นิยาย เรื่องสายลับหน้าใสล็อกหัวใจนายวายร้ายสุดฮอต บทนำ ภายในห้องพักของคอนโดหรูย่านใจกลางกรุง หญิงสาวหน้าหวาน เธอมีดวงหน้ารูปไข่ผสมได้ลงตัวกับดวงตากลมโตสีดำสนิทแพขนตาที่งอนยาว ทำให้ดูมีเสนห์ชวนหลงใหล จมูกโด่งแบบธรรมชาติ และมีริมฝีปากเป็นกระจับอวบอิ่มน่าสัมผัสสามารถสะกดทุกสายตาทันทีที่แรกเจอ ถึงแม้ว่าเธอจะสวมแว่นตาอยู่ก็ตามแต่มันก็ไม่ได้ทำให้เสน่ห์ที่มีอยู่ลดลงเลยแม้แต่น้อย รูปร่างที่สมส่วนขนาดนางแบบยังชิดซ้ายเจ้าของเรือนผมสีดำสนิทยาวสลวยบ่งบอกถึงการดูแลมาอย่างดี กำลังเดินวนไปวนมาด้วยความวิตกกังวนใจพร้อมทั้งขยับกรอบแว่นขึ้นลงหลายครั้ง แล้วพึมพัมออกมาว่า "จะทำยังไงดีมิริน ฉันจะทำยังไงดีแก" "จะบ้ารึไงยัยปั้น แกพึมพำออกมาแล้วเดินวนไปวนมา นี่อีกสามรอบก็จะครบสามสิบรอบอยู่แล้วเนี่ยแล้วตอนนี้ฉันก็กำลังจะอ้วกเพราะ ฉันเวียนหัวที่นั่งมองแกเดินวนไปวนมาจนฉันจะเป็นบ้าแทนแกอยู่แล้วเนี่ย" มิริน สาวสวยดีกรีดาวมหาลัย ด้วยใบหน้าที่โดดเด่นและมีดวงตาเรียวสีน้ำตาลจนเกือบดำทำให้เธอดูมีเสน่ห์เพียงพอที่สามารถให้ผู้ชายมาสยบแทบเท้าเธอมีริมฝีปากที่บางเฉียบสีแดงสดออกชมพูนิดนิดโดยไม่จำเป็นต้องพึ่งลิปสติกเลยมิรินเป็นเพื่อนสนิทของปั้นหยา ที่คบกันมาตั้งแต่ประถม ส่ายหัวไปมากับการกระทำของเพื่อนอย่างเอือมๆ ก็คนมันกลุ้มนี่หนา ถ้าฉันเอาหัวไปมุดกับชักโครก แล้วมันหายกลุ้มฉันก็จะทำ ปั้นหยาพูดออกมาอย่างกลุ้มใจ ด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล แล้วนี่แกกลุ้มเรื่องอะไรนักหนา แล้วฉันจะให้ฉันไปช่วยแกได้ยังไงยัยปั้น ในเมื่อแกไม่บอกเรื่องที่มันทำให้แกกลุ้มใจอยู่แล้วเก็บเอาไว้คนเดียวแบบนี้ มานี่เลยมาเล่าให้ละเอียดว่ามีเรื่องอะไร ที่มันทำให้แกเป็นยัยเพิ้งได้ขนาดนี้เนี่ย มิรินลุกขึ้นมาดึงแล้วให้ปั้นหยาให้มานั้งข้างๆ ตัวเองที่ขอบเตียง "คืองี้ฉันต้องไปสืบคดีคดีหนึ่งในค่ายเพลงนะ ปั้นหยาบอกมิรินด้วยสีหน้าห่อเหียว สืบคดีอีกแล้วหรอ ถามจิงเถอะยัยปั้น พี่อลันเค้าลืมไปแล้วใช่มั้ยว่าแกนะอายุแค่22 เองนะ ถึงแม้ว่าแกจะมีศิลปะป้องกันตัวแบบขั้นเทพและเป็นนักกีฬายิงเป้าบินก็เถอะ แต่เอะอะอะไรก็เรียกใช้แกแบบนี้มันใช้ได้ซะที่ใหนทำอย่างกับแกเป็นลูกเมียน้อยซะอย่างงั้น เอะอะใช้เอะอะใช้ แล้วนี่ทำอีท่าใหนละถึงได้ไปตกปากรับคำโดยไม่คิดหน้าคิดหลังแบบนี้แล้วแกก็มานั่งกลุ้มใจอยู่คนเดียวถ้าฉันเจอพี่อลันนะจะด่าให้กลับบ้านไม่ถูกเลยคอยดู บังอาจมาใช้เพื่อนฉันรึว่าโทรไปเดี๋ยวนี้ดีละฮึยคิดแล้วหมั่นใส้ มิรินพูดจบแล้วก็กดโทรศัพท์เพื่อที่โทรไปหาอลันพี่ชายตัวดีของปั้นหยา เดี๋ยว มิรินเดี๋ยวก่อนคือแบบว่า ปั้นหยาแย่งโทรศัพท์เพื่อนแล้วนึกย้อนเหตุการณ์ไปเมื่อ 2 วันก่อน เมื่อ2 วันก่อน ณ.