Group Blog All Blog
|
Chapter 9 : ความเป็นอยู่ของฉันในตุรกี (1) Chapter 9 : ความเป็นอยู่ของฉันในตุรกี (1) สวัสดีค่ะ หลังจากที่หายไปนาน แฮ่ อีฟอาจจะมาอัพช้าไปหน่อยนะคะ เนื่องจากอยู่ปีสี่แล้ว ต้องรีบปั่นโปรเจคกำลังจะจบ สำหรับใครที่อยากจะปรึกษาสามารถส่งข้อความมาถามได้นะคะ เดี๋ยวอีฟจะใส่อีเมลล์กับเฟสไว้ข้างใต้นะ เอาล่ะ บทที่แล้วอีฟเล่าเกี่ยวกับหน้าที่คร่าวๆที่จะต้องทำแล้วใช่ไหมคะ คราวนี้จะมาเล่าถึงความเป็นอยู่ค่ะ การเตรียมตัวอีฟก็เตรียมไปเยอะมาเลยค่ะ ทั้งพวงกุญแจ อาหารแห้ง มาม่า คอนแทคเลนส์ บลาๆ เยอะค่ะ กระเป๋าเดินทางอีฟเอาไปแค่ใบเดียวนะ แต่ใบใหญ่มากๆ เมืองที่อีฟไปคือเมืองหลวงของตุรกีค่ะ Ankaraเนื่องจากอีฟจองตั่ว กรุงเทพ-อิสตันบูลไว้ (เผื่อเที่ยวขากลับ) ดังนั้นเมื่อเครื่องลงอีฟก็นั่งรถทัวร์ภายในประเทศของที่นั่นอีกหา้ชั่วโมงไปที่เมืองอังการาค่ะ (แอบกระซิบว่าเตรียมการเดินทางเองหมดเลยนะ ทั้งการวางแผน อู่รถ บลาๆ ไม่มีใครช่วยเลยคือไม่รู้ว่าตอนนั้นทำได้ไง ใจนึงก็กลัว อีกใจก็กล้า) จะบอกว่าระหว่างอีฟไปถึงท่ารถประมาณสี่ทุ่มค่ะ แต่เนื่องจากอีฟถามทางทีมงานเขาบอกว่าสะดวกมารับเช้าๆ ด้วยความซื่อ เราเลยเลือกรอบรถที่ออกตอนตีสามครึ่งค่ะ กะๆว่าไปถึงนั้นแปดโมงเช้าจะได้สะดวกเขา...มารู้ตอนหลังว่า internคนอื่นนางมาตอนไหน ก็มีคนไปรับตอนนั้นแหละค่ะ ไม่เห็นมีใครลำบากตัวเองแบบอีฟสักคน 5555 คือตอนนั้นอีฟหาwifiที่สนามบินไม่มีเลยค่ะ ท่ารถที่อีฟนั่งรอคือแบบคนไม่เยอะมากนะ จะไปออในออฟฟิศกันมากกว่าเพราะเขาจะมีออฟฟิศให้นั่งรอชั่นสอง แต่ wifi เชื่อมต่อไม่ได้ซะงั้น คือมันเป็นโมเม้นที่จู่ๆในใจมันเหงาๆโหวงๆนะคะ เหมือนจะร้องไห้ออกมาเลย แล้วตั้งแต่นั่งเครื่องมาถึงนี่กินเวลาเกือบวันนึงเต็มๆ ยังไม่ได้ติดต่อพ่อกับแม่เลยค่ะ เลยลองด้อมๆมองๆร้านละแวกนั้น เดินมาอีกซอยก็จะมีร้านอินเตอร์เน็ตค่ะ เลยเข้าไปนั่งเล่นสี่ชั่วโมงกว่า คือโม้เม้นแชทกับแม่ในเฟสแล้วแม่ถามว่าโอเคไหมลูก อยู่ได้ไหม เดินทางคนเดียวเราไหวไหม แบบอารมณ์น้ำตาคลอมาก