เผด็จการหัวใจ บทที่ 2 (๑/๒)
บทที่ 2 ศรีนายกับนงเยาว์หลับสนิทไปก่อนแล้วตอนที่บุหงายังยืนอยู่หลังหน้าต่างลูกกรงห้องขัง และเฝ้ามองเงาผู้คนเดินผ่านบนถนนที่เต็มไปด้วยหลุมหล่มและเฉอะแฉะ ที่ชาวตัวอำเภอนี้เรียกว่า ทางสายหลัก อาจพูดได้ว่าขณะนี้คือช่วงชีวิตที่ย่ำแย่สุดของบุหงา เธอรู้สึกว่ามันแทบไม่ต่างจากการจมดึ่งลงสู่นรกขุมที่ลึกที่สุด บางนาที... หญิงสาวชาวใต้ก็เกือบจะยิ้มออกเมื่อนึกถึงเช้าวันที่จำต้องอำลาจากบ้านเกิดนั่นเป็นวันที่เธอต้องจดจำมันด้วยตัวคนเดียว เพราะไม่มีใครมาส่งเลยสักคน หรือการที่ต้องถูกฉุดคร่าจนได้มาเจอกับอีกสองสาว แต่เหล่านั้นก็ไม่ได้ดูเลวร้ายอะไรนักเมื่อเทียบกับสถานการณ์มีความดำมืดเป็นอนาคต อย่างในขณะนี้ บุหงามองข้ามความจริงที่ว่าเธอไม่รู้จักเมืองนี้ ลำคลองสายใหญ่ วัดวาใหญ่โต อาคารสถานที่ทำการของทางราชการหลังเพิ่งเปลี่ยนแปลงปกครองมาได้ไม่กี่ปี มีถนนลูกรังตัดผ่าน ทั้งหมดล้วนเคยคุ้นตากับสภาพที่เห็นได้ทั่วไปตามหัวเมืองใหญ่น้อย ทว่า ที่เห็นอยู่นี้ก็ล้วนเป็นสิ่งแปลกหน้าสำหรับเธออยู่ดี ดังนั้นหญิงสาวจึงบอกตัวเองว่าจะเชื่อเฉพาะสิ่งที่ได้เห็นกับตัวเพียงเท่านั้น แม้บรรดาผู้คนที่ผ่านเข้ามาในสายตาจะแทบดูไม่ต่างจากเสือผาด ซึ่งเธอค่อนข้างมั่นใจว่า ที่ชายโฉดชั่วคนนั้น บอกว่าเพิ่งไปจากที่นี่ก็คงเหมือนเขากำลังออกจากบ้าน และมิตรสหายที่คุ้นเคยนั่นละ คำสอนของย่า เวียนเข้ามาในหัว... แม่หอม ต้องรู้จักมองโลกในแง่ดีเข้าไว้ บุหงาคิดหนักเมื่อพวกเขาพบร่างของเสือผาดในวันพรุ่งนี้ นั่นหมายถึงว่าอย่างน้อยเธอจะถูกยิงเป้า หลังจากได้นอนหลับเต็มที่ ได้กินอย่างอิ่มหนำได้อาบน้ำชำระร่างกาย และได้อยู่ในชุดเสื้อผ้าที่สะอาดสะอ้านเรียบร้อยแล้ว สารวัตรวิกรมเป็นคนใจดีอย่างเหลือเชื่อหลังจากเขาทำตามคำขอของพวกเธอทุกอย่าง ให้ใช้น้ำได้มากมาย ใช้สบู่และยาสระผมแบบไม่ต้องกลัวว่าหมดแล้ว จะหาจากที่ไหนได้อีก น่าจะช่วงเวลานี้ของปีที่แล้วที่เธอได้แสดงฝีมือทำกับข้าวเต็มที่ในมื้อค่ำ เพื่อให้พ่อใจอ่อน กับจดหมายจากคนรักที่จะบอกว่า เขาพร้อมแล้วสำหรับการส่งเถ้าแก่มาสู่ขออย่างเป็นทางการให้เธอถักผ้าคลุมเตียงรอไว้ได้เลย... ทว่า... กระทั่ง... คืนนี้ เธอกลับตกมาอยู่ในเมืองที่ดูจะน่ารังเกียจไปหมดทุกสิ่งอย่าง รวมทั้งยังได้ทำฆาตกรรมเพิ่มขึ้นอีกคดีหนึ่ง... สดๆ ร้อนๆ เมื่อเช้ามืดวานนี้เอง ดาวประกายพรึกส่งแสงพริบพราวอยู่ระหว่างลูกกรงเหล็กสองช่องที่ตระหง่านง้ำไก่ขันเจื้อยแจ้วบอกเวลาใกล้รุ่ง บุหงาอดคิดเตลิดไปไม่ได้ว่าชีวิตเธอคงต้องถึงจุดจบในไม่กี่วันนี้แล้ว