กรมตำรวจ "สวัสดีคะ คุณปั้นหยามาหาสาราวัตรอลันหรอคะ" ตำรวจหญิงนายหนึ่งเอ่ยทักด้วยความสนิทสนม ก็เธอเข้าออกที่นี่อย่างกับเป็นบ้านหลังที่สองนี่น่าเพราะเธอเป็นสายสืบให้กรมตำรวจ ซึ่งจะมีคนที่รู้ไม่กี่คนแน่ละขนาดตำรวจด้วยกันเองยังไม่รู้เลย คนภายนอกรู้แค่เพียงว่าเธอเป็นน้องสาวของ พันตำรวจตรีอดิสรรค์เตชะไพบูรณ์ หรือสารวัตรอลัน ตำรวจหนุ่มสุดหล่อที่สาวๆ หลงไหล ชอบพากันขึ้นโรงพักไม่เว้นแต่ละวันเพื่อที่จะได้มาเจอกับสาราวัตรอลันโดยไม่รู้อะไรเลยว่าพี่ชายของตนเห็นงานดีกว่าผู้หญิงซะอีก และเธอก็เป็นหลานสาวของพันตำรวจเอกชาตรี เมฆาวานิชฒ์ หรือผู้การชาตรีที่ใครๆ ต่างก็ให้ความนับถือ "ค่ะพอดีผ่านมาแถวนี้เลยแวะมานะคะ กะว่าจะมาตามพี่ชายตัวดีให้กลับบ้านคุณแม่เค้าฝากมาบอกคะว่าถ้าวันนี้พี่อลันไม่กลับมากินข้าวที่บ้านบ้าง คุณแม่จะเก็บเสื้อผ้าของพี่อลันให้ย้ายบ้านมาอยู่ที่นี่ซะเลยคะจ่าเนตร" ปั้นหยาพูดแล้วชะเง้อมองหาพี่ชายตนเอง ว่าตอนนี้ไปสิงสถิตอยู่ที่ใหนของโรงพักแห่งนี้ "สารวัตรอยู่กับผู้การชาตรีในห้องคะ เชิญทางนี้เลยคะคุณปั้นหยา" จ่าเนตรพูดแล้วเดินนำปั้นหยาไปที่ห้องของสาราวัตรชาตรี ก๊อกๆๆ "สารวัตรอลันค่ะ คุณปันหยามาขอพบคะ" จ่าเนตรเคาะประตู แล้วเรียกคนภายในห้องบอกถึงความต้องการให้คนข้างในถึงจุดประสงค์ "ให้เข้ามา" เสียงเชิงอนุญาติจากภายในห้อง ปั้นหยาจึงเปิดเข้าไปภายในห้องมีตำรวจอยู่สองนายกำลังอ่านแฟ้มเอกสารบางอย่างอยู่ ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดคนหนึ่งเป็นชายมีอายุบุคลิกดีดูท่าทางอบอุ่น ดูก็รู้ว่าเป็น พันตำรวจเอกชาตรีเมฆาวานิชฒ์ ส่วนอีกคนหนึ่งมีใบหน้าละม้ายคล้ายกับปั้นหยาราวกับพิมพ์เดียวกัน ผิดเพียงแค่ว่าดูเข้มกว่าและมีตาที่คมกริบดุดันกว่าเท่านั้นเองและภายในแฟ้มเอกสารที่อลันถืออยู่นั้นคงจะเป็นเรื่องที่เรียกให้เธอมาวันนี้แหงๆ "สวัสดีคะคุณอา สวัสดีคะพี่อลัน มีธุระอะไรคะถึงเรียกปั้นหยามาที่นี่" ปันหยายกมือไหว้คนทั้งสองด้วยความเคารพและนับถือ "สวัสดีปั้นหยา พอดีอามีเรื่องอยากให้หลานช่วยนะ" ผู้การชาตรีพูดแล้วหยิบแฟ้มเอกสารยื่นให้กับปั้นหยา ให้ปั้นปลอมตัวเป็นผู้ชายเข้าไปเป็นผู้จัดการวง THE