มันไม่ใช่ Love at first sight นะ....GunNapat... ขณะที่นั่งคิดอยู่  ว่าจะเริ่มต้นเขียนเรื่องราวตอนแรกของ A Blog of Love for GunNapat ยังไงดี   เสียงเพลงหวานหยาดเยิ้มของ The Way you Look At Me  ที่เปิดใส่หูฟังไปด้วย   ทำให้เกิด silly smile ขึ้นบนใบหน้าอย่างอดไม่ได้   และไม่รู้ทำไมใจก็พลอยนิ่งและเป็นสุขไปด้วย   แน่นอนว่าเวอร์ชั่นที่ฟัง ไม่ใช่เวอร์ชั่นต้นฉบับ  เป็นเวอร์ชั่นของคนที่คุณก็รู้ว่าใคร  แหม เนอะ อารมณ์นี้  แล้วบล็อคนี้เพื่อใคร  แล้วชั้นจะฟังเวอร์ชั่นอื่นทำไม อาจจะยังร้องไม่เป๊ะ  สำเนียงอาจต้องเกลาอีกหน่อย  แต่หัวใจที่น้องใส่มาให้กับเพลงนี้เกินร้อย ส่งมาถึงคนฟังได้เต็ม ๆ ขอบคุณเจ้าของเพลงก่อน  Christian Bautista  เพลงแต่ละเพลงของหนุ่มฟิลิปปินส์คนนี้หวานหยดเหลือเกิน ฟังแล้วอยากแต่งงาน 555  ใครอยากฟังเพลงอื่น ๆ ติดตามได้ในป้าหลอดค่ะ (youtube)  ขายของให้เค้านิดนึง  เป็นค่าที่น้องเราหยิบเพลงเค้ามาร้อง อยากจะให้ Blog นี้เป็นที่เก็บความทรงจำ  ตั้งแต่วันแรกที่ได้รู้จักเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่แก้มบุ๋ม ๆ ตัวดำ ๆ หน้าตาบ้าน ๆ (ความเห็นส่วนตัว - ถ้าหน้าแบบพ่อขนุนหนังเรียกว่าบ้าน ๆ หน้าแบบพี่นี่แถวบ้านเรียกสลัม ๆ กันเลยทีเดียว 555)   หลังจากวนเวียนสิงอยู่ในพันทิปมาเป็นสิบปี  ทั้งที่เป็นคนชอบเขียน  ชอบเล่า  แต่ก็ได้แต่คิด อยาก.. อยาก..  จะ..  จะ... แต่ก็ไม่เคยมีแรงบันดาลใจที่มากพอที่จะสร้างบล็อคของตัวเองเพื่อเขียนอะไรที่อยากเขียน    วันนี้ คงไม่ต้องบอกว่าแรงบันดาลใจเกิดขึ้นแล้ว  มากพอที่จะสลัดขนออกจากตัว (เอ่อ อาจจะฟังดูแปลก ๆ แต่ดิฉันรับรองว่าตัวเองเป็นมนุษย์ค่ะ ^__^) บล็อคนี้เกิดขึ้นมาเพราะความรักอย่างแท้จริง  คงจะเห็นคำว่ารักบ้าง love บ้าง  อยู่ประปราย ทั่วไปใน blog แห่งนี้    หากแต่เป็นความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง   ซึ่งหลาย ๆ คนที่ดิฉันรู้จัก ไม่เคยเข้าใจ  ว่ามันจะมีเหรอ  รักดารา รักนักร้อง  บ้ารึเปล่า    ถ้าถามว่าบ้ามั้ย   ก็คงบ้ามั้ง  แต่ถ้าบ้าแล้วมีความสุข  ได้ยิ้ม  ได้หัวเราะทุกวัน    อารมณ์ดีกับทั้งตัวเอง และคนรอบข้าง  มันก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่หรือ  มีแต่ได้กับได้ ไม่มีเสีย  (ไอ้ที่เสียก็มีนะ  