เล่าเรื่อง (จากเมื่อคืนนี้) อิอิ ฮั้นนนนแน่ !!!! คิดอารายอยู่ ถึงเข้ามาหัวข้อนี้อ่ะ มีคนบอกว่า ตั้งหัวข้อ Blog ทำให้คนอื่นคิดลึกกกกกกกกกก อิอิ คิดกันไปไหนไม่รู้ แต่ยังไม่บอกหรอกค่ะ ว่าเป็นเรื่องอ่ะจึ๊ยยยยย อย่างที่ทุกคนคิดหรือเปล่า เอ๊ะ หรือก็ไม่แน่ แห่ะ ๆๆ ยิ่งมีคนว่าทาลึ่งจริง ๆ อยู่ด้วย สัญญาค่ะถ้าอนาจารจะทำให้ อนาจารน้อยที่สุดดดดดดดดดด ไม่ถึงกับทำให้เป็นตากุ้งยิงเด็ดขาด คริคริ ติดตามอ่านกันต่อไปนะคะ เรื่องเล่าคืนที่หนึ่ง....จากถุงกล้วยแขก อิอิ ไหนก็จั่วหัวไปคล้าย ๆ จะอนาจารแล้ว ก็ขอหักมุมซะนิดนะคะของเรื่องเล่าคืนนี้ เป็นเรื่องจากถุงกล้วยแขก จำได้ว่าเคยมีคนสำคัญของประเทศไทยคนหนึ่งเคยเล่าผ่านการสัมมนาว่า ท่านเรียนรู้ชีวิตจากถุงกล้วยแขกบ่อย ๆ เรื่องดี-ดี ของท่านหลาย ๆ เรื่อง มาจากถุงกล้วยแขกเสมอ ๆ คืนนี้พอลีลากวนกวน อ่านเรื่องราวในถุงกล้วยแขกใบนี้จบ วาบบบบเลยค่ะ คิดถึงผู้ใหญ่ท่านนั้นทันที อืมมมช่ายเรื่องดี-ดี มีจากถุงกล้วยแขกจริง ๆอาจจะไม่ครบเนื้อหานะคะ เพราะพยายามฉีกไม่ให้ขาดแล้ว ยังจะเปื้อนรอยน้ำมันอีก แต่ยิ่งอ่านยิ่งวาบบบบอะคะ เนื้อหามีอยู่ว่า " มีคนถามพระพุทธเจ้าว่า เราจะทำอย่างไร ความตายจึงจะไม่พบกับเรา"องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงตอบว่า " จงเป็นผู้มีสติเห็นโลกโดยความเป็นของว่างอยู่ทุกเมื่อเถิด ถอนทิฏฐิว่าตัวตนออกเสียให้หมดแล้ว ก็จะเป็นผู้อยู่เหนือมัจจุราช เมื่อเห็นโลกอยู่อย่างนี้มัจจุราชย่อมไม่เห็นเธอ ความโง่ที่เราไม่รู้จัก คือ อวิชา ทำให้เราคิดว่ามีตัวเรา มีตัวกู อยู่เพื่อกามารมณ์ อยู่เพื่อของรักของชอบทุกชนิด อยู่เพื่ออย่างนี้ ความตายเกิดเป็นปัญหาขึ้นมารบกวนจิตใจ ถ้าถอนสำคัญรู้สึกคิดนึกว่าตัวกูเสียได้ ก็เรียกว่าถอนรากแก่ความตาย เมื่อหมดความยุ่งยากกับความรู้สึกเรื่องตาย เราก็จะสบายไปจนวินาทีสุดท้าย ที่เปลือกนี้จะแตกดับไป เปลือกนี้ คือ ร่างกาย นั้นก็ต้องแตกดับไปเป็นธรรมดาไม่เรียกว่า"ความตาย" เป็นไงค่ะ เรื่องดี - ดี จากถุงกล้วยแขกของลีลากวนกวน สำหรับลีวาบบบเลย ได้สติกลับมาอีกครั้ง หลังจากวุ่นวายกับของรัก ของชอบ ปล่อยวางได้แบบไม่มีตัวกู ไม่มีของกู เลยค่ะ เรื่องเล่าคืนที่สอง....จากใจกับน้ำตา ไม่รู้ว่าเราจะเป็นคนบ่อน้ำตาตื้นไปหรือเปล่า สำหรับเรื่องราวในคืนนี้ ขณะที่เราเล่าเรื่องผ่านบล๊อคนี้เราก็ยังมีความเสียใจผ่านตัวอักษร....เรื่องมีอยู่ว่า เราได้แมวสามสีมาจากน้องสาวหนึ่งตัว เนื่องจากเจ้าของบริษัทที่น้องสาวเราทำงานอยู่เขาโล๊ะมันมาจากบ้าน ด้วยความที่มันซนจนไปทำของเขาแตกหลายอย่าง แมวยังตัวเล็ก ๆ อายุน่าจะประมาณไม่เกินสามเดือน ก็คือ วิ่งเล่น ซน ตามปกติของแมวแล้วหล่ะ กำลังน่ารักน่าทุบเลย ตอนที่น้องสาวเราเขามาอ้อนให้เราเลี้ยง เราก้อยังเฉย ๆ แต่พอน้องสาวบอกว่าช่วยหน่อยเถอะสงสาร เพราะอยู่ที่บ้านเจ้าของบริษัทเขาก็ตีมันแรง ๆ ด้วยไม้ใหญ่ ๆ เพราะว่าซน ส่วนน้องสาวก็ไม่สามารถที่จะเลี้ยงได้อีก เพราะเขามีแมวเล็ก ๆ ที่เก็บจากข้างถนน ย้ำว่าข้างถนนจริง ๆ คือ เห็นแมวเดินต้วมเตี๊ยม ๆ ยังไม่ลืมตา สุนัข (หมานั่นแร่ะ) กำลังวิ่งชาร์ตจะขย้ำ กำลังแยกเขี้ยวอยู่ น้องสาวเราจอดรถไปห้ามหมาแล้วก็หันมองหาแม่แมว ถามแม่ค้าแถวนั้นบอกว่า ไม่รู้จิ เห็นลูกแมวเดินอยู่ตั้งนานแร่ะ น้องสาวเราเลยเป็นนักสังเคราะห์สัตว์พเนจร เก็บมาเลี้ยงที่บ้าน รวมกับแมวเปอร์เซียอีกสี่ห้าตัว กลายเป็นเรื่องโอละแม่ ละพ่อเลยที่นี่ พอเจ้าหนูดี (แมวตัวที่เก็บมาจากข้างถนนตัวนั้นนั่นแร่ะ) มันเริ่มโตสักนิด มันก็บ้าอำนาจ ใครเขามาอีกไม่ได้ แล้วมันก็ไม่เหมือนแมว มันคงนึกว่ามันเป็นสุนัขม้างคะ มันกัดดะ ข่วนไม่เป็น แต่กัดเหมือนนนนนนนหมา มาก ๆๆๆๆๆ วิ่งเข้ากัด หวงทุกอย่างที่ใช่ของมันและไม่ใช่ของมัน เลยทำให้เจ้าสามสีตัวใหม่ที่โดนโล๊ะจากบริษัท ไม่สามารถอยู่ร่วมชายคากับมันได้ (มันไม่ควรชื่อหนูดีเลยจริง ๆ พับผ่าสิ) ผลใจอ่อน ยอมรับเข้ามาอยู่บ้านเรา พร้อมกับตั้งชื่อให้ว่าเจ้าโล๊ะ คู่กับเจ้าเละหลานชายเรา ซึ่งเข้าตรงไหนเละตรงนั้นเหมือนกัน วันแรก แอ่นแอ๊นนนน กระโดดลงมาจากบันไดชั้นบน มันเก่งวุ้ยไม่ขาหัก ไม่หัวแตก ทำไมเราตกแค่สองขั้นถึงกับเดินไม่ไหวเลยหว่ะ วันที่สอง ที่สามตามมาด้วยของแตกหักบ้าง ทำใจช่างมัน มันยังเด็ก วันที่สี่ ห้า หก มันรื้อสวนหย่อมระเนระนาด ช่างมัน มันยังเด็ก (ทั้ง ๆ ที่อยากจะต้มยำใจจะขาด) แต่มาวันนี้ตอนเช้า เราจะออกรถไปทำงาน มันวิ่งแซงหน้าเรามุดประตูออกไปอยู่ใต้ท้องรถ เราเห็นด้วยหางตาหนึ่งแวบ ก็ไปเรียกมัน ทั้งขู่ ทั้งปลอบ ทั้งคาดโทษ มันก็ไม่ออกมา ไม่รู้จะใช้วิธีไหน ก็เลยสตาร์ทรถขู่มัน ไม่ยอมออก อีกประมาณสิบนาทีต่อมา มันคงเบื่อเสียงรถ ออกมา เราจับใส่บ้านปิดประตู พี่สาวอีกคนมาจัดการมัน คงจะเพี๊ยะ สองเพี๊ยะ โทษฐานชอบออกนอกบ้านให้เป็นห่วง แต่.....วันนี้ตอนสี่ทุ่มเรากลับถึงบ้าน พี่สาวเรารายงานว่า เจ้าสามสีโล๊ะ หายไป เราใจหายแว๊บเลย แมวยังเด็ก ก็ปลอบใจตัวเองว่าคงเข้าบ้านใครแล้วกลับไม่ถูก บอกพี่สาวว่า เด๋วมันก็กลับเองแร่ะซ่าส์อยู่แถวนี้ม้าง แต่ที่ไหนได้ พี่สาวตาบวมฉึ่งเลย ก็เลยถามว่ามีอาไรหรือเปล่า เขาบอกว่า แมวอ่ะไม่ได้ไปอยู่บ้านคนอื่นหรอก มันติดรถบ้านฝั่งตรงข้ามไป เราก็เลยบอกว่า เด๋วเขาก็เอามาคืน พี่สาวบอกว่าคงไม่ได้แล้วหล่ะ มันไม่ได้ติดในรถ แต่ติดไปที่คัทซีรถ พี่สาวพยายามจะเอาออกจากรถแต่ตามประสาแมวคือ ขึ้นได้แล้วสนุก ทำไงก็ไม่ออก แล้วก็สัมพันธ์ภาพระหว่างเรากับบ้านตรงข้ามก็ไม่ค่อยดีนักแทบจะไม่เคยได้พูดคุยกัน หลังจากที่ลูกสาววัยสองขวบเขาวิ่งหกล้มเพราะวิ่งตามรถจักรยานหลานชายวัยห้าขวบของเรา แล้วเขาก็โทษหลานเราว่าทำลูกเขาล้มแขนหัก ทั้ง ๆ ที่เขาทั้งพ่อและแม่ คอยประคับประคองลูกของตัวเองอยู่ หลานเราก็ขับจักรยานอยู่หน้าบ้านเรา แต่ลูกเขาวิ่งตาม เฮ้อ !!!! ไม่รู้ว่าใครผิดอ่ะงานนี้ จนวันนั้นจวบจนวันนี้เราก็ได้แต่คอยกำกับหลานชายว่า อย่าไปเล่นกับน้องเลย เด๋วน้องล้มแล้วหนูช่วยไม่ทัน หลานชายก็ทำหน้างง ๆ เราก็สงสาร แต่ก็โง่ที่จะหาคำอธิบายอะไรมาอธิบายให้หลานเก็ทอ่ะ อืมอีกเรื่องก็คือ ต้นมะยมหน้าบ้านเขาตาย เขาไปตามตำรวจมาจัดการกับบ้านข้าง ๆ กล่าวหาว่าเอาอะไรไปหยอดต้นมะยมเขาตาย เพราะข้างบ้านบอกให้เขาตัดกิ่งมะม่วงที่บ้านเขาระ ไปหน้าต่างของข้างบ้าน แต่นี่มะยมหน้าบ้านตาย ตูละงงจริง ๆ ผลพิสูจน์ออกมา คือปลวกกินรากมะยมอ่ะน่าเซ็งมะ มีสมาชิกร่วมหมู่บ้านแบบนี้ ....เรื่องเจ้าสามสีต่อนะ หลังจากที่ปล้ำอยู่นานว่าจะทำไงให้มันออกมาจากคัทซีรถ ทั้ง ๆ ที่สัมพันธ์ภาพแย่ ๆ อย่างที่เล่าข้างต้นแร่ะ พี่สาวก็ไม่กล้าจะวุ่นวายกับรถเขาเท่าไหร่ จนเจ้าของบ้านเดินออกมา พี่สาวเราก็ยืนอยู่บริเวณนั้นบอกกับเจ้าของรถว่า "ลูกแมวเข้าไปในรถ ยังเอาออกมาไม่ได้" ภรรยาเขาก้มมอง แล้วก็ทำหน้าเฉย ๆ พอสามีและลูกเขามา เขาก็ออกรถไป พี่สาวเราร้องไห้โฮ เลย เพราะไม่รู้จะช่วยลูกแมวได้อย่างไร เดินตามรถเขาออกไปเพราะคิดว่าลูกแมวต้องกระโดดออกมา หรือหล่นลงมา แต่ก็ไร้วี่แวว... สักพักวิ่งกลับมาเอาจักรยานขี่ตามออกไป หวังปาฏิหารย์เผื่อเจอ หรือไม่เห็นเขานอนจมเลือดอยู่ก็ยังดี แต่ก็ไม่มีปาฎิหารย์สำหรับเจ้าสามสี หลังจากนั้นคงจะนั่งร้องไห้รอจนเรากลับมา สี่ทุ่มเราถึงบ้านพี่สาวเราเล่าเรื่องทั้งหมดให้เราฟัง เราน้ำตาไหลเลย เจ็ดวันที่เราเลี้ยงเจ้าโล๊ะ เราก็รู้สึกผูกพัน รัก เราอยากเดินไปกดออดบ้านตรงข้ามถามเขาจัง ว่าจิตใจเขาทำด้วยอะไร ทำไมเขาใจดำจัง ถึงแม้เราจะมีสัมพันธ์ภาพที่ไม่ดีต่อกัน แต่นั่นคือลูกแมวตัวเล็กก ถ้าตกกลางถนนใหญ่ หมายถึงชีวิตของมัน ถ้าตกกลางซอย หมายถึงโดนหมาขย้ำ จนถึงวินาทีนี่ เราก็ได้แต่อ้อนวอนต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ ให้มันมีชีวิตรอดอยู่ได้ แม้ว่ามันจะต้องเป็นแมวซัดเซพเนจรก็ตาม จากสี่ทุ่มถึงตีหนึ่งตอนนี้เราก็ยังเสียใจ ทำไมโลกนี้ถึงได้มีคนใจร้าย ใจดำ ถึงขนาดนี้นะ ตอนที่เราฟังเรื่องราวจบ เราขาดสติถึงกับอยากแช่งให้กรรมที่เขาทำไปตกกับครอบครัวและลูกของเขาเลย แต่พอเราใคร่ครวญแล้ว ก็ได้แต่คิดว่า กรรมใดใครก่อ ผู้นันก็ต้องได้รับในผลกรรมนั้น เจ้าสามสีก็คงมีกรรมด้วยตัวของมัน เราก็คงมีกรรมร่วมกับมัน ทำไมต้องมาเลี้ยงมัน ทำไมต้องรัก ทำไมต้องมานั่งร้องไห้เสียใจ แต่ฉันใดฉันนั้น กรรมุนา วัตตี โลโก ใช่ไหม !!!!!!!!!เราอยากจะขอพรให้เจ้าสามสีโล๊ะ ถ้าเขาหมดกรรมขอให้เขาได้เกิดใหม่ในภพในชาติที่ดี หากเขาโชคดีรอดตายได้ก็ขอให้คนเห็นในความน่ารักของเขา แล้วเก็บเขาไปเลี้ยงให้รอดจากการโดนหมาขย้ำหรือโดนรถทับ.....ท้ายที่สุด...เรารักและคิดถึงแกเสมอนะเจ้าสามสีโล๊ะ   Create Date : 27 สิงหาคม 2551 10 comments Last Update : 4 พฤศจิกายน 2551 1:39:55 น. Counter : 2760 Pageviews. Share Tweet

