ฮัลโหลลลลล....อิสมี!!!

ในที่สุดฉันก็หาทางออก ทางแก้ ทางระบาย ทางแพ่มได้แร้นนน
ณ จุดนี้ ตอนนี้อาจจะมีเพียง"ฉัน" คนเดียว ฟังดู "โดดเดี่ยว" แต่ไม่ยักรู้สึก "เดียวดาย" แฮะ
ขอแนะนำแบบเป็นทางการนิดนุงส์...เผื่อมีคนบังเอิญผ่าน หรือหลงมาได้อ่านบล็อคของฉัน
ฉันเป็นหญิงสาววัยกลางคนคนหนึ่งจากดินแดนที่ราบสูง อิสานบ้านเฮา
ที่มีโอกาสได้มาใช้ชีวิตในต่างแดน...ดินแดนสปาเกตตี้...
ตริ๊ง!! ถูกค่ะ...อิตาลี...เอาง่ายๆก็คือได้ปั๋วฝรั่งนั่นเอง...คริคริ
.....
หลายๆคนที่เพิ่งย้ายถิ่นฐานมาต่างแดนใหม่ๆ...เชื่อเหอะ เชื่อเห๊อออะ...
มันต้องมีบ้างอารมณ์เหงา ...เบื่อ...ไรแว๊...ทำไรดี..ว่าง...เก็บกด...กดดัน
เอิ่ม...พอเนาะ...เอาเป็นว่าฉันว่างอ่ะ...ไม่มีไรทำ..ภาษาก็ยังพูดไม่ได้
งานการก็ยังไม่มี...บางทีก็มีเรื่องมากมายที่เข้ามาทำให้เครียด กดดันบ้างไรบ้าง
ก็เลยหาทาง หาพื้นที่ หาวิธีระบาย
แล้วก็...แถ่น แถ๊นน...มาเจอที่นี่นี่แหละ...
ก็ขอระบายหน่อย เพ้อเจ้อนิด บ่นบ้างไรบ้าง
แม้จะไม่มีคนผ่านมาอ่าน...แต่มันก็ทำให้คลายเบื่อ คลายเหงา คลายเครียดได้...เนาะ!
.......
ตัดภาพ..ย้อนกลับไปวันที่ 13 ตุลาคม 2558
ฉันตัดสินใจโบกมือลาบ้านเกิดเมืองนอนและพ่อแม่
เพื่อมาอยู่กับคนที่รัก....(เอ้อพ่อแม่ก็รักนะคะ..เผื่อใครอ่านแล้วดราม่า!)
แต่ประเด็นคือเจอกันปีละครั้ง...จะมีลูกตอนไหนละคะคุณผู้โช้มมมม
ตัดใจลาออกจากงาน เหินฟ้าหารักแท้
ตอนนี้เป็นเวลาร่วม 4 เดือนแล้ว ก็ยังไม่ชินมากมายเท่าไหร่
กับชีวิตที่วันๆว่างงงงง ว๊างงง ว่างงงงง
มันฟีลเหมือนชีวิตเนือยๆ ไม่มีคุณค่าไงไม่รู้..(อันนี้คิดเอง)
เฮ้อออ...สะมีก็ให้กำลังใจดีมากกกก
แต่...นางอยู่บ้านสองสามวันที่เหลือไปทำงานต่างที่ตล้อด
(ขอเรียกสามีว่านางนะคะ..และดูสนิทสนมเหมือนเพื่อนสาววัยขบเผาะ อิอิ)
มาแรกๆแอบคิด...แล้วจะให้ตรูมาทำไมฟะ มาแล้วเธอก็ไม่ค่อยอยู่
ต่างอะไรกับสมัยอยู่ไทยคะ....วานสามีช่วยแถลงไข???
แต่เอาน่า...รักแล้วศรีทนได้...
.....
กำลังเม้าเมามันส์...สามีอาบน้ำเสร็จแล้ว...
แอบรมเสีย...แต่พรุ่งนี้นางต้องไปทำงานที่อื่น
ฉันคงต้องไปปรนนิบัติพัดวีนางก่อนนะเคอะ
....ใส่ชุดไรดีนะคืนนี้...คริคริ...
......

ขอบคุณพื้นที่ดีๆแห่งนี้..ที่ให้ฉันได้มีโอกาสเพ้อเจ้อ
คลายเครียด คลายเหงาไปบ้าง อิอิ

ปล.ฉันใช้ภาษาวิบัติบ้างอะไรบ้างนะคะ เพื่ออรรถรส(ของอิฉันเอง) แฮ่!!!

ฝันดีค่ะทุกคน