นี้
"เอิ๊ก ไอ้ผีประตูล๊อคว่ะเพื่อน" เพื่อนยากทั้งสองของผีหน้าเจื่อน
"เออ" ผีตอบน้ำเสียงราบเรียบเพราะเห็นอยู่เเล้วเชียวว่าพวกซาส์หลังห้องมันยืนเรียงหน้าสลอน ส่งยิ้มหวานหน้าประตูที่ถูกปิดตาย ผีเเละเพื่อนยามยากจึงไปยืนต่อเเถว
พวกเพื่อนซาส์หลังห้องไม่มีจิตสำนึกมันยังเล่นกันอยู่ ผียืนขนาบด้วยเพื่อนยากของผีสองคน เราขยับขากรรไกรบริหารไม่หยุด เเละเเล้วสวรรค์ก็เป็นใจ คุณครูเดินมาเปิดประตูเรียกเด็กที่เรียบร้อยเข้าทีล่ะคน พวกเราทุกคนรีบยืนตรงเเด่วทันที
เรียกคนเเรกผ่านไป คนที่สอง คนที่สาม................รอเเล้วรอเล่าจนเกือบหมด
"เธอเข้าได้" คุณครูเรียกเพื่อนยากของผีที่ยืนฝั่งซ้ายผี ผีมองตาปริบๆ ไรว่ะ ปากเอ็งขยับเท่าข้าทำไมขาเอ็งเดินเข้าห้องง่ายกว่าข้าว่ะ เอาว่ะเดี๋ยวครูก็เรียก
"เธอเข้ามา" เพื่อนยากข้างขวากำลังจะอันตรธานหายไปในอีกเสี้ยววินาที ผีมองตาปริบๆ นัยต์ตาตัดพ้อ "ไหนว่าเอ็งเป็นเพื่อนยากไงว่ะ"
"เออ เเต่ตอนนี้ข้าขอเข้าง่ายๆหน่อยนะเพื่อน"
"ไอ้ทรยศ"
ผีสุดซวยต้องยืนกับพวกเเสบซาส์หลังห้องที่เหลือ4คนจนหมดคาบ พวกมันยังเล่นกันต่อไป ในขณะที่ผียืนเเข็งทื่อ ตัดพ้อ
"ครูไม่ยุติธรรมเลย"
" โถ ไอ้ผีไม่ต้องเสียใจ ข้าก็ยืน" เพื่อนปลอบ
"เเต่เอ็งเล่นหงะ ข้าไม่ได้เล่น"
"555 เอ็งไม่รู้หรอครูเรียกเข้าห้องตามลำดับความดีของหน้า"
ผีคิดอยู่นาน
"ไอ้..........." กว่าจะได้เอื้อนเอ่ยมันก็ยิ้มปากฉีกเข้าห้องไปเเระ
นี่ต้องเรียกว่า "ผีมีกรรม"

ปล. ปัญหากวนส้นเท้าเเตกลายของฝรั่งเศสกล่าวไว้
"คุณครูขา ถ้าคนที่ไม่ได้ทำอะไรเลย เค้าต้องโดนทำโทษ
มั้ยค่ะ"
"ถ้าไม่ทำก็ไม่ต้องโดนทำโทษซิจ๊ะ"
เด็กน้อยยิ้มกว้าง "งั้นหนูไม่ทำการบ้านมาหนูก็ไม่ต้องโดนทำโทษซิค่ะ"
** เรื่องคร่าวๆค่ะ ผิดถูกอย่างไรขออภัย เเต่ผีขอกรนยันหลับยันว่าพฤติกรรมนี้ไม่ได้ลอกเลียนผีมาเเต่อย่างใด ขอบคุณค่ะ

ผีล่องหน

Create Date : 15 พฤษภาคม 2549		1 comments
Last Update : 15 พฤษภาคม 2549 0:39:43 น.
Counter : 1020 Pageviews.
Share Tweet