แต่พิมแบบส่งรอยยิ้ม ส่งสติกเกอร์ให้แม่ว่า สบายมากค่ะแม่ อีฟโอเคมาก (นางเอกไปอีกกกกกกก 555) เอาล่ะ พอไปถึงที่เมืองอังการาเรียบร้อยเราก็โทรหาคนที่จะมารับเราค่ะ นัดกันไว้ที่จุดหากันง่ายๆ ไม่นานก็เจอค่ะ เป็นนักศึกษาอายุเท่าอีฟเลย ชื่อเชมา คือสวยมาก น่ารักมากๆค่ะ ผู้หญิงประเทศนี้เดินมาสิบคน มีสวยเก้าคนอ่ะ (คนทีเหลือคืออีฟเอง) วันแรกที่ไปถึงเขาพาเราไปที่ออฟฟิศไอเซคของเขาก่อนค่ะ เราจะเรียกว่า yellow house เพราะว่ามันเป็นบ้านสองชั้นสีเหลือง ไปถึงเราก็มีwifi เฟสไทม์กับแม่อย่างสบายใจ ถ่ายบรรยากาศรอบๆว่าเรามาถึงแล้วน้าาา เขาบอกว่าอีฟต้องรอถึงตอนเย็นแล้วจะมีโฮสมารับค่ะ เราเลยต้องรอไปก่อน จริงๆอีฟเหนื่อยมากเลยนะ แต่ว่าด้วยความที่ดีใจค่ะ กำลังตื่นเต้นเพราะมีเพื่อนintern คนอื่นๆกว่าครึ่งเดินทางมาถึงก่อนแล้ว เลยคุยกันเพลินเลย พอตกเย็น อีฟจับสังเกตได้ว่าทีมงานมีคนหน้าเครียดเป็นกลุ่มๆเหมือนยังตกลงอะไรกันไม่ได้ สังหรณ์ใจว่าน่าจะเป็นเรื่องที่พักของ internนี่ละ เพราะว่าอีฟถามเท่าไหร่ก็ไม่ยอมบอกว่าจะให้อีฟพักที่ไหน และอีฟถามเพื่อนๆที่มาถึงก่อนหน้าอีฟเจ็ดคน ต่างก็บอกว่าทุกคนรวมตัวกันนอน อัดๆกับที่บ้านของทีมงานคนนึงค่ะ อารมณ์ว่ายังไม่มีใครเจอโฮสเลย เหมือนจะจัดการไม่ลงตัว คืนนี้แต่ละคนก็ไม่รู้ว่าจะนอนไหนเหมือนกัน พอตกเย็นเหมือนว่าทางทีมงานจะได้ข้อสรุป เขาก็ส่งพวกอีฟบอกว่าจะไปอยู่กับเพื่อนเขาอีกคนที่มีอพาร์ทเม้นมีห้องว่างอยู่ แล้วเขาก็บอกทางแท๊กซี่ไปค่ะ มีinternทั้งหมดสี่สาวที่จะไปพักที่เดียวกันคืออีฟ สาวบราซิล จีน ออสเตรเลียค่ะ พอไปถึงก็คือสภาพห้องน่าจะตกใจมาก คือไม่มีที่เดินค่ะ! มันรกมากๆ เจ้าของห้องใส่แว่นหน้าตาติดเกมส์ ผมยุ่งรุงรัง555 เดินมาเปิดประตูห้องแบบมึนๆ คือในอพาร์ทเม้นนั้นจะแบ่งเป็นห้องนอนสองห้อง ห้องน้ำหนึ่งห้อง ห้องนั่งเล่น ห้องครัวค่ะ คือก็คุยกันว่าจะนอนยังไงดี ใครจะอยู่ยังไง เขาบอกว่าเขาอยู่กับเพื่อนกันสองคน งั้นก็ให้สองสาวแบ่งกันเป็นสองคน คู่นึงนอนกับเขาในห้อง อีกคู่นึงนอนกับเพื่อนเขาอีกห้อง