ช่วงที่ย้ายมาใหม่ๆ เราก็ไม่รู้จะทำอะไรดี

เราทดลองทำงานเป็นพนักงานร้านอาหารฟาสฟู๊ด ทำได้สัก2-3 เดือนก็ขอลาออก เพราะรับระบบทำงานของร้านฟาสฟู๊ดที่เยอรมนีไม่ได้ งานค่อนข้างละเอียด(มากๆ) ค่าจ้างก็น้อยมาก ค่าแรงขั้นต่ำที่นี่ 8.50 ยูโร/ชั่วโมง และบริษัทส่วนใหญ่หรือธุรกิจขนาดเล็ก ที่เยอรมนีก็มักจะจ้างพนักงานแบบ Mini Job (พาสไทม์) ทำงานแค่ 20 ชั่วโมง/สัปดาห์ และรายได้ไม่เกิน 450 ยูโร/เดือน ซึ่งเป็นงานที่เหมาะสำหรับนักเรียนนักศึกษา หรือแม่บ้านที่สามีมีรายได้เพียงพอในการยังชีพ 

แต่สำหรับเรา คือเราเคยมาเรียนภาษาและทำงานที่เยอรมนีก่อนหน้านั้นแล้วในปี 2006 และวีซ่าที่เราถือในปี 2013 ก็สามารถทำงานได้เต็มเวลาเหมือนคนเยอรมัน

ติดตรงว่าวุฒิการศึกษาของไทย ยังต้องนำมาเทียบวุฒิหรือนำมาปรับให้เข้ากับระบบการทำงานที่เยอรมนี ซึ่งก็ยุ่งยากไม่ใช่น้อย

หลังจากกลับไทยปี 2007 เราได้ทำงานเป็นผู้ช่วยครูกับโรงเรียนเตรียมอนุบาลแถวๆราชเทวี และเป็นครูสอนพิเศษ สอนภาษาไทยให้คนต่างชาติที่โรงเรียนสอนภาษาหัวหิน ทำให้เรามีประสบการณ์การทำงาน เป็นครูสอนภาษาจากเมืองไทย และมีใบรับรองการทำงานจากโรงเรียนในเมืองไทยเป็นภาษาอังกฤษติดมือมาบ้าง ซึ่งสาขาที่เราเรียนมาจากไทย ไม่ใช่สาขาครุศาสตร์แต่เป็นสาขาภาษาศาสตร์จากมหาวิทยาลัยรามคำแหง พอเราต้องกลับมาอยู่ถาวรที่เยอรนีปี 2013เป็นต้นไป เราก็ถูกส่งไปเรียนภาษาเยอรมันที่ VHS ชื่อเต็มคือ Volkshochschule เหมือนโรงเรียนการศึกษานอกระบบของเยอรมนี เราได้ไปเรียนแถวเขตเมืองที่เราอยู่ คนที่ดูแลเรื่องการจัดการเรียนการสอนของ VHS เขาเห็นประวัติการศึกษาของเรา และประวัติการทำงานเขาจึงติดต่อให้เราทำชั้นเรียนสอนภาษาไทยให้คนเยอรมันกับ VHS ซึ่งเราก็ทดลองทำกับเขาได้ ปีเศษๆ ชั่วโมงการทำงานกับ VHS  เขาจ่ายให้ 18ยูโร/ชั่วโมง แต่โรงเรียนก็ไม่ได้จ้างเราเป็นลูกจ้างประจำ เพราะชั้นเรียนภาษาไทยที่เขาเปิดสอนมีผู้สนใจเรียนน้อย และเขาจ่ายค่าจ้างสอนเฉพาะตอนที่ชั้นเรียนได้เปิดสอนเท่านั้น ซึ่งปีที่เขาเปิดสอน เราได้สอนแค่ 2 ครั้งต่อปี แต่ละครั้งก็แค่ ศุกร์และเสาร์ วันละ 3 ชั่วโมง

อาชีพครูสอนภาษาไทยที่เยอรมนีเลยดูแล้วไม่ค่อยจะเข้าทางเท่าที่ควร

หลังจากนี้ ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป เดี๋ยวมาเล่าต่อว่าหลังจากทดลองานต่างๆนานาในเยอรมนี บทสรุปชีวิตการหางานมาเริ่มต้นอีกครั้งที่ตรงไหน