คำว่า minimal เป็นคำที่เราได้ยินและอาจจะรู้จักมานานแล้ว ในทางสถาปัตยกรรมหรือแฟชั่นก็มีการทำงานในลักษณะนี้ออกมาอยู่บ่อยๆ เราอาจเคยได้ยิน บ้านสไตล์มินิมอล เสื้อผ้าแบบมินิมอล ศิลปะแบบมินิมอล หรืออะไรก็ตาม แต่จริงๆแล้วมันสามารถเป็นได้มากกว่านั้น และที่เราสนใจอยู่คือการใช้ชีวิตแบบมินิมอล ซึ่งไม่ใช่เรื่องใหม่เลย มันคล้ายกับทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียงที่เรารู้จักกันเป็นอย่างดี แต่อาจจะแตกต่างกันตรงรายละเอียดปลีกย่อย

MINIMALISM คือวิถีแห่งการใช้ชีวิตแบบน้อยที่สุด การใช้ชีวิตแบบมินิมอลคือการใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย มีข้าวของเท่าที่จำเป็น บริโภคแต่พอดี ไม่ให้ความสำคัญกับสิ่งของไม่จำเป็น เพื่อที่จะได้โฟกัสกับสิ่งที่เราสนใจมากขึ้น และสิ่งนี้เองจะเป็นเครื่องมีให้เราหลุดพ้นไปสู่อิสระภาพ อิสระจากความกลัว อิสระจากความวิตกกังวล อิสระจากการโดนครอบงำด้วยกระแสสังคม ยกตัวอย่างเช่น ความฝันของเด็กจบใหม่หลายๆคน มักต้องการมีเงิน มีรถ มีบ้าน มีงานมีการที่มั่นคง แต่งงานมีครอบครัวที่อบอุ่น แต่นั่นมันอาจไม่ใช่ทางที่จะทำให้เรามีความสุขได้อย่างแท้จริง คุณอาจจะต้องทำงานหนักเพื่อที่จะได้มันมา เจอความเครียดความกดดัน แล้วลืมไปว่าการใช้ชีวิตจริงๆมันเป็นยังไง ยิ่งในสังคมสมัยนี้ที่มีแต่การแข่งขัน ไม่ง่ายเลยที่เราจะทำตามฝันที่เราตั้งใจไว้ พูดอย่างนี้บางคนอาจจะเข้าใจว่า การใช้ชีวิตแบบนี้ต้องออกนอกระบบ มีข้าวของห้ามเกิน100ชิ้น ห้ามมีรถ มีบ้าน มีลูก อย่างนั้นหรือ ป่าวเลย เราไม่ได้บอกว่ามันต้องเป็นแบบนั้น แต่ขึ้นอยู่กับวิถีชีวิตของแต่ละคนที่จะนำมาปรับใช้แตกต่างกันไป  แต่หลักๆเลยคือ ให้ความสำคัญกับสิ่งของที่ไม่จำเป็นน้อยลง และให้ความสำคัญกับสิ่งสำคัญมากขึ้น เพื่อที่เราจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขมากขึ้น ละเมียดละไมกับการใช้ชีวิต การสร้างความสัมพันธ์กับคนรอบข้าง ได้ใช้เวลากับงานอดิเรกที่เรารัก สิ่งพวกนี้ล้วนทำให้คุณรู้สึกชีวิตมีคุณค่ามากขึ้น และจะไม่เสียดายเวลาที่ผ่านเลยไป ..