เสียหัวใจให้เด็ก 19 ไปแล้วววว  55555 เพ้อเจ้อจริง ๆ)     พล่ามมาตั้งนาน  คนอ่านคงงงว่า เอ๊ะ มันจะเข้าเรื่องเมื่อไหร่  มีการเลื่อนขึ้นไปดูหัวข้อด้วยใช่มั้ย  ว่าตกลงมันเขียนเรื่องอะไรกันแน่ ดิฉันเชื่อในเรื่องของความรักเสมอ  เชื่อว่าความรักเป็นสิ่งที่มีพลังที่สุดในโลกใบนี้   คนเราสามารถทำอะไรหลาย ๆ อย่าง ที่ไม่เคยเชื่อว่าตัวเองจะทำได้  เพียงเพราะคำว่ารักคำเดียว   แต่ดิฉันไม่เชื่อในเรื่องรักแรกพบ อะไรทำนองนั้น  ถ้าถูกตาต้องใจ  อาจใช่   แต่ถ้า "รัก"  มันคงต้องการอะไรมากกว่าที่ตาเห็น   แล้วปิ๊งปั๊งถูกใจ  นั่นคือที่มา ของหัวข้อบล็อกนี้  เพราะวันแรกที่ได้ดูรายการเดอะสตาร์ 6 คือวันคอนเสิร์ตเปิดตัวดาวทั้ง 8 ดวง  ปกติเป็นแฟนรายการเดอะสตาร์  ดูทุกปี ตั้งแต่ปีแรก  เริ่มดูตั้งแต่ออดิชั่น   แต่ปีนี้เป็นปีที่แปลก  ไม่ได้ดูรอบ ออดิชั่นหรือเดลี่อะไรเลย  ดูครั้งแรกก็คอนเสิร์ตเปิดตัวเลย  ตอนปี 1 ดิฉันชอบสนกับจิ๋ว   ปี 2 ชอบเจ้านิก  ปี 3 ไม่เชียร์ใครเลย  แต่ก็ดู  ปี 4 ชอบน้องแก้มมาก เชียร์สุดตัว  เป็นคนแรกที่ได้ค่าโหวตจากดิฉัน  นักร้องคุณภาพที่เก่งมาก ๆ เก่งจริง ๆ  ปี 5 ชอบน้องดิว  แต่ก็ชอบน้องสิงโตด้วย  แม้เสียงจะไม่คุณภาพเท่าดิว  แต่มีความตั้งใจและทำมินิคอนฯ ออกมาได้ดีมาก ๆ   สรุปว่า 5 ปีที่ผ่านมา  เสียค่าโหวตให้น้องแก้มคนเดียว   แต่เดอะสตาร์ปีที่ 6 ปีนี้   ปีที่เริ่มต้นด้วยความคิดหลังจากดูคอนเสิร์ตเปิดตัวจบว่า  อืมมม ปีนี้  คงไม่ได้เสียตังค์อีกแน่  คงดูเฉย ๆ   แต่เมื่อการแข่งขันสิ้นสุด  ปีนี้กลับกลายเป็นปีที่สร้างปรากฏการณ์ใหม่ ๆ ในชีวิตดิฉันหลายอย่างทีเดียว  วันแรกที่ได้เห็นนภัทร  คือตอนที่น้องออกมาร้องเพลง "ที่สูง" เป็นคนที่สองต่อจากพี่เก่ง  อืมม  เพลงเพราะจัง (ไม่เคยฟังเพลงนี้ของออฟมาก่อนเลย ได้ฟังครั้งแรกที่น้องกันร้อง ถึงกับต้องไป search หาว่าเพลงใคร เพราะและความหมายดีมาก ๆ)   เสียงดีนะ  ร้องเพราะด้วย  หน้าคม  ตาสวย  รูปหน้า ตา จมูก ปาก สวยดีจัง แถมลักยิ้มมหาเสน่ห์อีกด้วย  แต่..