**กว่าจะเป็นพวกเธอในวันนี้ (The sperm's story) บทที่4..หัวอกคุณครูบาลเฮด**
บทที่4 หัวอกคุณครูบาลเฮด เวลาผ่านไปอีกพักใหญ่เสียงร้องคร่ำครวญในสระเงียบสงบลงไปหมดแล้ว ไม่มีสเปิร์มในสระสนใจกันและกันรวมทั้งไม่สนใจด้วยว่าเสียงนกหวีดจะดังขึ้นมาเมื่อใด พวกเขาแค่สงสัยว่า ตัวเองจะมีชีวิตต่อไปได้อีกสักกี่อึดใจมากกว่า คุณครูบาลเฮดเหลือบตามองไปที่ในสระน้ำอีกครั้งคราวนี้เขารีบจ้ำพรวดขึ้นจากที่นั่งแล้วตรงไปที่ขอบสระทันที ภาพที่ปรากฏตรงหน้าคือ เหลือสเปิร์มลอยคอกันอยู่เพียงไม่กี่ร้อยตัวเท่านั้น เป็นไปได้อย่างไร..! คุณครูบาลเฮดถามตัวเองในใจ เขาแอบมองอยู่ตลอดเวลาและภาพครั้งสุดท้ายที่มองเห็นก็ยังคงมีสเปิร์มอยู่ไม่น้อยกว่าครึ่งสระ เกิดอะไรขึ้นกับสเปิร์มหรือ สเปิร์มรุ่นนี้เป็นรุ่นที่อ่อนแอที่สุดเท่าที่เคยสอนมา หรือว่าสภาพน้ำมีความเป็นกรดเป็นด่างมากเกินไป แต่นั่นเป็นความผิดพลาดของฝ่ายเทคนิคไม่ใช่ตัวเรา..หรือว่า..เราจะเผลอหลับไปจริงๆ..ถ้าเป็นอย่างนั้นล่ะก็..ไม่สิ..! เป็นไปไม่ได้ ไม่มีเวลาคิดหาคำตอบสักคำถามเดียวเพื่อช่วยเหลือชีวิตสเปิร์มที่ยังคงเหลืออยู่โดยเร็วที่สุดคุณครูบาลเฮดหยิบนกหวีดที่แขวนคอไว้ตลอดเวลาขึ้นมาเป่า.. ปรี๊ด..ด..ด..ปรี๊..ด..ด..! เสียงนกหวีดยาวดังขึ้นและยังไม่ทันที่จะหายแว่ว นกหวีดยังคาอยู่ที่ปากแท้ๆ คุณครูบาลเฮดก็ตะลึงจนตาแทบจะถลนออกจากเบ้า สระน้ำที่เกือบจะเหลือแต่ความว่างเปล่าเมื่อสักครู่กลับกลายเป็นมีชีวิตชีวาขึ้นมาในทันใดเมื่อสเปิร์มที่จมหายไปในน้ำจำนวนนับสิบนับร้อย นับพัน นับหมื่น นับแสน และกลายเป็นเหลือคณานับต่างผุดหัวกลมๆ ขึ้นมาจากน้ำกันอย่างพรึบพรับราวกับน้ำที่กำลังเดือดปุดๆ เฮ่ย..อะไรกันนี่..! เกิดอะไรขึ้นเนี่ย คุณครูบาลเฮดหลุดปากอุทานออกมาอย่างไม่เชื่อสายตา เขายืนตัวแข็งทื่อเป็นเสาหินขณะจ้องตาเขม็งลงไปในสระน้ำในขณะที่สเปิร์มทั้งเพศชายและหญิงต่างพากันไต่ขึ้นจากขอบสระจนยั้วเยี้ยไปหมด คุณครูขา..