@ความผูกพัน
ความรัก..และวันเวลานำมาซึ่ง..ความผูกพัน โดยที่เรา.ไม่ทันรู้สึกตัวมาก่อนคนบางคนมีความรัก..และสุขที่ได้ผูกพันกับคนที่ตนรักอีกบางคนอยากรัก..แต่ไม่อยากผูกพัน..สิ่งใดกันหนอ?..ที่ผูกและพัน..คู่รักเข้าไว้ด้วยกันความรัก..ความคิดถึง..ความห่วงใย..การยอมรับ..การให้อภัย..คำตอบนั้น..มีได้ร้อยแปด..พันประการขอเพียง..ความรักนั้น..เกิดจากใจแท้จริงทุกสิ่งทุกอย่าง..ทั้งร้ายและดี..ที่ได้เกิดขึ้นในวันเวลาที่ผ่านไปนับตั้งแต่วินาทีที่มีใครคนนั้นอยู่ข้างในใจจะกลายเป็นสายใย ...ที่ไม่อาจรู้ความแข็งแรงและไม่อาจคะเนความยาวไกล..ที่มีหน้าที่ผูกและพัน..ใครหลายคนอาจคิดว่าการจากกัน..อาจทำให้สายใยนี้ขาดลง...แต่ในความเป็นจริงนั้น..หากจากกันทั้งที่ยังรัก..ยิ่งคิดถึง..ยิ่งห่วงหา..สายใยยิ่งแข็งแรงหากจากกันเพราะไม่รัก..ก็ใช่ว่าจะความผูกพันจะขาดหาย..เพียงแต่เจ้าของ..เจ็บปวดเกินกว่าจะอยากนึกถึงจึงเก็บมันไว้ในส่วนลึกของใจ..เมื่อเวลาผ่านไป..เมื่อคิดถึงได้โดยที่ไม่เจ็บปวดจะพบว่าความผูกพันไม่ได้หนีหน้าไปไหนหากยังคงสงบนิ่ง..รอคอยการค้นพบจากใจตัวเราเองขอเพียงให้ ความผูกพันเป็นดั่งสายใยที่อ่อนโยน..อบอุ่นอย่าได้กลายเป็นโซ่..ผูกล่ามหัวใจใครไว้เลย-------ฉันเคยขอบคุณ "ความผูกพัน" ที่ทำให้มีวันนี้....แต่ตอนนี้...ชักเริ่มไม่แน่ใจ....แต่อย่างไร ก็เคยให้มีโอกาสนึกถึงวันที่สดใส... เอาเป็นว่า..."ยังไง" ก็ต้อง ขอบคุณ คุณละกัน"ความผูกพัน"*(^_^)*
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
