• เรื่องแอบซึ้งของ littledavil

หัวใจ ร่างกาย สมอง และคำสั่ง เมื่อก่อนเคยสงสัยว่าทำไมเวลาที่รักใครสักคน ทำไมหัวใจถึงได้ทุ่มเททำทุกอย่างขนาดนั้นนะ และที่เราเคยผ่านมาเรียกว่าทุ่มเทหรือเปล่านะ ในความคิดของตัวเองแล้ว หัวใจเราคงจะไม่ทุ่มเทให้ใครมากได้อย่างนั้น แต่แล้วเมื่อวันเวลาผ่านไป จนได้พาเรามาเจอคนคนหนึ่งเข้า คนธรรมดาที่ไม่มีอะไรมากไปกว่าคนอื่นๆที่ได้เจอมา หรือในบางที่ก็เป็นคนที่ไม่น่าสนใจอะไรเลย เมื่อแรกเจอก็คิดว่าเป็นคนที่น่าสนใจดี แต่พอเวลาผ่านไป บางอย่างได้นำพาเรามาเป็นเพื่อนกันได้เรียนรู้กันและกันมากขึ้น และแล้วก้อนเนื้อที่อยู่ตรงอกข้างซ้ายที่หลายๆคนเรียกว่า "หัวใจ" ก็เริ่มทำงาน และยอมให้คนคนนี้เข้ามามีอิทธิพลกับมันมากขึ้นทุกๆวันโดยที่ "ร่างกาย" ไม่รู้ตัวเลย ทุกอย่างที่ร่างกายได้กระทำลงไปในบางครั้ง สมองก็ไม่ได้เป็นผู้สั่งงานอีกแล้ว แต่กลับเป็นหัวใจที่คอยสั่งการแทน จึงเป็นสาเหตุหนึ่งที่หลายๆครั้งร่างกายทำอะไรไปอย่างไม่มีเหตุผลและสุดท้ายก็จะมีผลสะท้อนกลับมาในแง่ที่ร้ายๆเสมอๆ โดยที่ยังไม่รู้ตัว(ทำไมรู้ตัวช้าจังเลยอ่ะ)หรือไม่สนใจ ร่างกายก็ทำหน้าที่ของมันต่อไปตามคำสั่งของหัวใจ คงอย่างที่เค้าเรียกกันว่า "ใจเป็นนายกายเป็นบ่าว" แต่แล้วไม่นานเกินรอ ในที่สุดก็มีเสียงกระซิบจากสมองมาว่า “หัวใจเจ้าทำเกินไปหรือเปล่า ลองหยุดสักพักแล้วฟังเสียงคนรอบข้างซิ เค้าว่าอย่างไรกับการที่เธอสั่งให้ร่างกายทำแบบนี้” และแล้วหัวใจก็ได้หยุดพักและลองฟังเสียงคนรอบข้างดู ทำให้รู้ว่าคนรอบข้างเริ่มที่จะเบื่อหน่ายและไม่ชอบคำสั่งที่มันสั่งให้ร่างกายทำซะแล้ว และที่สำคัญคนคนนั้นก็เริ่มรำคาญ การกระทำที่มันสั่งให้ร่างกายทำแล้วด้วย ทั้งๆที่ผ่านมามันนึกว่าเค้าอาจจะชอบหรือว่าเห็นด้วยกับการกระทำเช่นนั้น ก็เค้าไม่เคยบ่นเลยนี่ ว่าไม่ชอบที่มันทำแบบนั้นแล้วมันจะรู้ได้ยังไงกันเล่า จริงไหม แล้วเค้าจะรู้ไหมว่ามันเหนื่อยแค่ไหนกับการที่ทำทุกอย่างลงไปแล้วไม่เคยได้อะไรกลับมา แต่ที่ทนทำอยู่นี่ก็เพราะว่าความรู้สึกดีๆที่เกิดขึ้นในใจ มันมากมายจนเก็บไว้ไม่ไหวนะเอง แล้วเค้าจะรู้ไหมว่า มันเจ็บแค่ไหนที่ต้องทนเห็นหน้าเค้าเวลาที่ไม่สบายใจหรือไม่พอใจกับคำสั่งที่มันสั่งให้ร่างกายทำบางอย่างลงไปเพื่อเค้า และร่างกายเองที่ทำตามคำสั่งของหัวใจมานาน เมื่อรู้ว่าเค้าไม่ได้ชอบเลยกับการกระทำที่ทำลงไป ดังนั้นร่างกายจึงหันมาพึ่งพาสมองให้สมองมาทางออกให้มันว่าควรจะทำเช่นไรดีที่จะได้เค้ากลับมาอยู่ใกล้ๆเหมือนเดิม ในที่สุดสมองก็หาทางออกให้กับทั้งร่างกายและหัวใจที่อ่อนล้าได้ มันสั่งให้ร่างกายพาหัวใจไปพักผ่อนในสถานที่ๆไม่มีเค้าคนนั้น และให้สั่งให้หัวใจหยุดพักที่จะคิดเรื่องฟุ้งซ่านบาง หันกลับมาสนใจเรื่องของร่างกายมากๆให้ลองย้อนกลับไปคิดดูว่าที่ผ่านมาทำอะไรลงไปบ้าง ลองใช้เวลาอยู่กับตัวเองคนเดียวนานๆ และแล้วในที่สุด หัวใจก็ได้คำตอบและทางออกให้กับมันเอง มันยอมที่จะเจ็บในช่วงเวลาสั้นๆแต่จะทำให้มิตรภาพระหว่างมันกับเค้าคนนั้นเป็นไปได้ด้วยดีตลอดไป มันรู้ว่าถึงแม้จะไม่ได้เป็นคนพิเศษของหัวใจของเค้า แต่มันก็สามารถที่จะอยู่เป็น "เพื่อน" ที่สนิทของเค้าได้ตลอดไป มันรู้ดีว่ายังสามารถเป็นห่วงเค้าได้เช่นเดี๋ยวกับที่มันเป็นห่วงเพื่อนๆคนอื่นๆ เมื่อคิดได้เช่นนั้นมันก็ยอมทำร้ายหัวใจตัวเองในตอนแรกเพื่อผลที่ดีกว่าในตอนท้าย และเมื่อถึงเวลามันก็ได้พาร่างกายกลับมายังที่ๆมันจากไป และสั่งให้ร่างกายทำตามความตั้งใจของมัน คือการเป็น "เพื่อนที่ดี" ของเค้าคนนั้นเท่านั้น และยอมฟังเสียงที่สมองคอยเตือนมันอยู่เสมอ ในที่สุดมันและร่างกายก็ได้เค้าคนนั้นคืนมาในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง หัวใจรู้ดีว่ามันไม่สามารถลืมความรู้สึกที่มีต่อเค้าได้ในเวลาอันรวดเร็ว แต่ไม่ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหนมันก็จะทำให้ได้ ยอมเจ็บในวันนี้ดีกว่าต้องเสียใจและเสียเค้าไปอย่างถาวรในวันหน้า ตอนนี้มันสามารถสร้างอาณาจักรของความเป็นเพื่อนระหว่าเค้าได้อีกครั้งและครั้งนี้ทั้งร่างกายและสมองคงจะไม่ปล่อยให้มันทำอะไรตามใจตัวเองจนเกือบเสียเค้าไปอย่างแน่นอน ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในวันข้างหน้า หัวใจก็จะรู้ว่าครั้งหนึ่งมันได้มีความรู้สึกดีๆกับคนๆหนึ่งอย่างมากมาย มากขนาดที่ไม่เคยรู้สึกให้ใครมาก่อนเลย อนาคตคือสิ่งที่ไม่มีใครคาดเดาได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แต่วันนี้หัวใจรู้แล้วว่ามันจะมีเพื่อนๆที่รักและห่วงใยอยู่เป็นความทรงจำที่ดีๆ และที่สำคัญมันจะยังมีคนที่มันเคยรักอยู่ข้างๆตลอดในฐานะของคำว่า "เพื่อน" จนกว่าจะถึงเวลาที่ต้องจากกันเพื่อไปสู่เส้นทางเดินใหม่ของทุกคน +++++++++++++++++++++++++++++++++++ เห้อ แต่งเอง อ่านเอง แล้วก็ซึ้งเอง ซะงั้นคนเรา อิอิ คนในบทความนี้ ตอนนี้สบายดีไหมน้า คิดถึงจัง   Create Date : 22 กันยายน 2549     Last Update : 22 กันยายน 2549 0:18:03 น. Counter : 385 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• ป้ามด
• Webmaster - BlogGang

• ไดอารี่_LiTTLeDaViL_เองคร้าบ
• BlogGang.com