พวกเราต้องไปที่ไหนต่อคะ สเปิร์มไข่มุกเป็นตัวแรกที่เดินเข้ามาแล้วถามด้วยเสียงที่หวานที่สุดเท่าที่เธอเคยเอ่ยมาแต่กระนั้น ก็ยังไม่อาจปลุกคุณครูบาลเฮดให้ตื่นจากภวังค์อันชะงักงันได้ สายตาของเขายังคงแน่วนิ่งอยู่กับภาพในสระว่ายน้ำแม้ร่างกายจะไม่ไหวติงแต่เขาก็ยังอุตส่าห์บุ้ยปากไปด้านข้างเป็นการบอกทาง ขอบคุณค่ะ สเปิร์มไข่มุกมองตามไปแล้วกล่าวขอบคุณก่อนจะนำเพื่อนๆเลื้อยแหวกน้ำเมือกบนพื้นเสียงดังเจ๊าะแจ๊ะๆ ผ่านด้านหน้าและด้านหลังของคุณครูบาลเฮดไปยังประตูทางออกที่อยู่ห่างออกไปที่ขอบประตูด้านบนมีป้ายเล็กๆ รูปสี่เหลี่ยมติดอยู่เพื่อบอกจำนวนนับ หน้าปากประตูมีราวเหล็กกั้นไว้สองด้านเพื่อบังคับให้สเปิร์มเคลื่อนผ่านออกไปทีละตัวๆ เมื่อตัวแรกไปถึงปากประตูประตูซึ่งเป็นบานเลื่อนก็เปิดออกโดยอัตโนมัติ เมื่อสเปิร์มเคลื่อนผ่านขอบประตูไปป้ายด้านบนก็บอกจำนวนเป็นตัวเลขสีแดงเจิดจ้าทันที ดูสิ..คุณครูยังยืนเหวออยู่เลย ฉันเกลียดคุณครูบาลเฮดมากที่สุด ฉันด้วย เสียงสนทนาดังมาจากกลางกลุ่มของสเปิร์มที่กำลังจะเลื้อยผ่านประตูทางออกไป คุณครูบาลเฮดได้ยินชัดเจนเต็มสองหูแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจจะหาตัวผู้พูดแต่อย่างใดสายตายังคงจับนิ่งอยู่ที่สเปิร์มที่กำลังเคลื่อนตัวผ่านหน้าไป เดี๋ยว..หยุดก่อน..! หลังจากดักรออยู่นานในที่สุดคุณครูบาลเฮดก็เลื่อนตัวเข้ามาขวางทางเลื้อยของสเปิร์มปันที่กำลังเคลื่อนตัวตามเพื่อนๆที่อยู่ข้างหน้า ครูมีอะไรจะคุยกับเธอหน่อย คุณครูบาลเฮดกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม สเปิร์มข้างหน้าและข้างหลังพากันหยุดรอดูว่าจะมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นหรือไม่ ไม่มีอะไรหรอกน่าเดี๋ยวฉันตามไป สเปิร์มปันเห็นแววตาของสเปิร์มพิณก็รู้ว่ากำลังเป็นกังวลจึงพยายามยิ้มกลบเกลื่อนทั้งที่ในใจก็ยังนึกหวั่นอยู่ แต่สเปิร์มพิณและเพื่อนๆสเปิร์มอีกหลายตัวยังยืนลังเลไม่ยอมเลื้อยผ่านไปโดยง่ายทำให้คุณครูบาลเฮดต้องทำหน้าตาและเสียงดุดันใส่ มีอาหารรอพวกเธออยู่ข้างนอกรีบไปกินซะ พวกเธอต้องการมันอย่างมากก่อนการเรียนชั้นต่อไป ส่วนเพื่อนเธอตัวนี้..