ทำไมมันดูแก่ ๆ วะ  อายุเท่าไหร่เนี่ย  โกงอายุเข้ามารึเปล่า  55555   นั่นคือความรู้สึกแรกจริง ๆ นะ  พึ่งมารู้ทีหลัง ว่าน้องโดนทำร้ายโดยฝ่ายคอสตูม และช่างผม 5555555 นี่มันอะไร้  หน้าอ้วน ๆ ผมสั้นเด๋อ ๆ หูก็กางเชียว อันนี้ตอนลุ้น  คะแนนสะสมของวีคเปิดตัว   7.65% น่าสงสารพ่อขนุนหนังเหลือเกิน (แอบคิดว่าคะแนนน่าจะเป็นญาติ ๆ โหวตซะเป็นส่วนใหญ่ 55)  ป้ายไฟ แฟนคลับ  ก็ช่างหรอมแหรมซะนี่กระไร  ต้องบอกว่ามีป้ายไฟก็บุญแล้ว  (ก็น่าจะเป็นญาติ ๆ อีกนั่นแหละที่ทำมา ^__^) พอดูคอนเสิร์ตเปิดตัวครบทุกคน   ความรู้สึกส่วนตัวคือ  มีร้องเพลง โอเคอยู่แค่สองคน คือน้องกันกับน้องเกต   แถมลุคของน้องกันกับทรงผมเด๋อด๋า ทรงนั้น  พี่ที่ทำงานดิฉันคนนึงบอกว่าน้องเป็นตุ๊ดแน่ ๆ นั่นเอาเข้าไป   นอกจากแก่ โกงอายุ  แล้วยังเป็นตุ๊ดด้วย  โถ โถ พ่อขนุนหนังของพี่ สงสารน้องคนนี้จัง  ร้องเพลงดีที่สุด  แต่คะแนนน้อยนิดขนาดนั้น  แต่ดิฉันก็ไม่คิดจะโหวตให้น้อง  ไม่เคยหยิบโทรศัพท์มาโหวตให้ใครด้วยความสงสาร  ได้แต่คิดว่า เฮ้อ น้องคนนี้ จะอยู่ได้กี่สัปดาห์  จะต้านแรงกระแสเกาหลี  ตี๋ ขาว ไหวเหรอ  คุณภาพมี แต่ลุคไม่ได้  ไม่อินเทรนด์  น่าเศร้าใจกับวงการบันเทิงของบ้านเรามาก  วีคที่ 2 กับเพลงการเปลี่ยนแปลง   ก็งั้น ๆ ไม่มีอะไรน่าติดใจ  ก็เพราะดี  แต่เพราะแบบธรรมดา  หาได้ทั่วไป   แต่  เริ่มเพลียกับคอสตูม  มันเอาอีกแล้ว   ไม่มีเสื้อกั๊กตัวนอกจะดีกว่ามั้ย  ตอกย้ำความเป็นแต๋วและแก่กว่าวัยให้น้องมาก ๆ   แต่วีคนี้ ผมเริ่มเข้าที่เข้าทาง  ดูหล่อขึ้น  สัปดาห์นี้  น้องหน้าหวานมาก ๆ นั่งดูหน้าแล้วเพลินจัง   ตาวิบวับ  ยิ้มสวยมาก  อืมม เด็กคนนี้มีเสน่ห์แบบต้องมองพิศแฮะ  ไม่ใช่มองแบบผาด ๆ เสื้อกั๊กที่ทำร้ายความแมนของน้องอย่างแรง 555 อืมมม อันนี้น่ารัก  ตอนลุ้นว่าจะได้ไปต่อมั้ย ในวีคนี้ เฮ้อ  ค่อยยังชั่ว  อย่างน้อยวึคหน้า ก็ยังมีคนร้องเพลงเพราะ ๆ ให้ฟัง  เดอะสตาร์ 6 นี้ ถ้าเทียบคุณภาพของการร้องเพลงแล้ว  ค่าเฉลี่ยด้อยกว่า 5 ปีที่ผ่านมามากทีเดียว   แต่ถ้าในแง่ของหน้าตา  บุคลิก  โดยรวม ค่าเฉลี่ยน่าจะสูงกว่าเช่นกัน  หน้าตาดูดีกันทุกคน     มาถึงวีคที่ 3  เพลงร็อค  เท่าที่ดู ๆ ในแต่ละปี  เพลงร็อคนี่ไม่ค่อยมีใครร้องได้น่าประทับใจนะ   ส่วนใหญ่คนฟังต้องจินตนาการตามเอาเอง  ว่านี่คือร็อคนะจ๊ะ  โดยมีพร็อพคือเสื้อผ้า หน้าผม  มาชวนเชื่อให้คล้อยตาม    น้องกันในวีคนี้  เอ่อ ดิฉันนั่งดูตอนแรกก็โอเคนะ  แต่พอน้องร้องไปเรื่อย ๆ  นั่งลุ้นจนเหนื่อยกว่าจะจบเพลง ยิ่งไอ้ตรง  ...