EST (ดิเอส แปลว่าที่สุด) ที่สังกัดที่ค่ายxxx" ปั้นหยาเปิดแฟ้มอ่านเนื้อหาหลักคร่าวๆ แล้วเงยหน้ามองทั้งสองคนสลับไปมา "ใช่พี่อยากให้แกเข้าไปสืบคดียาเสพติดในค่ายเพลงนะซึ่งมีตัวบงการอยู่ที่นั้น แต่เรายังไม่รู้ว่าเป็นใคร เพราะสายรายงานมาแค่ว่า คนที่เป็นเอเย่นบอกมาอีกทีว่ารับมาจากในนั้นแล้วพอดีกับทางนั้นรับสมัครผู้จัดการวงพอดี พี่ก็เลยอยากให้แกเข้าไป" อลันบอกแล้วเปิดเอกสารให้ปั้นหยาดูอีกที แล้วพยายามอธิบายให้ปั้นหยาเข้าใจ แล้วทำไมพี่ไม่ทำเองละคะ เค้ารับผู้ชายไม่ใช่หรอ ปั้นหยาเงยหน้าขึ้นถามอลัน ในใจนึกว่าเค้ามาใช้เธอทำไม ทำไมไม่ไปทำเองตัวเองก็เป็นผู้ชายอยู่แล้วจะมาใช้เธอให้ปลอมตัวให้ยุ่งยากทำไม ก็เพราะคนในนั้นเค้าจำหน้าพี่ได้หมดแล้ว เพราะพี่เข้าไปที่นั้นเพื่อสอบถามข้อมูลหลายครังแล้วนะสิ พี่หน้าปั้นก็คล้ายกับพี่นะแล้วอีกอย่าง คนอื่นก็มีนี่ทำไมไม่ใช้ไปละ จะทำรึไม่ทำ แต่คนที่จะงานนี้ได้มันมีแค่ปั้นเท่านั้นแหละ อลันพูดเสียงเริ่มแข็ง ก่อนที่จะคิดว่าคงต้องใช้แผนสำรองซะแล้วเพราะปั้นหยาพยายามบ่ายเบี่ยง ตลอดเวลา "มันจะดีหรอค่ะ ที่ผ่านมาปั้นไม่เคยปลอมเป็นผู้ชายซักครั้งเดียว" "ถ้าตกลงกระเป๋าแบรนด์เนมใบละหกหมื่น กับทริปทัวร์ฮาวาย 6 วัน 5 คืนพี่ยกให้" อลันใช้แผนสองหลังจากที่คิดว่าไม่มีทางที่จะกล่อมปั้นหยาสำเร็จอลันจึงจำเป็นต้องเอาของมาล่อ เพราะรู้นิสัยของปั้นหยาดีว่าปั้นหยาเป็นคนที่ขี้งกแบบสุดๆ "ตกลงคะปั้นจะทำ" ปั้นหยาตอบตกลงแทบจะทันที แค่กระเป๋าแบรนด์เนมก็จะตกลงแล้ว เธอถือซะว่าทัวร์ฮาวายเป็นของแถมแล้วกันเห็นมั้ยอลันคิดไว้ไม่มีผิด
กลับมาณ.เวลาปัจจุบัน ตายแล้วยัยงก นี่แกเห็นแก่ของฟรีขนาดนี้เลยหรอ พี่อลันก็อีกคน รู้ว่าน้องตัวเองขี้งกก็ยังจะเอาของมาล่ออีก มิรินพูดไปพร้อมกับเปิดแฟ้มเอกสารในมือที่ปั้นหยายื่นให้มาดูแบบเปิดผ่านๆ มันเผลอไปนี่น่า โอ้ยแล้วแกรู้อะไรมั้ยสมาชิกวง THE EST นะทั้งโหด ทั้งดุไปที่ใหนก็มีแต่เรื่องแถมยังเป็นพวกเจ้าชู้ตัวเอ้กอีก มีผู้หญิงตบเท้าไปเกยตื้นถึงที่นอนกันแทบทุกวันถึงพวกเค้าจะหล่อแบบสุดๆก็เถอะ แต่มันก็น่ากลัวอยู่ดีนั่นแหละ มิรินเอยถึงสรรพคุณสมาชิกวง THEEST แล้วเอามือลูบแขนตัวเองไปมา พูดซะจนปั้นหยารู้สึกกลัวใจตัวเองเหมือนกัน ไม่รู้แหละ ยังไงแกต้องช่วยฉัน มันจะดีหรอไม่ไหวม่างแก มิรินเองก็นึกกลัวอยู่ในใจ ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแค่ผู้ช่วยของปั้นหยาก็ตามแต่งานนี้เธอคิดในใจว่ามันไม่ง่ายอย่างที่เธอคิดเป็นแน่ เพราะหนึ่งในสมาชิกของวงมีคนที่ฉลาดเป็นกรดอยู่ด้วยนะสิ ถ้าแกช่วยฉัน ทริปทัวร์ฮาวายฉันยกให้ แกจะได้เอาไปทัวร์กับบรรดาหนุ่มๆ ในสต๊อกของแกไง ปั้นหยาตัดบทเสนอของรางวัลให้เพราะรู้ดีว่ามิรินนิสัยเดียวกับตัวเองเผลอๆ งกกว่าตัวเองด้วยซ้ำ ตกลง เห็นมั้ยปั้นหยาว่าแล้วเชียว ว่าคนอื่นงกแกงกยิ่งกว่าฉันอีกนะ ปั้นหยาส่ายหัวกับนิสัยของมิริน กับของตัว และคิดว่าคงไม่มีวันที่จะรักษาให้หายได้แน่ๆ แล้วแกจะต้องไปสมัครเป็นผู้จัดการวงวันใหน พรุ่งนี้นะ พรุ่งนี้เค้ารับมัครเป็นวันสุดท้าย ปั้นหยาบอกกับมิริน แล้วตัวเองก็หยิบวิกผม มาลองสวมดูแล้วเอาเสื้อผ้าของผู้ชายที่ตัวเองพึ่งซื้อมา มาลองใส่ หา แกว่าไงนะพรุ่งนี้เลยหรอ แล้วจะให้ฉันช่วยเรื่องอะไรบ้างละ ถึงเวลาที่ต้องการฉันจะบอกเอง แต่ก่อนอื่นดูหน่อยว่าเหมือนผู้ชายรึยัง ปั้นหยาหมุนตัวไปรอบๆ เพื่อให้มิรินดู มิรินดูแล้วถีงกับเอามือมาปิดที่ปากแล้วพูดอย่างทึ่งๆ ว่า หล่อวะแก หล่อมากนึกไม่ถึงว่าจะดูดีขนาดนี้นะเนี่ย ติดตรงที่หน้น้าหวานไปหน่อยนี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิงฉันจีบแล้วนะเนี่ย มิรินจับปั้นหยาหมุนไปหมุนแบบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ว่าปั้นหยาจะปลอมตัวออกมาแล้วดูดีได้ขนาดนี้ เออนี่ เอาเป็นว่าฉันขอตัวกลับก่อนแล้วกันมีเรื่องบางอย่างต้องเคลียร์แล้วอีกอย่างแกจะได้พัก เมื่อมิรินเห็นว่ามันดึกมากแล้ว เลยขอกลับบ้านก่อน แล้วอีกอย่าเธอก็อยากให้ปั้นหยาพักผ่อนให้เต็มที่ด้วยเพื่อที่จะต้องไปเผด็จศึกในวันพรุ่งนี้ เรื่องแอนนาน้องแกอีกนะสิ มิรินฉันว่าแกปล่อยๆ น้องแกบ้างก็ได้ ยัยแอนนามันก็อายุ20 แล้วนะ คงไม่ทำอะไรไม่ควรหรอก ปั้นหยาเป็นห่วงเพื่อนเมื่อเห็นว่ามิรินดูจริงจังมากไป ที่ต้องจ้องคอยมาไล่จับยัยแอนนาน้องสาวตัวแสบที่ชอบหนีเที่ยวตลอดเวลา ไม่ได้หรอกแก ถึงมันจะโตแล้ว แต่ฉันก็ยังเป็นห่วงมันอยู่ดีฉันกลัวว่าวันหนึ่งมันจะเสียใจนะสิ ฉันไปละ ต้องการให้ช่วยอะไรก็บอกนะ จ้าจ้า หลังจากมิรินไป ปั้นหยาพยายามข่มตาลงให้หลับแต่มันก็หลับไม่ลงซักทีเธอจึงตัดสินใจลุกขึ้นมาแต่งตัว โดยที่เธอแต่งตัวแบบง่ายๆ ปั้นหยาใส่เเค่เสื้อกล้ามกับเกงเกงยีนต์ขายาวขาดๆแล้วก็ปล่อยผมออกจากการมัด แล้วเดินออกจากห้องไป
|
วาฬสีเทา
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Group Blog Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