ครูจะไม่กักเขาไว้นานหรอก แม้คำกล่าวของคุณครูบาลเฮดจะทำให้สบายใจขึ้นได้บ้างแต่เพื่อนๆก็ยังมีสีหน้ากังวลอยู่นั่นเองก่อนจะเคลื่อนตัวจากไปอย่างช้าๆ โดยส่งสายตาเอาใจช่วยมาที่สเปิร์มปันอยู่ตลอดเวลา คุณครูบาลเฮดดันร่างของสเปิร์มปันไปที่ริมผนังห้องเพื่อมิให้ตัวอื่นๆได้ยินเสียงพูดคุย เป็นแผนการของเธอใช่มั้ย คุณครูบาลเฮดที่ยืนเอาตัวบังร่างของสเปิร์มปันจนมิดเริ่มต้นซักไซ้ทันที เขาปักใจเชื่อว่าสเปิร์มปันเป็นผู้วางแผนจากพฤติกรรมในสระก่อนหน้านี้ แผนการอะไรครับ..เอ่อ.. สเปิร์มปันแสร้งทำไม่รู้ไม่เข้าใจ คุณครูบาลเฮดขยับตัวเข้ามาอีกจนชิดร่างของสเปิร์มปันแล้วจ่อศีรษะลงมาใกล้ๆ อย่ามาทำไก๋..จู่ๆสเปิร์มที่จมหายไปในน้ำแล้วจะผุดขึ้นมาได้อย่างไรจนเต็มสระ เสียงของคุณครูบาลเฮดที่เค้นออกมาจนแหบพร่าพ่นใส่หน้าของสเปิร์มปันเต็มรัก นี่แสดงว่าคุณครูแกล้งทำเป็นไม่สนใจ ความจริงแล้วคุณครูแอบมองพวกเราอยู่ตลอดเวลาใช่ไหมครับ ครูไม่ได้ต้องการให้เธอตั้งคำถามแต่ต้องการให้เธอตอบคำถาม คุณครูบาลเฮดเปลี่ยนเสียงตัวเองให้ดุดันขึ้นอีกเมื่อยังไม่ได้รับคำตอบที่ต้องการ ถ้าผมตอบคำถามแล้วคุณครูจะทำโทษอย่างไรครับ สเปิร์มปันยังไม่ได้ตอบคำถามเดิมแต่กลับเปลี่ยนคำถามใหม่อีก ขณะเดียวกันก็กำลังนึกอยู่ในใจว่าหากโทษทัณฑ์ในครั้งนี้หมายถึงการต้องถูกส่งไปอยู่ในห้องเก็บกวาดก็คงไม่จำเป็นต้องตอบคำถามใดๆของคุณครูอีก สู้เลื้อยเข้าไปในห้องเก็บกวาดเองเลยดีกว่า คุณครูบาลเฮดนิ่งไปอึดใจหนึ่งก่อนจะลดท่าทีลงมาเมื่อเห็นว่ามาดที่ดุดันไม่ได้ทำให้สเปิร์มปันเกรงกลัวจนลนลานรีบตอบคำถาม การค่อยๆตะล่อมให้สเปิร์มปันวางใจน่าจะใช้ได้ผลกว่า ครูจะไม่ลงโทษใครทั้งสิ้นเมื่อทุกตัวผ่านประตูออกไปจากห้องนี้ก็หมดหน้าที่ของครูแล้ว เพียงแต่ครูยังต้องรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้น..ก็เท่านั้น เสียงของคุณครูบาลเฮดอ่อนลงไปถนัดใจ สีหน้าและแววตาก็ดูอ่อนระโหยผิดไปเป็นคนละคน มีความจำเป็นที่คุณครูต้องรับผิดชอบต่อกรณีที่มีสเปิร์มรอดชีวิตออกไปจำนวนมากงั้นหรือครับ สเปิร์มปันยังคงใช้การตั้งคำถามใหม่ให้คุณครูบาลเฮดเป็นฝ่ายตอบอยู่เช่นเดิม คุณครูบาลเฮดพยักหน้าอย่างช้าๆท่าทางเป็นมิตรมากขึ้น นั่งลงก่อนสิ คุณครูบาลเฮดหย่อนก้นลงนั่งแล้วชวนให้สเปิร์มปันนั่งลงที่ขอบผนังด้วยกันสเปิร์มปันค่อยๆ หย่อนก้นลงขณะนี้เขาไม่กลัวว่าจะถูกคุกคามแล้วแต่การสนทนากับคุณครูบาลเฮดต่างหากที่ทำให้เขากังวล ครูใช้เวลาอบรมเพื่อเป็นครูทั้งสิ้น3 วัน เป็นครูมาแล้ว 5 วัน สอนมาแล้ว 19 คลาส ตอนนี้ฉันอายุได้ 15 วันแล้ว คุณครูบาลเฮดกล่าวขณะทอดสายตาไปยังเบื้องหน้าที่มีนักเรียนสเปิร์มกำลังเคลื่อนตัวผ่านหน้าไปเรื่อยๆโดยไม่ได้สนใจจุดหมาย สเปิร์มปันทำหน้างงๆไม่เข้าใจว่า คุณครูบาลเฮดยกเรื่องส่วนตัวมาเล่าทำไม แต่ยังไม่กล้าขัดดูเหมือนคุณครูบาลเฮดต้องการระบายความในใจให้รับฟังมากกว่าต้องการคู่สนทนา สเปิร์มจะมีอายุขัยอยู่ได้ประมาณ50 วัน ซึ่งตอนนี้ครูก็เดินทางมาถึงหนึ่งในสามของชีวิตแล้ว ครูตั้งเป้าจะสอนนักเรียนให้ได้ถึง199 คลาส ก่อนจะสิ้นลมหายใจ แต่หลังจากเรื่องที่เกิดขึ้นในคลาสนี้ครูก็ไม่แน่ใจอนาคตของตัวเองเสียแล้ว เสียงของคุณครูบาลเฮดเบาลงเป็นลำดับจนทำให้สเปิร์มปันแทบไม่ได้ยินที่เขาพูดในตอนท้าย หมายความว่าอย่างไรครับโรงเรียนจะไล่คุณครูไปอยู่ที่อื่นหรือครับ สเปิร์มปันแม้ไม่อยากให้การสนทนายืดเยื้อแต่เขายังไม่อยากให้คุณครูบาลเฮดหยุดเล่าเพียงเท่านี้ ครูไม่รู้หรอกขึ้นอยู่กับรายงานของครูที่คุณครูใหญ่จะพิจารณา ถ้าเขาเห็นว่าครูไร้ความสามารถปล่อยให้สเปิร์มที่ไม่มีคุณภาพผ่านออกไปในจำนวนเกินกว่ามาตรฐานที่กำหนดเขาก็อาจให้ครูออกไปทำหน้าที่อื่น หรือหากแย่กว่านั้น.. คุณครูบาลเฮดหยุดชะงักแล้วหันมามองหน้าสเปิร์มปันด้วยสายตาที่ปวดร้าวก่อนจะกล่าวต่อไป ..เขาอาจส่งครูไปยังระบบฉีดทิ้งก่อนกำหนดก็ได้ สเปิร์มปันได้ฟังเช่นนั้นก็รู้สึกเห็นอกเห็นใจคุณครูบาลเฮดขึ้นมาในทันทีคิดดูแล้ว..ชะตากรรมของคุณครูบาลเฮดไม่ได้แตกต่างไปจากพวกเขาเลย ..สเปิร์มทุกตัวเกิดมาก็เพื่อสู้ชีวิตโดยแท้ไม่ว่าจะเป็นนักเรียน..ครู ต่างหนีไม่พ้นการต่อสู้เพื่อเอาตัวรอด ขณะที่นักเรียนต้องต่อสู้เพื่อให้มีชีวิตรอดไปสู่ชั้นเรียนถัดไปคุณครูผู้นี้ก็กำลังต่อสู้เพื่อให้ได้รับโอกาสในการได้สอนต่อไปเช่นกัน คุณครูกลัวหรือครับ แม้จะหิวจนไส้กิ่วและอยากจบการสนทนาให้เร็วที่สุดแต่สเปิร์มปันก็สะกดความอยากรู้เอาไว้ไม่อยู่ คำถามของเขาทำให้คุณครูบาลเฮดหันมาหัวเราะเบาๆให้ เปล่าเลย..