ท้อได้ แต่อย่าถอย

เคยไหมคะ ที่เรารู้สึกแย่มากๆ ประเภทที่ว่าหายใจก็ผิดแล้ว

เราเองเป็นคนที่มีสุขภาพจิตดีมาก หลั่นล้าได้ตลอดจนดูเหมือนไม่คิดอะไร แต่ตอนนี้ยอมรับว่ารู้สึกแย่กับตัวเองมากๆ ไม่ว่าจะตัดสินใจทำอะไรก็เหมือนจะผิดไปหมด หันไปทางไหนก็เจอแต่ปัญหา อยากจะโวยวายตีโพยตีพายก็ทำไม่ได้

แค่ไม่สบายก็ผิดแล้ว

พยายามปลอบใจตัวเอง ปรับปรุงตัวเอง ใช้ความรับผิดชอบเข้าสู้ แต่ทำเท่าไหร่ก็เหมือนจะไม่พอ ลูกค้าก็ว่า เจ้านายก็ว่า เพื่อนร่วมงานก็ว่า

ตอนนี้ยอมรับว่าท้อ ท้อมาก ร่างกายก็เหมือนแกล้งกันน่ะ ตั้งแต่เข่าอักเสบเรื้อรัง ท้องเสีย ปวดท้องแบบไม่มีเหตุผล เหมือนเฟคน่ะ คือดูข้างนอกไม่เป็นอะไรเลย ไม่ต้องไปหาหมอ แค่กินยานอนก็หาย แต่มันลุกไม่ขึ้นเท่านั้นเอง

เราเลือกดูแลตัวเองก่อนมันผิดมากเลยเหรอ เราอยู่คนเดียวไกลครอบครัว เคยชะล่าใจจนต้องเข้าโรงพยาบาลเกือบตายมาแล้ว มันไม่ใช่เพราะความรับผิดชอบเหรอ

ที่ต้องถึงกับมาเขียนอะไรแบบนี้เพราะมันไม่ไหวแล้วจริงๆ อยากจะระบายออกมาบ้างให้จิตใจมันเบาลง จะได้มีสติ มีปัญญาไปแก้ไขให้อะไรๆมันดีกว่านี้ แต่ไม่อยากไปพูดกับคนใกล้ตัว มันเหมือนเราไม่มีความอดทน ไม่มีปัญญาจัดการอะไร

จริงๆคือเหนื่อยจะพูด ต้องพูดเรื่องเดิมซ้ำๆไม่รู้กี่หนจนท้อ แต่ก็นั่นแหละ การไม่มีคำตอบให้คือความผิด การตามหาคำตอบมาให้ไม่ได้คือความผิด

ขอสักนิดเถอะ วันที่ฉันเดินไม่ไหว ลุกแทบไม่ขึ้น มีใครมาพยุงฉันไหม
คำตอบคือไม่มี
สังคมนี้โหดร้ายว่ะ ทางที่ดีอย่าคาดหวังอะไรจากสังคมมนุษย์บูดๆนี่เลย

โลกนี้ไม่มีอะไรมีค่าพอจะยึดติดหรอกใช่ไหม อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
พรุ่งนี้เริ่มใหม่

Whatever will be, will be.

Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2555		1 comments
Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2555 18:04:37 น.
Counter : 2023 Pageviews.
Share Tweet