กระนั้น... หากจะทำอย่างที่ย่าเคยบอกหญิงสาวก็ต้องบอกว่า ถ้าผ่านไปได้ เธอก็อาจได้เป็น นักเขียนนิยายชีวิตรันทดชื่อดังที่สุดแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ บุหงาเฝ้ามองชายขี้เมาคนหนึ่งเดินเปะปะผ่านแสงสลัวระหว่างบ้านเรือนสองฟากถนนชายคนนั้นเดินโซเซอยู่ได้ไม่กี่ก้าว ก่อนจะก็ล้มพับลงมีแค่ศีรษะกับแขนข้างหนึ่งขึ้นไปเกยอยู่บนทางเท้า ส่วนที่เหลือยังกองอยู่บนถนนแต่ก็ดูเหมือนเขากำลังจะหลับสบาย อยู่บนที่นอนอันอ่อนนุ่มที่มีโลกทั้งใบเป็นบ้านอันแสนสุข ฝันดีนะคะ... บุหางกระซิบแผ่ว คิดไปว่า ชายผู้นั้นอาจนอนหลับสนิท และฝันดีกว่าเธอเสียอีก มีอะไรหรือเปล่า... คุณบุหงา สารวัตรผู้เมตตาส่งเสียงถามขึ้นมาจากอีกฟากหนึ่ง ของห้องที่มีลูกกรงคั่นกลาง ไม่มีอะไรค่ะ บุหงาตอบเสียงเบาขณะเคลื่อนตัวกลับมาทางซี่ลูกกรงที่แบ่งเป็นห้องขังกับส่วนนั่งทำงานของชายชราหญิงสาวเหลือบมองนงเยาว์และศรีนาย ก็เห็นสภาพว่า พวกเธอคงเหนื่อยมากถึงขนาดตะโกนปลุกเรียกก็ยากที่จะตื่น นงเยาว์นั้น พยายามทำตัวให้แข็งแรงและฝืนงัวเงียอยู่นานกว่าที่เคย นับตั้งแต่การเสียชีวิตของสามีแต่บุหงาสาบานได้ว่า เห็นหล่อนสัปหงกมากกว่าสองครั้งระหว่างการเริ่มจัดแจงที่หลับนอนในห้องขัง ส่วนศรีนายก็ร้องไห้จนหลับไปเหมือนกับเด็กๆเธอสะอึกสะอื้นจนหมดแรงไปเอง ขณะฝันร้ายที่ผ่านมาทั้งวันทำให้ตัวบุหงาเองกลับตาแข็งค้า ฉัน... นอนไม่หลับน่ะค่ะ... เธอเอ่ยสารภาพกับสารวัตรวิกรม และ... นึกไม่ออกเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเราอีกบ้าง... ชายผู้มากวัยและเปี่ยมไปด้วยไมตรีเกาคางที่เคราสั้นๆ เริ่มงอกยาวออกมา ก็... โทษประหาร ยิงเป้า...คิดว่าอย่างนั้นนะ แต่ไม่ต้องห่วงหรอก ผมจะบอกว่าพวกคุณเป็นคนดี เป็นญาติห่างๆแล้วจะจัดการเรื่องฌาปณกิจให้เอง บุหงาเงยหน้ามองชายชราเขาก็เป็นคนแปลกๆ พอๆ กับความแปลกของที่นี่ นี่เขานึกอย่างที่กำลังพูดอยู่จริงๆหรือว่าเพียงแค่อยากเธอขบขันขึ้นมาบ้าง ด้วยมุกญาติผู้ใหญ่ใจดีอย่างนั้น คือ... โทษประหารต้องดีกว่าติดคุกตลอดชีวิตแน่ๆ สารวัตรชราเอ่ยขึ้นอีก เรือนจำผู้ต้องขังหญิง เป็นอะไรที่...เลวร้าย... และผมคิดว่า ทางเดียวที่จะหลุดพ้นมาได้ ก็คือหมดลมหายใจออกมาหรือไม่ก็กลายเป็นคนสติเสีย เพื่อจะเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลหรือสถานสงเคราะห์ซึ่ง... นั่นแย่กว่าอยู่ในเรือนจำเสียอีก อย่างนี้นี่เอง บุหงาคิดเขาถึงได้เริ่มกระบวนการตั้งแต่ยังไม่ทันจะสว่างดี เพื่อให้เธอเป็นบ้าเผื่อว่าถ้าเกิดศาลปรานีไม่ตัดสินประหารชีวิต