ชีวิตของสเปิร์มตายเมื่อไรก็ได้ไปเกิดใหม่อยู่แล้วครูเห็นเด็กๆ จมน้ำตายทุกวันๆ ละเป็นแสนๆ ล้านๆ ตัวจนกลายเป็นความชาชินไปแล้ว แต่ครูเสียดายเวลาและโอกาสต่างหากครูตั้งเป้าหมายชีวิตเอาไว้ตั้งแต่ต้นแล้วว่า จะไม่ไปเกิดเป็นมนุษย์จึงขันอาสามาทำหน้าที่ครูผู้ฝึกสอนกะว่าจะทำสถิติสอนให้มากกว่า 99 คลาส ทำลายสถิติตลอดกาลของปรมาจารย์จิ๊กกรูที่ได้ทำเอาไว้ ปรมาจารย์จิ๊กกรูเหรอ..! ทำไมชื่อแปลกจัง เขาเป็นต้นแบบของสเปิร์มผู้ฝึกสอนที่เก่งที่สุดเท่าที่โรงเรียนเคยมีมาเขาคัดเลือกสเปิร์มได้ตามจำนวนอย่างสม่ำเสมอทุกคลาส หลังจากสอนฉันเป็นคลาสสุดท้ายแล้วเขาก็หมดอายุขัยลง โดยทำสถิติการสอนได้ถึง 99 คลาสสูงสุดเท่าที่เคยมีสเปิร์มครูฝึกมาเลยทีเดียว เมื่อกี้นี้เธอถามว่า ทำไมเขาถึงชื่อจิ๊กกรูใช่ไหม เมื่อคุณครูบาลเฮดหันหน้ามาถามสเปิร์มปันก็รีบพยักหน้า เรื่องเล่าชีวิตของคุณครูบาลเฮดยิ่งฟังก็ยิ่งสนุก ครูก็เคยถามเขาแบบนั้นเหมือนกันเขาตอบว่าไงรู้ไหม ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า คุณครูบาลเฮดระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยเขากลายเป็นสเปิร์มอารมณ์ดีขึ้นมาในฉับพลันนานแล้วที่เขาไม่ได้หัวเราะอย่างสนุกสนานเช่นนี้ นับตั้งแต่อาสามาเป็นครูฝึกสอนเขาก็ต้องบอกลาเพื่อนๆ ทุกตัวและต้องหันมาฝึกฝนตัวเองให้มีความเข็มแข็งทั้งร่างกายและจิตใจตามหลักสูตรการอบรมที่โรงเรียนกำหนดไว้เพื่อไม่ให้ใจอ่อนกับเสียงวิงวอนขอชีวิตของเด็กๆซึ่งนั่นไม่ใช่ธรรมชาติวิสัยของสเปิร์มอย่างเขาเลย เขาตอบครูว่าชื่อของเขามาจากเสียงหัวเราะ เพราะเขาเป็นสเปิร์มที่บ้าจี้มากๆ ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า เขาบ้าจี้ขนาดไหนรู้ไหม..ตอนเขากำลังจะอำลาชีวิตครูกับเพื่อนๆ ซึ่งเป็นลูกศิษย์รุ่นสุดท้ายได้ไปเยี่ยมเขาที่ห้องดับจิตด้วย บรรยากาศในห้องตอนนั้นเศร้ามาก ครูจึงพยายามทำให้เขายิ้มด้วยการเอาหางไปจิ้มที่สะเอวโดยเขาไม่รู้ตัว แบบเดียวกับที่คุณครูทำกับสเปิร์มที่ตกลงไปในน้ำ สเปิร์มปันยังจำภาพนั้นได้เพราะเขายืนอยู่ข้างหลังสเปิร์มดีดี้ นั่นแหละ..แบบนั่นแหละแต่ฉันจี้มไปหลายที เพราะเห็นเขาหัวเราะร่วนเชียว และผลก็คือ.. คุณครูบาลเฮดพยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้ เป็นยังไงเหรอครับ สเปิร์มปันแทบจะอดใจรอปล่อยเสียงหัวเราะบ้างไม่ไหวเลยทีเดียว เขาหัวเราะจนลงไปชักดิ้นชักงอกับพื้นร้อนถึงเจ้าหน้าที่ต้องมาแบกร่างของเขาไปเข้าระบบฉีดทิ้ง คุณครูบาลเฮดลงท้ายด้วยเสียงกลั้วหัวเราะซึ่งทำให้สเปิร์มปันแปลกใจอยู่ไม่น้อยเพราะเนื้อหาไม่ได้น่าสนุกดังคาด แล้ว..มันสนุกตรงไหนเหรอครับ อ้าว..แล้วกันไม่ขำหรอกเหรอ..! คุณครูบาลเฮดก็ทำหน้างงแบบเดียวกันกับที่สเปิร์มปันเป็นอยู่ การตายในขณะที่หัวเราะอยู่เป็นการตายอย่างมีความสุขที่สุดแล้วไม่เคยมีสเปิร์มตัวไหนถูกส่งไปตายในขณะที่ขากรรไกรยังค้างอยู่อย่างนั้นหรอก หลังจากนั้น..คุณครูใหญ่ก็แต่งตั้งให้เขาเป็นปรมาจารย์แล้วครูก็ได้มาเป็นผู้ฝึกสอนแทนเขา คุณครูบาลเฮดเล่าอย่างภาคภูมิใจ เฮ้อ..โชคดีนะที่เราไม่ได้บ้าจี้ สเปิร์มปันพึมพำเบาๆ เขากลับรู้สึกว่านั่นเป็นการตายที่ทุกข์ทรมานเป็นอย่างยิ่ง ท่านปรมาจารย์ไม่ยอมแย่งชิงไปเกิดเป็นมนุษย์เพราะเขากลัวจะเกิดเป็นมนุษย์ที่บ้าจี้การมาเป็นเทรนเนอร์ที่ต้องโหดต้องเหี้ยมกับนักเรียนทำให้เขาไม่ต้องระแวงว่าใครจะแอบย่องมาข้างหลังแล้วเอาปลายหางมาจี้เอวของเขาแต่สุดท้าย..เขาก็หนีไม่พ้น คุณครูบาลเฮดเล่าไปก็ยิ้มไป
| Create Date : 25 สิงหาคม 2558 |
| Last Update : 25 สิงหาคม 2558 9:40:25 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 489 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
ผมเสียใจนะครับ ถ้าหากว่า คลาสของเราทำให้คุณครูต้องผิดหวัง สเปิร์มปันรู้ดีว่าที่ทำไปไม่ใช่ความผิดของพวกเขาเพียงแต่คุณครูบาลเฮดเป็นผู้ที่ต้องรับเคราะห์ซึ่งเขาทำได้แค่แสดงความเสียใจ
เฮ้อ..อย่าคิดมากไปเลยเจ้าหนู เธอเป็นสเปิร์มที่มีจิตใจดี รักเพื่อนพ้อง สิ่งที่พวกเธอทำลงไปในวันนี้จะถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์ของโรงเรียนว่า มีสเปิร์มรอดชีวิตในชั้นเรียนนี้มากที่สุดเท่าที่เคยมีมา เมื่อนึกถึงตรงนี้ก็ทำให้คุณครูบาลเฮดสะดุดกึก เพราะนั่นหมายถึงประวัติศาสตร์อีกด้านจะต้องจารึกความไม่เอาไหนของครูผู้ฝึกสอนด้วยเช่นกัน
