นี่เป็น Blog แรกของผมเลย เห็นเค้าเขียนกันเลยอยากเขียนมั่ง

เรื่องที่อยากจะเขียนก็คือ เรื่อง การวิ่ง ผมเพิ่งเริ่มวิ่งจริงจังได้ไม่นาน เลยอยากบันทึกเอาไว้ เริ่มเลยล่ะกัน

สมัยยังละอ่อน มุ่งมั่นแต่ฟุตบอล

ตั้งแต่เด็ก จนโตมา ผมอยู่กับกีฬาฟุตบอลมาตลอด เรียกตัวเองว่าคอบอลเลยก็ว่าได้ จนกระทั่ง ช่วงอายุใกล้ๆ 30 ก็ประสพอุบัติเหตุ เข้าเสียบสกัดเขา แต่ดันเจอจอมพริ้ว ล็อกหลบไปได้อย่างง่ายดาย โดยที่ผมไม่ได้โดนบอล โดนตัวเขาแม้แต่น้อย แต่เจ้ากรรม ตัวผมจังหวะสไลด์ตัวที่จะเสียบ มันผิดจังหวะไปหน่อย เอวหมุนไปทาง เข่าหมุนไปอีกทาง จึงทำให้ เอ็นหัวเข่าฉีก ต้องพักรักษาตัว เข้าเฝือกอยู่นาน 3 เดือน

หลังจากรักษาตัวกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ความฟิต สภาพร่างกาย ไม่สามารถกลับมาเล่นได้เหมือนเดิม รู้สึกตัวเองได้เลยว่า เล่นได้ไม่เท่าแต่ก่อน เข้าใจเลยว่า นักบอลบางคนที่เวลาบาดเจ็บ แล้วกลับมา ทำไมมันเหมือนเป็นคนละคน

ประกอบกับไลฟ์สไตล์เปลี่ยนไป อกหัก เที่ยวกลางคืน เดินทางบ่อย และเพื่อนสนิทที่มักจะเป็ตตัวตั้งตีในการชวนเพื่อนๆ เล่นบอล ย้ายไปทำงานที่ต่างประเทศ ผมจึงได้หายไปจากวงการกีฬาเลย

เริ่มออกวิ่ง

ผ่านมาซักหน่อย 2 ปีกว่า เริ่มรู้สึกว่าไม่ได้ออกกำลังกาย จึงอยากออกกำลังกายบ้าง เริ่มต้นด้วยการไปวิ่งที่ สนามอินทรีย์จันทรสถิต ม.เกษตร ตอนนั้นไม่คิดอะไรคิดแค่ไปออกกำลังกาย

สนามบอลรอบนึงระยะ 400 เมตร แรกๆ วิ่ง 3-4 รอบ ก็รู้สึกดีมาก แบบ วิ่งได้ ตั้ง 1 กม. กว่า ๆ แน่ะ ตั้งเป้าไว้ 4-5 กม. ก็แล้วกันนะ

แต่เอาเข้าจริงๆ ก็ไม่ได้วิ่งจริงจัง อู้บ้าง ขี้เกียจบ้าง เคยทำได้สูงสุด แค่ 7 รอบ 2.8 กม. ตอนนั้นก็นึกว่าโอ้โห ได้เยอะนะนี่

เพื่อนร่วมงาน คือแรงกระตุ้น

จริงๆ ที่เริ่มวิ่ง เพื่อนๆ น้องๆ ในที่ทำงาน ก็วิ่งเหมือนกัน แต่วิ่งอยู่แถวๆ ออฟฟิส รอบๆ สนามกอล์ฟ ไอ้เราทำตัวเป็นพวกมีจุดยืน ต้องไปวิ่งในสนามบอลประมานนั้น เลยไม่ได้เข้าสมาคมกับเค้า

จนวันนึง ลูกน้องตัวอ้วนคนนึง ใช้ app runtastis จับการวิ่ง เริ่มวิ่งวันแรก วิ่งไป 1 รอบ 2.8 กม. แม้มันจะแวะพักซื้อน้ำกินด้วยก็เหอะ เฮ้ย ไม่ใช่แระ ไอ้ที่เราเคยทำได้ 7 รอบสนามบอล มันเท่ากันเลย แต่กว่าเราจะทำได้ ไปวิ่งอยู่หลายวัน นี่เจ้าอ้วน ที่ไม่เคยออกกำลังกาย วิ่งวันแรกก็ได้แระ เราก็ต้องทำได้ดีกว่าสิ

เอาล่ะสิ ทีนี้ก็เริ่มมาวิ่งกับ น้องๆ ที่ออฟฟิส วันแรก ก็ลอง 1 รอบสนามกอล์ฟเหมือนกัน เหนื่อยชิหาย ตอนนั้นก็คิดว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดี  เริ่มหาจังหวะการวิ่งของตัวเอง เฉลี่ยแรงให้วิ่งได้ตลอดและได้ระยะทางดีขึ้น

แต่ถึงอย่างไรก็ตาม สุดท้ายก็เหลวเป๋ว ยังหาความสม่ำเสมอไม่ได้อยู่ดี ส่วนใหญ่ก็ขี้เกียจนั่นแหละ เลยยังไม่ไหนซะที

แรงบัลดาลใจจริงๆ เกิดจาก พี่ที่ทำงานคนนึง วิ่งอย่างจริงจัง

พี่ที่ทำงานคนนึง ซึ่งเริ่มวิ่ง เพราะ ไปตรวจสุขภาพแล้วหมอบอกว่ากำลังแย่ให้ออกกำลังกาย โดยหัดใช้ app runtastis พร้อมๆ กับผมนี่แหละ ผ่านไปประมาณ ครึ่งปี เค้าวิ่งๆ ได้ตั้ง 7-8 กม. แล้วนะ แถมยังขยันด้วย ไปเที่ยว ญี่ปุ่นยังออกไปวิ่ง

เริ่มรู้สึกแระ เราเรื่อยเปื่อยไปป่าววะ ยังไม่ทันไรผ่านไปอีกไม่กี่วัน พี่เค้า up เฟสอีกแล้ว เค้าไปวิ่งงาน TMB มา ทำได้ 10.5 กม. แล้ว เฮ้ย ทำได้งัยวะ เก่งโคตรๆ

เก็บความอิจฉาไว้ภายใน อดทนไว้ก่อน ยังเริ่มไม่ได้ พอดี ภรรยาเพิ่งคลอดลูก 3 เดือนแรก ไม่ค่อยได้นอน ไปทำงานบางวันยังโทรมๆ เลยหยุดการออกกำลังกายไปก่อน

สลัดความขี้เกียจทิ้ง มุ่งมั่นจริงจัง

พอลูกชายเริ่ม โตมาหน่อย 6 เดือนแระ ไปอยู่เนอสเซอรี่ ภรรยาก็ทำงานใกล้กัน เริ่มทำให้สม่ำเสมอ

พอกำลังจะไปได้ดี ต้องเดินทางอีกล่ะ เดินทางบ่อยๆ จึงยังจริงจังไม่ได้ซะที

กระท่อนกระแท่นอยู่ปีนึง พยายามหาเวลาที่ไม่ได้เดินทาง ทำให้สม่ำเสมอ จนวันนึง ทำระยะ 10 กม. ได้ซะที

เอาล่ะ เราพร้อมแล้วสำหรับทัวร์นาเมนท์แรก

Create Date : 30 มกราคม 2558
Last Update : 26 มีนาคม 2558 15:32:03 น.		0 comments
Counter : 692 Pageviews.
Share Tweet