|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
 |
|
|
กับแกล้ม(เหล้า)
เล่าเรื่องโดยนาย
กวินท์ ศิรสุคนธ์
คำนำ
เรื่องต่างๆที่นำมาเล่าสู่กันฟังนี้
เป็นเพียงเรื่องที่ ผูกขึ้นมา
โดยเอาเรื่องรอบๆตัว
มาชวนทำอาหารกิน
เพื่อเป็นกับแกล้ม
ในวงสุราเพียงเท่านั้น
มิได้มีเจตนาจะพาดพิง
หรือล่วงเกินใครทั้งนั้น
ถ้า...ดั้น...ชื่อของตัวละคร
ไปคล้องจองกับใคร
ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย ไม่ได้ตั้งใจ ...
จริง..จริ้ง....
ไม่เชื่อให้ถูกหวยสิ..เอ้า....
มีความคิดไว้ว่า....
อยากทำเป็นหนังสือไว้แจก
ตอนงานศพตัวเอง...
เรื่องที่ 1 “ ข้าวต้มมื้อสุดท้าย ”
“เฮีย...แกงจืดเต้าหู้หมูสับ
คะน้าหมูกรอบ ยำไข่เค็ม
ข้าวต้มถ้วยหนึ่ง” ชายหนุ่ม
ในชุดทำงานออฟฟิศ
สั่งอาหารกับเจ้าของร้านข้าวต้ม
ที่อยู่ท้ายซอยในหมู่บ้าน
“ได้ครับ...อ้อ....คุณวิทย์
นั่นเอง.....ทำไมวันนี้มาเสียดึกเชียว
ครับเพิ่งเลิกงานหรือไงครับ”
เจ้าของร้านข้าวต้มโต้รุ่ง
ถามชายหนุ่มอย่างเป็นกันเอง
“ ครับ เลิกดึกไปหน่อย”
วิทย์ตอบอย่างเนือยๆ
“แป๊บเดียวครับตอนนี้ไม่มีลูกค้า
แล้ว....คุณวิทย์นี่...
ทานไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ
เมนูเหมือนเดิมทุกที เลย”
เฮียเจ้าของร้านชวนคุย
“เฮียทำแกงจืดอร่อยนี่ครับ
รสชาติเหมือนเดิมทุกทีเลย”
วิทย์ตอบ
“ขอบคุณครับ...
แค่หมูสับของผมใช้หมูสันนอก
กับหมูสามชั้นบดปนกัน
หมักด้วยซีอิ้วขาว
น้ำตาลทรายนิดหน่อย
เวลาต้มก็ให้ซุปเดือดจัดๆ
น้ำแกงก็จะไม่ขุ่น น่ะครับ
เคล็ดลับอีกอย่าง...
ใครจะรู้ว่าแกงจืดเนี่ยะ
กินกับน้ำปลาพริกไม่อร่อย
ต้องน้ำจิ้มซีฟูดราดเป็นคำๆ
โอ้ยแซ่บ ”เฮียอธิบาย
“ว่าแต่คุณวิทย์เป็นอะไรไปครับ
ท่าทางดูซึมๆ ไม่สดชื่นเหมือนเคย
อ้าว ลืมถามไป วันนี้ คุณแตน
ไม่มาด้วยหรือครับ”
เฮียถามถึงภรรยาคนสวยของวิทย์
“อย่าพูดถึงเขาเลย..
เรื่องมันไม่น่าจะจบอย่างนี้”
แล้วหน้าของวิทย์ก็ดูหม่นไปอีก
“มีอะไรกันหรือครับ...”
เฮียถามขณะที่ยกอาหารมาที่โต๊ะ
“ความจริง...ผมไม่อยากเล่าให้เฮียฟัง
หรอกมันเรื่องในครอบครัว..
ไม่อยากให้เฮีย...
มากลุ้มใจกับผมด้วย ”
แล้ววิทย์ก็ถอนใจ
“แต่เอาเถอะเฮีย....
ถือว่าเป็นการระบายให้เฮียฟัง คือ...ผม....ผม....จับได้ว่า.....
แตน..แตนเค้านอกใจผม
เขามีคนใหม่ ทำงานอยู่ที่เดียวกัน
ชื่อ โรจน์ ”
วิทย์คนข้าวต้มอย่างเลื่อนลอย
ดวงตาแดงก่ำ
“ผมอยากฆ่ามันทั้งสองคน....มัน
สวมเขาให้ผมมาเป็นปี ....
ผมไปดักมันที่หน้าที่ทำงาน
เห็นมันพากันเข้าโรงแรม กับตา”
แล้ววิทย์ก็ทุบโต๊ะเสียงดังโครม
“ใจเย็นๆครับ.....
ค่อยๆหาวิธีแก้ไขกันนะครับ ”
เฮียเจ้าของร้านปลอบ
“ขอโทษเฮียนะครับเอาเรื่อง
ไม่สบายใจมาเล่าให้ฟัง ”
วิทย์วางช้อนลง
“เฮียเก็บเงินเลยครับ ”
แล้ววิทย์ก็ออกจากร้านไป
“เฮ้อ....น่าสงสารจริงๆ”
เฮียรำพึงเบาๆ
“เฮีย.....แกงจืดเต้าหู้หมูสับ
คะน้าหมูกรอบ ยำไข่เค็ม
ข้าวต้มสอง ”
เสียงหญิงสาวร้องสั่งอาหาร
ทำเอาเฮียสะดุ้งโหยง
เพราะกำลังเคลิ้มจะหลับ
เพราะตั้งแต่เที่ยงคืนมา
ยังไม่มีลูกค้าเลยหลังจากที่
วิทย์กลับไป
“อ้าว....คุณแตนนั่นเอง.....
รอสักครู่นะครับ.....”
เฮียเหลือบมองสาวสวย
ชุดดำที่มาพร้อมกับชายหนุ่ม ชุดดำ เหมือนกัน
สิบนาทีต่อมา อาหารร้อนๆ
พร้อมข้าวต้ม ก็มาวางตรงหน้า
ของคนทั้งสอง และเมื่ออาหารมาวาง
ทั้งสองก็กระหน่ำกิน
ราวกับหิวโซมาจากไหน
“เฮียเก็บสตางค์ด้วยค่ะ ”
แล้วหันไปพูดกับชายหนุ่ม
ที่มาด้วยว่า
“โรจน์...ชั้นบอกเธอแล้วว่า
ให้กินที่งานมาเลยก็ไม่เชื่อ”
แตนทำเสียงเหมือนรำคาญ
“ก็ผมไม่ชอบที่พวกที่งาน...
มองผมแปลกๆ ”
โรจน์ตอบอย่างเสียไม่ได้
“ไปไหนกันมาหรือครับ”
เฮียถาม แตนและชายหนุ่ม
“ไปงานศพ คุณวิทย์มา..
อ้าว....เฮียไม่รู้หรอกหรือ
แตนก็ไม่ได้มาบอกเฮีย....
วิทย์เค้ายิงตัวตาย...
เมื่อตอนหัวค่ำนี้เอง
ไม่รู้กลุ้มอกกลุ้มใจ
อะไร...นักหนา ”
แตนตอบอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์
“อะ..อะ...อะไรนะครับ”
เฮียเสียงสั่น
“คุณ วิทย์ ตาย ละ...แล้ว
อย่าล้อเล่นกับผมนะ
คุณวิทย์เพิ่งมากินข้าวที่ร้านผมเมื่อ
สี่ทุ่มกว่าๆนี่เอง...
จะเป็นไปได้อย่างไรกัน ”
เฮียละล่ำละลั่กเล่าให้ฟังปากคอสั่น
“จะบ้า...หรือเฮีย...
ล้ออะไรเล่นได้...
แต่อย่ามาล้อเล่นเรื่องอย่างนี้นะ
ฉันไม่ชอบ ”
แตนพูดด้วยเสียงที่สูง
“จริงๆนะครับ ให้ฟ้าผ่าสิ
ผมไม่ได้โกหก ”
เฮียทุ่มทุนสาบาน
“ไม่เอาดีกว่า เล่นอะไรก็ไม่รู้
ไปกันเถอะโรจน์ ”
แล้วแตนก็ชวนชายหนุ่มที่ชื่อโรจน์
ออกจากร้านในทันที
“ไม่เอาดีกว่า....กู....
เก็บร้านดีกว่า เสียวๆยังไงไม่รู้”
ว่าแล้วเฮียก็ลงมือเก็บร้านในทันที
“เฮีย!!!!....เฮีย!!!.....