ผมคงไม่รู้สึกยินดีหากมันทำให้คุณครูต้องเสียใจ สเปิร์มปันอ่านแววตาของคุณครูบาลเฮดออก เขาไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นศิษย์ที่ทำให้คุณครูต้องชอกช้ำใจเลย
ครูจำเป็นต้องรู้แผนการที่พวกเธอใช้เพื่อทำรายงานให้คุณครูใหญ่ ไม่ใช่เพื่อตามไปรังควานพวกเธอต่อไปในชั้นเรียนต่อไปหรอก แต่เป็นข้อมูลให้ทางโรงเรียนนำไปปรับปรุงวิธีการสอนเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีกต่อไป
สเปิร์มปันนิ่งไป เขาไม่รู้ว่า ควรจะบอกแผนการที่ใช้ในสระดีหรือไม่ หากโรงเรียนหาทางป้องกันได้ สเปิร์มรุ่นต่อๆ ไปก็จะนำวิธีการนี้มาใช้ไม่ได้อีก
เธอคงกังวลว่า จะสร้างบาปให้รุ่นน้องๆ ใช่ไหมล่ะ คุณครูบาลเฮดเห็นสเปิร์มปันไม่ยอมปริปากก็พอจะเข้าใจ
สเปิร์มปันรีบพยักหน้าติดๆ กันสองครั้ง
นี่เจ้าหนู..โรงเรียนมีหน้าที่สร้างเด็กที่มีคุณภาพดีที่สุดไปเป็นพลเมืองโลก เพื่อให้พลเมืองที่มีคุณภาพไปสร้างสังคมที่มีคุณภาพให้น่าอยู่อาศัยอีกต่อหนึ่ง ถ้าสเปิร์มจากโรงเรียนเราสามารถสร้างพลเมืองที่มีคุณภาพให้กับสังคมได้ ก็ถือเป็นความสำเร็จที่น่าภาคภูมิใจที่สุดของโรงเรียนและของคุณครูทุกๆ ชั้นเรียน เธอก็คงทราบแล้วว่า การได้ไปเกิดเป็นมนุษย์นั้นมันยากเย็นแสนเข็ญแค่ไหน ..ในเมื่อมีโอกาสเกิดทั้งทีก็ต้องให้เป็นมนุษย์ที่สังคมอยากได้ด้วย.. พวกเราทำงานกันอย่างหนักทุกวันนี้ก็เพื่อสร้างสังคมที่ดีที่สุดให้มนุษยชาติ เธอคงไม่อยากเห็นผลงานของโรงเรียนเราสร้างมนุษย์ที่เป็นปัญหาให้กับสังคมหรอก..ใช่มั้ย คุณครูบาลเฮดหยุดเพื่อรอให้สเปิร์มปันตอบรับ ซึ่งสเปิร์มปันก็ส่งสัญญาณด้วยการผงกศีรษะกลับมา
ฉะนั้น..สิ่งที่เธอกังวลอยู่นี่ก็คือ ความเห็นแก่ตัวและพวกพ้องมากกว่าเห็นแก่ประโยชน์สุขของสังคมมนุษย์และส่วนรวมที่นี่..ใช่มั้ย คุณครูบาลเฮดรุกต่อแล้วหยุดอีกครั้งเพื่อรอให้สเปิร์มปันตอบรับ แต่คราวนี้สเปิร์มปันเปลี่ยนเป็นส่ายศีรษะ
ดีมาก คุณครูบาลเฮดยิ้มอย่างพอใจ
ผมพอจะเข้าใจแล้วครับ แต่ว่า..