ช่วยมาทำให้ฉันเข้าใจ  และได้รักใครกับเขาสัก "ครั้งงงงงงงง" ... ไอ้หยา ตายแล้วน้องเอ๊ย  จะรอดมั้ยเนี่ย   ขอให้รอดไปวึคลูกทุ่งแล้วกันนะ     ได้ข่าวว่าร้องลูกทุ่งดี  จะได้มีคนที่ร้องลูกทุ่งจริง ๆ ได้บ้างในวีคลูกทุ่ง  ไม่งั้นคนดูแย่แน่  555 แต่วีคนี้หล่อนะ  ดูดีขึ้นเรื่อย ๆ เป็นสัปดาห์แรกที่น้องดูแมน  แบบที่ควรจะเป็น ตอนที่น้องยืนฟังคอมเมนท์หน้าจ๋อย  กะพริบตาบ่อย ๆ เหมือนไล่น้ำตา      โอ๊ยยยย  ต่อมสงสารกำเริบอีก  ยิ่งตอนที่พี่โจ้ให้กำลังใจว่า  ไม่เห็นด้วยว่ามันจะแย่ขนาดนั้น   หน้าตาตอนนั้นเหมือนน้ำตาจะหยดจริง ๆ  พี่ก็ได้แต่ภาวนาว่าขอให้น้องมีแฟนคลับมากพอที่จะโหวตให้ผ่านสัปดาห์นี้ไปได้นะ  เพราะพี่ยังไม่ประทับใจมากพอที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโหวตอยู่ดี   วันอาทิตย์ที่ประกาศผลคนที่ไม่ได้ไปต่อวีคนี้   น้องกันดูยุกยิก ๆ อย่างที่พี่รู้เลยว่าน้องตื่นเต้น  และลุ้นมากมายแค่ไหน  ยิ่งประกาศชื่อไปเรื่อย ๆ แล้วยังไม่มีชื่อเราซะที   น้องกันรูดแขนเสื้อแก้ตื่นเต้นหลายรอบซะจนพี่อยากจะไปช่วยพับขึ้นให้มันรู้แล้วรู้รอด 55   พี่ลุ้นและแอบดีใจที่ได้ยินชื่อน้องถูกประกาศออกมาในที่สุด ^__^ สัปดาห์หน้า เพลงลูกทุ่ง   เดี๋ยวรอฟังซะหน่อย  เดอะดาวที่ผ่านมาทั้ง 5 ปี ยังไม่ประทับใจเพลงลูกทุ่งของใครเลย  แม้แต่น้องแก้ม ก็เฉย ๆ  อ้อ..  มียกเว้นน้องเอิร์น  คนนี้เจ๋งมาก  ร้องเพราะมาก ๆ ทั้งลูกทุ่ง  และเพลงแค่หลับตา  ยังจำได้  ณ ตอนนั้น สิ่งที่ดิฉันไม่สามารถรู้ล่วงหน้าได้ก็..คือ  บางสิ่งซึ่งแสนพิเศษกำลังรอคอยที่จะสั่นสะเทือนชีวิตและโลกส่วนตัวอันคุ้นเคยมาตลอด 30 ปีกว่า ๆ ของดิฉัน   .....ขอยืนยันว่ามันไม่ใช่ Love at first sight จริง ๆ GunNapat.....     ปล.Link ที่เกี่ยวข้อง เผื่อใครอยากย้อนอดีต  ขอบคุณเจ้าของคลิปและภาพทุกท่านด้วยค่ะ The way you look at me ที่สูง การเปลี่ยนแปลง ประกาศผลผู้ไม่ได้ไปต่อวีคสอง โปรดส่งใครมารักฉันที ประกาศผลผู้ไม่ได้ไปต่อ วีคร็อค       Create Date : 23 กรกฎาคม 2553     1 comment Last Update : 27 กรกฎาคม 2553 14:40:49 น.     Counter : 563 Pageviews.   Share Tweet

หัวข้อไม่มี มีแต่หัวใจล้วน ๆ ^__^ สวัสดีค่ะ เอ่อ คือ สวัสดีใครก็ตาม ที่บังเอิญหลงมาค่ะ ฮิฮิ ถ้าได้อ่านมาจนถึงประโยคนี้ ก็หมายความว่า เราได้เคยรู้จักกันบ้างใช่มั้ย คุณจึงกด 'my blog' ข้างหลังล็อคอิน เข้ามาที่นี่ได้ เป็นครั้งแรกที่อยากมีบล็อคเป็นของตัวเอง เอาไว้เขียนเรื่องราวต่าง ๆ ตามประสาคนชอบคิด ชอบเขียน เวลามีอะไรในหัวเยอะ ๆ ก็อยากถ่ายทอด อยากระบาย อยากเล่า อยากแบ่งปัน อยากเมาท์ อยากแนะนำ อยาก...อยาก อะไรอีกดี เอาเป็นว่า อยากเขียนอะไรหลาย ๆ อย่างมากมาย ในบล็อคแห่งนี้ แม้จะไม่มีใครเข้ามาอ่าน ก็ยังมีความสุขอยู่ดีที่จะได้เขียน และถ้าสิ่งที่จะเขียนต่อไปในอนาคต จะทำให้ใครก็ตามที่บังเอิญหลงเข้ามาอ่านได้ยิ้ม หัวเราะ ตื้นตัน ร้องไห้ หรือแม้แต่เป็นประโยชน์ในทางใดทางหนึ่งแก่ผู้มาเยือน เจ้าของ บล็อคจะยินดีเป็นอย่างมากค่ะ ยังใช้บล็อคไม่ค่อยเป็นแฮะ แต่ดีใจที่จะมีสิ่งใหม่ ๆ ที่น่าสนุกจังมาให้ได้เรียนรู้เพิ่มอีกหนึ่งอย่างในชีวิต เอาแค่นี้ก่อนเพื่อไม่ให้หน้านี้มันว่าง 55555 เอา Movie Quote อันโปรดมาแปะเล่นดีกว่า The best prize that life has to offer is the chance to work hard at work worth doing - Bridge to Therabithia If memories could be canned, would they also have expiry dates? If so, I hope they last for centuries - Chunking Express I love that you get cold when it's 71 degrees out. I love that it takes you an hour and a half to order a sandwich. I love that you get a little crinkle above your nose when you're looking at me like I'm nuts. I love that after I spend the day with you, I can still smell your perfume on my clothes. And I love that you are the last person I want to talk to before I go to sleep at night. And it's not because I'm lonely, and it's not because it's New Year's Eve. I came here tonight because when you realize you want to spend the rest of your life with somebody, you want the rest of your life to start as soon as possible - When Harry met Sally. etc. สุดท้าย เพราะคำว่า "รัก" คำเดียวที่นำทางมาที่นี่ แต่รักอะไร รักใคร รักอย่างไร จะรีบกลับมาอัพให้เร็วที่สุด(อันนี้บอกตัวเอง) เพราะกำลังตื่นเต้นกับของเล่นชิ้นใหม่ชิ้นนี้มาก ๆ ^___^   Create Date : 19 กรกฎาคม 2553     16 comment Last Update : 7 กันยายน 2553 22:14:48 น.     Counter : 392 Pageviews.   Share Tweet