แม่จ๋าของขมิ้น
Group Blog
 
All blogs
 

= แล้ววันนี้ ก็แข็งแรงพอที่จะพูดถึงถึงพ่อ =



... กลอนด้านบนนี้ อธิบายความรู้สึกของดิฉันได้ชัดเจนและครอบคลุมที่สุด
คิดถึงพ่อจังเลยค่ะ


ครอบครัวดิฉันเป็นครอบครัวข้าราชการเล็กๆ มีกัน 4 คน พ่อแม่และลูกสาว เราใกล้ชิดกันตลอดตั้งแต่ดิฉันเกิดจนเติบโตมีครอบครัวนี่ละค่ะถึงได้แยกบ้านไป

และแม้ไกลถึงเหนือกับใต้ ดิฉันก็กลับบ้านปีละ 3-4 ครั้ง โทรกลับบ้านทุกวัน เพราะคิดเสมอว่าทุกวันที่คุย ทุกครั้งที่เจอหน้า อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้พูดได้เห็นเค้าก็ได้

☃ ❣·•● ➸ ❝❞ ﹌ ✎ ✟ ➹ ❀ ☂ ♨ ☎ ☏★ △ ▲


พ่อป่วยด้วยโรคมะเร็งตับตั้งแต่ปลายปี 50 (พ่อเป็นไวรัสบีค่ะ) พ่อเข้มแข็งมาก ตอนวินิจฉัยโรคนี้ใหม่ๆดิฉันกับน้องซะอีกที่เป๋ไปเลย พ่อกับแม่คอยปลอบให้ฟังว่ามันเป็นธรรมดาโลก พ่อกับแม่ต้องจากลูกไปซักวันด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง พ่อบอกว่าน้อยคนนะที่จะรู้ว่าเราจะจากไปแบบไหน ดีกว่าพ่อตายไปด้วยหัวใจวายหรืออุบัติเหตุ มะเร็งแบบนี้พ่อมีเวลาเตรียมตัว เราจะใช้เวลาที่เหลืออย่างมีสติและมีความสุข...น่ารักจริงๆพ่อเรา จากนั้นพ่อก็เข้ารับการรักษาด้วยการฉีดยาเข้าไปที่ก้อนมะเร็งค่ะ

ตลอดระยะเวลาปีเศษที่เข้ารับการรักษาซึ่งแต่ละครั้งต้องนอนรพ. 7-10 วัน เราสี่คนก็ไปอยู่กันในห้องพ่อนี่แหละ(น้องสาวเป็นแพทย์อยู่ที่นี่ด้วยค่ะ) กินนอนอยู่ในห้องทั้งวัน พ่อกล้าหาญและเข้มแข็งมาก ทั้งๆที่ดิฉันรู้ว่าพ่อกลัวเจ็บ ทุกครั้งที่ไป follow up พ่อจะถามน้องสาวอย่างติดตลกว่า ข้าศึกพ่อมันตายไปเยอะรึยัง(คือก้อนมะเร็งเล็กลงรึยังนั่นเอง) ก่อนเข้าฉีดยาที่ก้อนซึ่งต้องวางยาสลบ ดิฉันจะไปส่งพ่อหน้าห้อง แอบถามว่าพ่อตื่นเต้นรึปล่าว พ่อบอกว่านิดหน่อย แต่พ่อจะสู้เพื่อลูก โถ...พ่อจ๋า น่าเอ็นดูจัง

✿*゚‘゚・✿.。.:* *.:。✿*゚’゚・✿.。.:* *.:。✿*゚¨゚


แล้ววันนึงพ่อก็อาการทรุดลง โรคก็ดำเนินไปตามทางของมันค่ะ อันนี้ครอบครัวดิฉันพอรู้และทำใจมาก่อนว่าพยากรณ์โรคของมะเร็งตับมันไม่ดีนัก ดิฉันนึกถึงคำพูดพ่อเสมอ

วันนึงที่ดิฉันพาพ่อไป consult อาจารย์ที่ศิริราช ระหว่างนั่งรอพ่อก็พูดกับแม่และดิฉันว่า พ่อพร้อมนะที่จะจากไป ขอให้ลูกอย่าจมกับความเศร้า พ่อทำหน้าที่ของพ่อบนโลกนี้เสร็จและสมบูรณ์แล้ว พ่อภูมิใจในตัวลูก และขอให้ลูกรู้ไว้ว่าลูกทำหน้าที่ได้ดีที่สุดแล้วเช่นกัน

.。.:*・❀●•♪.。‧:❉:‧ °º¤ø,¸¸,ø¤º°`°º¤ø ミ


จนถึงวันนี้พ่อจากดิฉันไป 4 เดือนเต็มแล้วค่ะ ดิฉันยังไม่แข็งแรงดีนักแต่ก็ดีขึ้นมาก

อยากบอกเพื่อนๆทุกคนว่า อย่าลืมให้เวลาและดูแลพระผู้ประเสริฐของเราทั้งสองคนให้มากที่สุดนะคะ ตัวดิฉันเอง แม้พ่อพูดเสมอว่าลูกทำดีที่สุด พอถึงวันที่เค้าจากไปจริงๆ เราก็ยังไม่รู้สึกว่านั่นดีพอ อยากทำให้ดีมากกว่านี้อีกหลายๆเท่า.....

วันนี้ดิฉันสามารถกลับไปอ่านและพิมพ์กลอนที่ดิฉันเขียนตอนงานศพพ่อได้โดย ไม่ร้องไห้แล้วค่ะ ก่อนนี้ไม่กล้าแม้แต่จะเหลือบมอง ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ ขอบคุณจริงๆค่ะ





 

Create Date : 08 กรกฎาคม 2552    
Last Update : 8 กรกฎาคม 2552 14:29:58 น.
Counter : 475 Pageviews.  


หมูมิ่น
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]


ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Code =
Friends' blogs
[Add หมูมิ่น's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.