นั่นก็หมายถึงท่านเข้าใจว่าเธอเป็นพวกสติวิปลาสนั่นเอง ชายสูงวัยยืนขึ้น เดินช้าๆมาที่ห้องขัง มีกลิ่นยาสูบแม้ว่าตอนนี้ จะไม่มีบุหรี่ในมือ บุหงาสังเกตเห็นว่าเป็นเพราะเขาเคี้ยวยาเส้นนั่นเองเครื่องแบบของนายตำรวจชราเงาวับในส่วนที่ควรขึ้นเงา แม้สิ่งประกอบอื่นๆจะแลดูเก่าแก่จนซีดเซียว เธอก็ยังเห็นแววแห่งความภาคภูมิใจในตำแหน่งหน้าที่จากนัยน์ตาเอื้ออาทรของเขา ผม... คือ... ว่ากันว่า... เขาเริ่มอีกครั้ง ... ต่อให้พวกเธอใจแข็ง ไม่ร้องไห้หรือคร่ำครวญเพราะต้องเข้าไปอยู่ในเรือนจำพวกบรรดาเห็บ ไร หนู แมลงสาบ ตะขาบตะเข็บ ก็จะทำให้พวกเธอกรีดร้องออกมาได้เอง ชายชรายื่นหน้ามาใกล้ยิ่งขึ้น คุณไม่กลัวแมลงใช่ไหม? บุหงาแทบจะอยากให้ตัวเองมีไม้ท่อนนั้นอยู่ในมือและการฟาดจังๆ เข้าที่ก้านคอของชายตรงหน้าจะเป็นสิ่งแรกที่เธอจะทำในวินาทีต่อไป... ทว่า... นั่นทำให้ต้องฉุกคิดหรือว่าเธอเป็นโรคจิตชนิดฆาตกรต่อเนื่องไปแล้วหรือไร ทำไมระยะนี้การฆ่าคนถึงแวบเข้ามาในหัวบ่อยเหลือเกิน คุณรู้ไหมล่ะ... ว่า... คนพูดเคาะนิ้วกับลูกกรงเหล็ก ผมมาคิดๆ ดูแล้ว มันน่าจะมีทางออกสำหรับสาวๆอย่างพวกคุณ แต่มันก็ต้องใช้ความกล้า... เอ่อ... หมายถึงอาจจะต้องใจเด็ดกันพอสมควรและพวกคุณทุกคนก็ต้องยินยอม หวังว่าจะไม่ใช่เรื่องผิดกฎหมายหรอกนะคะ...หรือว่าใช่? แล้วบุหงาก็คิดได้ว่าเธอไม่จำเป็นต้องยินดียินร้าย ถึงแม้จะเป็นเรื่องผิดกฎหมาย เพราะยังไงเสียโทษประหารชีวิต ก็เกิดขึ้นได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น ไม่สิ นี่เป็นเรื่องถูกกฎหมาย และ...เชื่อไหมล่ะ ทุกอย่างจะจบลงได้อย่างเบ็ดเสร็จเลยละ ไม่อย่างนั้นผมคงไม่เริ่มเจรจากับพวกคุณหรอก ค่ะ... อย่างนั้นฉันก็กำลังฟังอยู่แล้วละ สิ่งที่สารวัตรวิกรมคิดอยู่ในใจคงไม่เลวร้ายไปกว่าการที่เธอต้องสิ้นใจเพราะคมกระสุนหลังศาลพิพากษาหรือการนอนลืมตาโพลงอยู่ในทัณฑสถานที่ไหนสักแห่งเพื่อรอให้หนูสักฝูงมารุมแทะปลายเท้าของเธอ ด้วยเพราะพวกคุณทั้งสามคนเข้ามอบตัวและรับสารภาพทั้งหมด ผมสามารถเขียนสำนวนว่าเป็นการป้องกันตัว...อย่างที่ทุกคนอ้างมา แต่ก็แน่นอนว่า มันเป็นกรณีแบบที่สามรุมหนึ่งและอาจกลายเป็นคดีอุกฉกรรจ์สะเทือนขวัญ เราอาจให้ประกันตัวแต่คงต้องใช้เงินก้อนใหญ่ รวมทั้งต้องไปในที่ที่เราจะตามตัวได้ทุกเมื่อ
| Create Date : 29 มกราคม 2558 |
| Last Update : 29 มกราคม 2558 21:36:08 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 329 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [