............ชีวิตการเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยบูรพา Burapha University......... ............ชีวิตการเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยบูรพา Burapha University......... ทำไมคนส่วนใหญ่ถึงคิดว่าการเรียนในมหาวิทยาลัยเป็นชีวิตการเรียนที่สบายที่สุดแต่เมื่อตัวเราเองได้มาสัมผัสบรรยากาศนี้มันชั่งแตกต่างกันเหลือเกิน เพราะการเรียนในชีวิตมหาลัยเป็นการเรียนที่ตัวเราเองจะต้องให้เวลาและเอาใจใส่กับการเรียนมากเป็นพิเศษเพราะมันคืออนาคตของเราในวันข้างหน้า จะมานั่งทำตัวเองเหมือนตอนมัธยมไม่ได้อีกแล้ว เราจะต้องปรับตัวใหม่ให้เข้ากับชีวิตในมหาลัยให้ได้เพราะเราจะต้องดูแลตัวเอง รับผิดชอบตัวเองให้ได้ ใช้จ่ายเงินให้พอกับเงินที่พ่อแม่ให้มาให้เเต่ละเดือน และยิ่งห่างไกลจากพ่อแม่มันจึงทำให้เรารู้สึกว่าเราอยู่ตัวคนเดียวแต่ที่จริงเรายังมีเพื่อน มีอาจารย์ที่พร้อมจะดูแลเรา พอดีกว่าสำหรับเรื่องทั่วๆไป มาฟังชีวิตการเรียน การดำเนินชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของเราดีกว่า เริ่มตั้งแต่ก้าวแรกที่เข้ามาในมอบูเลยตั้งแต่การลงทะเบียน การย้ายเข้ามาอยู่หอพักในมหาลัย ตอนนั้นนะไม่อยากจากบ้านมาเลย เพราะคิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อแม่ คิดถึงน้อง คิดถึงหมาน้อยและคิดถึงสิ่งแวดล้อมต่างๆๆ แต่เราก็จะต้องยอมรับกับความเป็นจริงที่มาถึง วันนั้นนะพ่อแม่มาส่งเราถึงห้องที่เราพักเลย ช่วยปูที่นอน ช่วยจัดของเข้าตู้ พอดีกว่าพูดเรื่องนี้อยากจะร้องไห้คิดถึงพ่อแม่จังเลย ตอนนั้นมีการรับน้องคณะทุกวันเลยจึงทำให้เราลืมคิดถึงพ่อแม่ไป พอการรับน้องเสร็จก็ต้องเจอกับการสอบเป็นครั้งแรกในการสอบครั้งนั้นนะบอกตรงๆ เลยว่าตัวเราไม่มีความพร้อมเลยเพราะรู้ว่าอีกแค่ 2 อาทิตย์จะสอบเเล้วเราจึงตั้งคำถามกับตัวเองว่า "ทำไมการเรียนนี้ถึงชั่งรวดเร็วนัก" พอสอบเสร็จก็เรียนต่อพอเรียนไปได้ไม่ถึง 2 เดือนก็จะสอบเเล้วนี้ " ของขวัญที่หนูจะมอบให้พ่อแม่ก็คือปริญญา"ใบนี้นี่แหละค่ะ พ่อแม่จ้ารอของขวัญชิ้นนี้จากลูกด้วยนะคะ กำลังใจจากพ่อแม่คือพลังที่ยิ่งใหญ่สำหรับลูกคนนี้เลย การเรียนในที่นี้เป็นการเรียนที่มีความสนุกอยู่ในตัวเองเหมือนกันนะ เช่น การเรียนคอมพิวเตอร์ ซึ่งในตอนนี้อาจารย์สั่งให้ทำ Blog มันเป็นเรื่องที่สนุกมากๆๆ ได้ใช้ความคิดการจินตนาการของตัวเอง ได้รู้จักเทคโนโลยีใหม่ที่มีการพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว การเรียนวิชานี้นะเหมือนจะเรียนง่ายๆ แต่มันก็เรียนง่ายจริงๆๆเฉพาะเวลาปฏิบัติการนะ แต่พอเรียนทฤษฏียากพอสมควร แต่หนูคิดว่าหนูโชคดีที่ได้เรียนกับอาจารย์วรวิทย์ ที่อาจารย์มีวิธีการสอนที่ทำให้หนูเข้าใจได้ง่ายขึ้น แถมอาจารย์ยังใจดีมากๆ เลย อาจารย์ค่ะหนูมีเรื่องอยากจะขออะไรอาจารย์สักอย่าง คือ หนูอยากจะได้เกรด A จังเลยค่ะ อาจารย์กรุณาหนูหน่อยนะค่ะ เห็นแก่เด็กตาดำๆๆคนนี้ด้วยนะค่ะ อาจารย์ให้คะแนนช่วยหนูเยอะๆ นะค่ะ อาจารย์แสนใจดี ของเด็กที่ชอบหมีพู   Create Date : 26 กันยายน 2550 2 comments Last Update : 26 กันยายน 2550 21:25:31 น. Counter : 1456 Pageviews. Share Tweet

เพลงเพาะจัง....ชอบๆๆ พูไม่ชอบชีวิตมหาลัยเลย พูคิดถึงเพื่อน   โดย: pooh IP: 222.123.120.62 26 กันยายน 2550 16:38:27 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ เพลงเพราะนะคะ right here waiting เพลงนี้ดังตอนลูกพี่ลูกน้องยุ้ย จบจากม.บูรพา พอดีเลย เป็น 15ปีได้แล้วค่ะ ตอนนี้เจ้แกลูกอายุ 13แล้ว   โดย: กระพรวนน้อยเสียงใส 27 กันยายน 2550 1:02:19 น.