แกงจืดเต้าหู้หมูสับ
คะน้าหมูกรอบ ยำไข่เค็ม
ข้าวต้มสาม....ด่วน”
เฮียเจ้าของร้านข้าวต้มสะดุ้งสุดตัว
เมื่อได้ยินเสียงชายหนุ่ม
สั่งอาหาร...ขณะที่ตน
กำลังเก็บร้าน
หลังจากที่เจอเหตุการณ์แปลกๆ
เมื่อเฮียหันมาก็เจอ ตำรวจ สามนาย
กำลังนั่งลงที่โต๊ะหินอ่อนหน้าร้าน
“ เฮ้อ...คุณตำรวจนั่นเอง
ค่อยยังชั่วหน่อย”
เฮียสีหน้าดีขึ้นเมื่อหันไปแล้ว
ไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองคิด
“ทำหน้ายังกับโดนผีหลอก ”
แล้วก็หันหน้าไปคุยกับเพื่อนตำรวจ
ที่มาด้วยกัน
“สักครู่นะครับ...
ว่ากำลังจะเก็บร้านพอดี
มีตำรวจมาอย่างนี้ค่อยอุ่นใจหน่อย”
เฮียรำพึงเบาๆ
สักพัก กับข้าวและข้าวต้มร้อนๆ
ก็ยกมาเสิร์ฟนายตำรวจทั้งสาม
“มาทำอะไรกันครับดึกดื่นขนาดนี้
ตรวจท้องที่หรือครับ” เฮียถาม
“มาทำคดี น่ะเฮีย ...เพิ่งเสร็จเนี่ย....” ตำรวจนายหนึ่งเล่าให้ฟัง
“คดีอะไรหรือครับ.....? ”เฮียซักไม่เลิก
“คดีชู้สาวน่ะ ผัวจับได้ว่าเมียมีชู้
เลยยิงทั้งเมียทั้งชู้ตาย
เสร็จแล้วกระหน่ำแทงร่วมร้อยแผล
โหดชะมัด สงสัยแกคงจะแค้นจัด” ตำรวจเล่าให้เฮียฟังซะเห็นภาพ
“อะไรนะ....ที่ไหน....
คะ...คะ...ใคร...
ชื่ออะไรเมื่อไหร่ครับ”
เฮียถามระรัว
“คนผัวชื่อ นายชาญวิทย์
เมียชื่อแตน ชู้ชื่ออะไรนะ
อ๋อ นายวิโรจน์
บ้านอยู่ในหมู่บ้านนี้แหละ
เมื่อตอนสัก ทุ่มกว่าๆ
เฮียไม่รู้เรื่องบ้างเหรอ”
ตำรวจถาม
“มะ...มะ....ไม่จริง....ไม่จริง......”
เฮียร้องดังลั่น
“จริงสิเฮีย.....กว่าจะจบเรื่อง
ผมโดนเข้าไป สามนัด...
เข้าหน้าอก ทั้งสามนัด
ส่วนหมู่นั่นโดนมีดปักมิดพุงเลย
ไส้ไหลออกมากอง
ไม่ได้เก็บมาด้วย ...
ส่วนจ่าคนโน้น....
โดนฟันที่หัวสมองไหลออกมา
จ่าเปิดแผลให้ เฮียแกดูหน่อย
นี่ไงนี่ไง เลือดยังไม่แห้งเลย
เสร็จแล้วนาย ชาญวิทย์
ก็เอาปืนยิงกรอกปากตัวเอง ตาย.....
แล้ว....อ้าว.....เฮีย...เฮีย.....”
ไม่ทันที่เรื่องจะจบดี ....
เฮียร้านข้าวต้มก็ล้มพับ....
หมดสติลงไป....
พร้อมกับลมหายใจ...
ที่ค่อยๆขาดห้วง ลงไป
เพราะหัวใจวายกะทันหัน
ไม่มีใครรู้ว่านั่นเป็น
ข้าวต้มมื้อสุดท้ายที่....
....เฮีย.....จะได้ทำ
จบ
| Create Date : 09 พฤษภาคม 2567 |
| Last Update : 9 พฤษภาคม 2567 23:00:36 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 74 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