สวยแฮะ   โดย: ลีลากวนกวน 27 สิงหาคม 2551 11:48:16 น.

ชมตัวเอง   โดย: ลีลา (ลีลากวนกวน ) 1 กันยายน 2551 15:50:22 น.

อะนะอุตส่าเข้ามากวนนะ คนกำลังอกหักรักคุดยังจะซ้ำเติม ใจร้ายสุด ๆ   โดย: ตามเส้นทางของหัวใจ 7 กันยายน 2551 19:56:48 น.

ลูกสาวเหรอในรูปน่ะ เซ็กซี่จัง   โดย: ตามเส้นทางของหัวใจ 7 กันยายน 2551 19:58:16 น.

ผมไม่เห็นอะไรเลยนะครับนี่ แต่หัวข้อน่าสนใจเหลือเกินครับ   โดย: ห่วงใย 9 กันยายน 2551 5:02:51 น.

Up blog ด่วนครับ ประกาศ   โดย: ธรรม (ห่วงใย ) 17 กันยายน 2551 3:20:55 น.

บล๊อกสวยครับ ตอนนี้ปลงกับตัวเองไม่ตกครับ ถึงอ่านแล้วจะเข้าใจก็เถอะ แต่ตอนนี้ก็ยังเห็นตัวเราเช่นเดิม บางครั้งมีหลายเงาด้วย (เมาแล้วส่องกระจกอ่ะ)   โดย: กาลเวลา IP: 118.175.145.38 13 ตุลาคม 2551 18:33:25 น.

Happy new year 2009 สวัสดีปีใหม่ครับ อืม เพื่อนผมหายไปไหนน๊า?   โดย: ห่วงใย 9 มกราคม 2552 14:23:54 น.

โดย: Vannessa 18 สิงหาคม 2552 19:48:02 น.

หายๆๆๆๆๆ อัพๆๆๆๆด่วนๆๆๆ   โดย: กาลเวลา IP: 118.173.55.253 2 กุมภาพันธ์ 2553 8:33:52 น.