หลี่เหวินหมิ่น (李文敏) เกิดเมื่อปี ค.ศ.1938 เกิดในครอบครัวที่อยู่ในวงการงิ้วปักกิ่ง บิดาคือหลี่ชุนหลิน (李春林) ซึ่งมีชื่อเสียงในวงการนี้ เป็นพ่อบ้านจัดการธุระให้กับครอบครัวเหมยหลานฟางเป็นเวลานานหลายปี งิ้วปักกิ่งจึงเป็นเรื่องใกล้ตัวหลี่เหวินหมิ่นมาตั้งแต่เด็กๆ ทั้งยังได้ทำความรู้จักกับนักแสดงงิ้วชื่อดังหลายท่านในยุคนั้น รวมถึงสี่ยอดนางเอกงิ้วปักกิ่งยุคแรก (四大名旦) ด้วย หลี่เหวินหมิ่นถูกหล่อหลอมด้วยศิลปะการแสดงของเหมยไพ่มาตั้งแต่เยาว์ จนปี 1952 จึงสอบเข้าโรงเรียนอุปรากรแห่งนครปักกิ่ง (北京戏曲学校) โดยเรียนตัวนางเอกแท้ (青衣 : ชิงอี) เรียนงิ้วเรื่องซือฝาน (思凡) , จินซานซื่อ (金山寺) จากอาจารย์หลี่จินหง (李金鸿) เรียนงิ้วเรื่องเฝินเหอวาน (汾河湾) , จินสุ่ยเฉียว (金水桥) , ทั่นเหยา (探窑) , ไฉ่โหลวเพ่ย (彩楼配) จากอาจารย์ถังจือฟาง (唐芝芳) นอกจากนี้ยังมีอาจารย์อีกหลายท่านคอยอบรมสั่งสอนการร้องและการแสดง เช่น อาจารย์หวางเส้าโหลว (王少楼) , อาจารย์ซุนฝู่ถิง (孙甫亭) , อาจารย์ซุนอวี้สี่ (孙毓玺) , อาจารย์โหวสี่รุ่ย (侯喜瑞) , อาจารย์ซูเหลียนฮั่น (苏连汉) , อาจารย์หวางฝูซาน (王福山) เป็นต้น

นอกห้องเรียน หลี่เหวินหมิ่นยังได้ศึกษางิ้วสำนักเฉิงไพ่กับอาจารย์สยงเฉิงซวี่ (熊承旭) เรียนงิ้วเรื่องเฮ่อโฮ่วม่าเตี้ยน (贺后骂殿) , ซานจีจ่าง (三击掌) เป็นต้น กระทั่งปี ค.ศ.1957 มีโอกาสได้ชมอาจารย์จ้าวหรงเชิน (赵荣琛) แสดงงิ้วปักกิ่งเรื่อง “จูเหินจี้” (朱痕记) เป็นการเปิดหูเปิดตาและเปิดใจต่อการแสดงของเธอ ด้วยการชักนำของอาจารย์สยงเฉิงซวี่และหมิ่นจ้าวหวา (闵兆华) สองสามีภรรยา จึงทำให้หลี่เหวินหมิ่นมีการไปมาหาสู่กับอาจารย์จ้าวหรงเชินแต่นั้นมา ภายหลัง อาจารย์จ้าวหรงเชินย้ายมาสอนที่โรงเรียนอุปรากรแห่งนครปักกิ่ง หลี่เหวินหมิ่นก็เข้าพบเพื่อขอความรู้ หลังจากนั้นจึงได้กราบอาจารย์จ้าวหรงเชิน เข้าสู่สำนักเฉิงไพ่อย่างเป็นทางการ โดยเรียนงิ้วเรื่องจูเหินจี้ (朱痕记) เป็นงิ้วเรื่องแรก หลังจากเรียนจบก็เข้าทำงาน ณ คณะอุปรากรเหมยหลานฟาง (梅兰芳剧团) ในปี 1959 ออกแสดงงิ้วเรื่อง เฮ่อโฮ่วม่าเตี้ยน (贺后骂殿) กับเหมยเป่าเยว่ (梅葆玥) บุตรสาวของเหมยหลานฟาง และเรื่องซานซีจ่าง (三击掌) กับหวางซื่อซวี่ (王世续)

หลี่เหวินหมิ่นเรียนงิ้วปักกิ่งกับอาจารย์จ้าวหรงเชินด้วยกันหลายเรื่อง ทั้งงิ้วประจำสำนักและงิ้วโบราณ เช่น เรื่อง สั่วหลินหนาง (锁麟囊) , ซื่อหลางทั่นหมู่ (四郎探母) , ฮวางซานเล่ย (荒山泪) , เฝินเหอวาน (汾河湾) , หงจงเลี่ยหม่า (红鬃烈马) เป็นต้น

ปี 1960 หลี่เหวินหมิ่นจึงเข้าสู่คณะงิ้วปักกิ่งชิงเหนียนแห่งนครปักกิ่ง (北京青年京剧团) ในช่วงนั้น จ้าวหรงเชินและหวางอิ๋นชิว ศิษย์พี่ศิษย์น้องร่วมกันแสดงงิ้วปักกิ่งเรื่อง “หั่วเยี่ยนจวี” (火焰驹) หลี่เหวินหมิ่นไม่มีโอกาสได้เรียนงิ้วเรื่องนี้กับอาจารย์ เพียงแต่ครูพักลักจำอยู่ข้างเวที ไม่เคยออกแสดง เผอิญกับอาจารย์จ้าวหรงเชินป่วยกะทันหัน หลี่เหวินหมิ่นจึงรวบรวมความกล้าขอออกแสดงแทนอาจารย์ แสดงอยู่หลายครั้ง เสียงตอบรับดีเกินคาด แต่นั้นมายิ่งทำให้ชื่อของหลี่เหวินหมิ่นเป็นที่รู้จักมากยิ่งขึ้น

ปี 1963 คณะงิ้วที่หลี่เหวินหมิ่นทำงานอยู่ถูกปิดตัวลง ทำให้เธอต้องจำใจอำลาวงการงิ้ว ย้ายมาทำงานที่โรงเรียนอุปรากรจีนแห่งมหานครปักกิ่ง (北京戏曲学校) หลังจากนั้นจึงเข้าสู่ช่วงปฏิวัติวัฒนธรรม สองอาจารย์ศิษย์ต่างก็ถูกส่งให้ไปทำงานใช้แรงงาน หลี่เหวินหมิ่นก็คอยดูแลอาจารย์ คอยติดตาม ปรนนิบัติรับใช้ จ้าวหรงเชินก็ถ่ายทอดศิลปะการแสดงของสำนักให้จนถึงแก่นแท้ของศิลปะ เมื่อหมดปฏิวัติวัฒนธรรม หลี่เหวินหมิ่นก็กลับมาสอนที่โรงเรียนอุปรากรจีน และสถาบันอุปรากรแห่งประเทศจีน (中国戏曲学院)

หลี่เหวินหมิ่นนับเป็น “อาจารย์ดีเด่น” อีกท่านหนึ่งของสำนักเฉิงไพ่ ปั้นดาวและนักแสดงให้กับสำนักมากมายหลายท่าน เช่น หลี่ไห่เอี้ยน (李海燕) , จางหั่วติง (张火丁) , โจวจิ้ง (周婧) , หยางเหล่ย (杨磊) , จางจวี้ผิง (张巨萍) , สุยเสี่ยวชิ่ง (隋晓庆) เป็นต้น