เส้นทางงานฝีมือ สวัสดีค่ะเพื่อน ๆ ทุกคน ... ดิฉันขอแทนตัวเองว่า " บัว " แล้วกันนะคะ ยินดีต้อนรับสู่อณาจักรส่วนตัวของบัวค่ะ บัวเป็นคนที่มีใจรักในงานฝีมือมาก ให้ค่ากับผลงานของตัวเองทุกชิ้น แม้มันอาจไม่ได้สวยงามเลิศเลอ แต่ก็เป็นสิ่งที่บัวภูมิใจเพราะตั้งใจทำกับมือ และใส่หัวใจลงไปให้กับงานทุกชิ้น จึงสร้างบล็อกนี้ขึ้นมาเพื่อบันทึกผลงานของตัวเอง และเป็นวิทยาทานให้กับทุกท่านที่สนใจงานฝีมือค่ะ แต่ต้องขอออกตัวก่อนนะคะว่าบัวไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญทางด้านนี้ ความสามารถแค่พอไปไหว ยังไม่ถึงระดับที่เรียกว่า " เก่ง " ทำงานนี้เป็นงานอดิเรกในยามว่าง เพื่อผ่อนคลายจิตใจจากความเครียดและความเหนื่อยล้าจากงานหลัก และคิดว่างานถักสามารถเป็นของขวัญที่ให้ความสุขทั้งผู้ให้และผู้รับอย่างมากค่ะ อารัมภบทมายาว ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะ หน้านี้ตั้งใจเขียนขึ้นเพื่อบันทึกเส้นทางงานฝีมือตั้งแต่ก้าวแรกที่หัดเดินจนถึงปัจจุบันค่ะ เป็นผู้หญิงเรียบ ๆ ธรรมดาคนหนึ่ง ที่ใช้ชีวิตส่วนใหญ่กับงานวิชาการ แต่ในขณะเดียวกันก็มีใจรักในงานฝีมือ โดยเฉพาะโครเชต์และนิตติ้ง เริ่มเรียนถักโครเชต์ตั้งแต่อายุประมาณ 7-8 ขวบ กับญาติผู้ใหญ่ ด้วยผ้าพันคอลายเมล็ดข้าวโพด ซึ่งเข้าใจว่าเป็นลายที่ถักง่ายที่สุด แต่ด้วยความที่เป็นมือใหม่ ผ้าพันคอชิ้นแรกในชีวิตจึงคดเคี้ยวราวกับงูก็ไม่ปาน แต่ก็ภูมิใจที่ทำสำเร็จจนได้ เริ่มจับทางถูกเมื่อถักผืนที่สอง ผลงานชิ้นต่อมาจึงดูดีขึ้นมาก ไม่มีรอยคดให้เห็นชัดเจนเหมือนผืนแรก จากนั้นเป็นต้นมาก็กลายเป็นเด็กหญิงตัวน้อย ๆ ที่ชอบถักโครเชต์มาก ว่างเป็นไม่ได้ ต้องหยิบเข็มกับไหมขึ้นมาถัก แม้แต่ไปโรงเรียนก็ยังพกอุปกรณ์ทั้งสองอย่างนี้ไปทำในเวลาพักด้วย จนเพื่อน ๆ หลายคน หรือแม้แต่คุณครูก็ยังมาขอให้สอน เริ่มต้นมาเหมือนจะดีเลยใช่ไหมคะ แต่เปล่าเลยค่ะ เพราะหลังจากนั้นก็วางมือ แทบไม่ได้จับงานโครเชต์อีกเลย จนกระทั่งอายุประมาณ 11-12 ปี จึงเริ่มกลับมาถักอีกครั้ง คราวนี้ถักกระเป๋าลายดอกไม้ลวดลายค่อนข้างละเอียด ขนาดพอ ๆ กับย่ามสะพาย ก็ใช้เวลาทำถึงปีกว่า ๆ หลังจากนั้นก็วางมือเลยจริง ๆ ค่ะ แทบไม่ถักโครเชต์อีกเลย เวลาผ่านไปหลายปี จนกระทั่งอายุประมาณ 15 ปี จึงได้เริ่มเรียนถักนิตติ้งครั้งแรกกับคุณครูที่โรงเรียน ในวิชางานฝีมือ ผลงานนิตติ้งชิ้นแรกก็คือผ้าพันคอลายตารางหมากรุกอย่างง่าย พอถักผืนแรกเสร็จก็ส่งคุณครู จากนั้นก็ถักผืนที่สองให้ตัวเองเพื่อทบทวนวิชา หลังจากนั้นก็หยุดไปอีกนานค่ะ จนกระทั่งอายุประมาณ 20-21 จึงได้เริ่มจับไม้นิตติ้งถักผ้าพันคอให้เพื่อนอีกผืน จะเห็นได้ว่า ตั้งแต่เป็นเด็กตัวน้อย ๆ จนกระทั่งเป็นสาวอายุ 20 บัวไม่ได้ทำงานนี้อย่างต่อเนื่อง มีระยะห่างหลายช่วง แต่ละช่วงเว้นไปนานมาก จนกระทั่งเมื่อปลายปีที่แล้วนี่เองจึงเริ่มจับงานถักอีกครั้ง คราวนี้จริงจังกว่าทุกครั้งค่ะ ศึกษาค้นคว้าด้วยตัวเองจากหนังสือ บล็อกของคนอื่น และคลิปวิดีโอของยูทูป ชอบหาลวดลายต่าง ๆ มาหัดถักอยู่เรื่อย ซึ่งส่วนใหญ่จะหัดเองค่ะ มีข้อสงสัยก็ถามผู้รู้จากห้องงานฝีมือของเว็บพันทิป พอถักไปเรื่อย ๆ เริ่มเห็นลวดลายก็รู้สึกดีมาก ยิ้มออกมาอย่างภูมิใจทุกครั้ง งานถักเป็นงานที่บัวรักและอยากฝึกให้เก่ง แต่ดูท่าคงไปได้ไม่ถึงขั้นนั้นแน่ค่ะ เพราะงานหลัก (งานวิชาการ) คือเส้นทางที่ได้เลือกเดินแล้ว ซึ่งต้องอุทิศทั้งกายและใจอย่างมากมาย งานถักจึงเป็นได้แค่งานอดิเรกที่ทำยามว่างเท่านั้น ขอเชิญเพื่อน ๆ แวะชมผลงานของบัวได้ตามสบายเลยนะคะ หากมีข้อติชมหรือเสนอแนะบัวก็ยินดีมากค่ะ ^____^   Create Date : 03 กันยายน 2553     Last Update : 3 กันยายน 2553 9:11:16 น. Counter : 952 Pageviews.   13 comment Share Tweet