ความรัก...สายหมอก...ดวงดาว

ในวันที่ฉันต้องเผชิญกับการทำงานในที่ห่างไกล..
ที่นั่นมีภาษาท้องถิ่นที่ฟังไม่เข้าใจ..
ที่นั่นมีแต่ความสงบปราศจากสิ่งรบกวนทางเทคโนโลยี...
ที่นั่นทำให้ฉันรู้ว่า..ชีวิต..มีค่าแค่ไหน

ฉันอยู่ที่นั่น..ด้วยความคิดอยากกลับบ้าน..และเครียดกับการทำงาน
ฉันแอบร้องไห้..ในที่ที่ไม่มีใครเห็น..ร้องไห้กับดาว..ร้องไห้กับเดือน..
ร้องไห้กับความเจ็บช้ำ..และอยากหนีไปพ้นๆ จากที่แห่งนั้น

จนเมื่อฉันได้พบเธอ..เธอพาฉันไป ในที่ที่ฉันไม่กล้าไป
เธอพาฉันเห็นในที่ที่ฉันอยากเห็น...
สายลมพัดเย็น ไอหมอก ต้นไม้ ขุนเขา..ที่ฉันอยู่กับมาเป็นปี
แต่ไม่กล้าที่ยืนดูอย่างสบายใจ
เหมือนวันนั้น....ที่มีเธออยู่ข้างๆ



ทุกครั้งที่ฉันคิดถึงเธอ เวลาที่เธอไม่อยู่..ฉันจะปลูกต้นไม้
ฉันอยากให้ความรัก และความคิดถึงของฉันเป็นสิ่งที่สวยงาม
ฉันหาก้อนหินมาวางเรียงกันจนเป็นทางเดินวันละนิด..
อยากให้เป็นทางเดืนแห่งความรัก.....ที่อบอุ่น
เพื่อรอว่าเธอจะกลับมาเห็น


ถึงวันที่ต้องจากกัน....เธอกลับไปที่เดิม..แต่คงไม่มีฉันอยู่ที่นั่น
วันเวลาที่มีความสุข .. ไม่น่าเชื่อว่ามันสั้นนัก..
ไม่น่าเชื่อว่าเราจะจากกันเร็วเหลือเกิน

วันนี้ที่เราจากกัน
จะไม่ลืม... ความรัก.. คือก้อนหินเล็กๆ วางเรียงกันเป็นทางเดิน

Create Date : 10 เมษายน 2552		2 comments
Last Update : 13 เมษายน 2552 19:08:46 น.
Counter : 933 Pageviews.
Share Tweet