W T FFFFFFF!!? โมเม้นนั้นคือ อะไรวะ? มันพูดอะไรของมัน พวกเราสี่สาวก็มองหน้ากันแบบ ไม่โอนะ ชั้นว่าแปลกๆนะแก อะไรประมาณนี้ค่ะ เราเลยถามว่าจะเป็นไปได้ไหม ที่คุณกับเพื่อนคุณจะไปนอนด้วยกัน แล้วเราสี่คนก็นอนเบียดๆกันเองอีกห้องนึง รู้ไหมคะเขาบอกว่าไง ? ไม่อ่ะ นี่คือคำตอบค่ะ เขาบอกว่าเขาติดห้อง และเพื่อนเขาก็ติดห้อง คือจะไม่มีใคยอมย้ายเลย พวกเราสี่คนก็ไม่ยอม คือจะให้สองสาวหนึ่งหนุ่มนอนเบียดๆกันในห้องนอนอ่ะนะ คือมันไม่เมคเซ้นป่ะฟะ คือพวกเราสี่คนไม่ได้เรื่องเยอะต้องการอะไรมากมายเลยนะคะ แต่แบบมันก็ไม่มีความเป็นส่วนตัวเลยป่ะ จะเปิดกระเป๋า จะนอนไรงี้ ผิดอ่ะ ไม่ใช่แบบนี้แน่ๆ สุดท้ายเลยขอนอนห้องรับแขกกันค่ะ ต้องมาช่วยเขาจัดห้องอีกตอนตีสอง พอจัดเสร็จก็จับฉลากได้คิวอาบน้ำก่อนค่ะ ก็เลยสบายหน่อย ต่อด้วยสาวออสซี่ แต่พอสาวบราซิลจะไปอาบ นางอาบไม่ได้จ้า น้ำหมด555 โฮสก็บอกว่าอื้อ ลืมบอกไปว่าน้ำมีแค่นี้ วันนึงก็จะมีแค่นี้ คือแบบ เห้ยยยยย นี่มันน้ำที่ต้องใช้แบบไม่ได้ฟุ้มเฟือยเลยนะ คือขอแค่อาบน้ำยังไม่มีเลย (ส่วนสาวจีนนางบอกว่าไอไม่อาบก็ได้นะยูว ไอโอเค) พวกเราสี่คนเลยโทรฟ้องทีมงานค่ะ ว่ามันเป็นอย่างนี้ๆนะ ยูวส่งพวกไอมาแบบนี้รู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาก็ตกใจใหญ่ค่ะ ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอแบบนี้ เลยบอกว่าพรุ่งนี้เก็บข้าวของมาเลยนะ เดี๋ยวเปลี่ยนบ้านให้ สรุป..คืนนั้นกว่าจะได้นอนก็ตีสี่กว่าค่ะ มาต่อกันตอนหน้านะคะ สรุปว่าโฮสคนใหม่อีฟจะเป็นยังไง อาหารก่อนกินเขาจะต่างจากบ้านเรามากแค่ไหน แล้วจะได้เมทแบบไหนมาอยู่ร่วมห้องค่ะ .. ใครอยากปรึกษา ส่งข้อความมาหลังไมค์ได้นะคะ ที่ www.facebook.com/whitedomino secretof191@hotmail.com ค่ะ ถ้าใครแอดมาข้อความกรุณาส่งข้อความมาบอกก่อนว่ามาจากบล๊อคนี้นะคะ เพราะอีฟไม่รับแอดจากคนที่ไม่รู้จักค่ะ ทักทายมาพูดคุยกันก่อนเนอะ ^^
|
โดมิโนสีขาว
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?] Link |
||||||||||||