แต่ว่าอะไรหรือ..หือ คุณครูบาลเฮดเลิกคิ้วขึ้นอย่างสนเท่ห์เมื่อสเปร์มปันที่ดูเหมือนจะคล้อยตามอยู่แล้วแต่กลับมีปัญหาขึ้นมาอีก
คุณครูเคยบอกว่า พวกเราทั้งหมดล้วนเป็นพี่น้องกันทั้งนั้น ผมยังไม่เข้าใจความผูกพันฉันพี่น้องอย่างลึกซึ้งก็จริง แต่ก็ทนเห็นพวกเขาตายเป็นเบือต่อหน้าต่อตาไม่ได้ สเปิร์มปันกล่าว สีหน้ายังมีกังวลอยู่
อ๋อ..เรื่องนี้นี่เอง ใบหน้าของคุณครูบาลเฮดกลับมีรอยยิ้มขึ้นมา
เธอมองดูครูซิ แล้วตอบหน่อยว่า ครูใช่พี่ชายของเธอหรือเปล่า
สเปิร์มปันมองหน้าคุณครูบาลเฮดอย่างพินิจพิจารณา เพ่งมองยังไงๆ ก็ไม่เกิดความรู้สึกว่า คุณครูเป็นพี่ชายของเขาเลยสักนิดเดียว จึงตอบกลับไปอย่างหนักแน่น
ไม่..ถ้าจากความรู้สึกที่มีต่อคุณ..ไม่เลยแม้แต่น้อย
นั่นไหมล่ะ..ครูเองก็ฝืนความรู้สึกว่าเธอเป็นน้องในไส้ไม่ได้เหมือนกัน แต่เชื่อเหอะ..เธอกับครูเป็นพี่น้องร่วมสายโลหิตเดียวกันจริงๆ แต่..ความรู้สึกผูกพันกันแบบฉันพี่น้องไม่ได้เกิดขึ้นเพียงเพราะเราเกิดร่วมสายโลหิตเดียวกันแค่นั้น.. ความเป็นพี่เป็นน้องจริงๆ มันจะตามมาเมื่อตัวที่ร่วมสายโลหิตเดียวกับเธอ แสดงออกว่ารักเธอและยอมเสียสละเพื่อเธอได้จริงๆ ต่างหาก ซึ่งจะเป็นเช่นนั้นได้ต้องอาศัยความใกล้ชิดและเวลาเป็นองค์ประกอบด้วย
สเปิร์มปันอดไม่ได้ที่จะนึกถึงความผูกพันของเขากับสเปิร์มพิณ เขาไม่รู้สึกว่าเธอเป็นพี่หรือเป็นน้องแต่หากจำเป็นต้องเสียสละสิ่งที่เขามีอยู่เพื่อให้เธอได้สิ่งที่ดีกว่า เขาจะไม่รั้งรอที่จะทำเช่นนั้นแน่นอน
ความรู้สึกเดียวกันนี้ มิได้เกิดขึ้นเมื่อเขามองหน้าคุณครูบาลเฮดเลยสักนิด มีแต่ความเคารพและยำเกรงเท่านั้น
เป็นเพราะคุณครูไม่ได้ใช้เวลาร่วมกับพวกเราและไม่ได้ผูกพันกับพวกเราอย่างใกล้ชิด เลยทำให้คุณครูไม่แยแสที่เห็นพวกเราจะต้องตายไปต่อหน้าต่อตาทีละหลายล้านตัวใช่ไหมครับ
หน้าที่และความรับผิดชอบต่างหากที่ทำให้ครูต้องอำมหิตเช่นนั้น..ถึงแม้ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นพี่น้องกันแต่เรามีสายสัมพันธ์ฉันครูและศิษย์อยู่ ครูย่อมไม่ยินดีหรอกที่เห็นพวกเธอตายกันเป็นเบือน่ะ คุณครูบาลเฮดกล่าวอย่างละเหี่ยใจ สีหน้าแสดงความเจ็บปวดมิใช่น้อย
หลังจากไตร่ตรองดูแล้วสเปิร์มปันก็ยอมรับในที่สุด สิ่งที่เขาและพรรคพวกกระทำลงไปแม้จะช่วยชีวิตเพื่อนๆ ได้จำนวนมาก แต่ก็ได้ทำลายระบบคัดกรองคุณภาพของโรงเรียนไปในขณะเดียวกัน ไม่เพียงเท่านั้นยังทำลายอนาคตและความฝันของคุณครูบาลเฮดลงอีกด้วย
คือว่า.. เพื่อเป็นการทดแทนสิ่งที่คุณครูบาลเฮดต้องเสียไป สเปิร์มปันตัดสินใจให้ข้อมูลที่เขาต้องการทราบในที่สุด
มีพวกเราตัวหนึ่งได้เฝ้าสังเกตความเคลื่อนไหวของคุณครูอย่างอดทนมาตลอดและพบว่า คุณครูไม่ได้หลับตาอยู่ตลอด แต่จะเหลือบตามองมาที่สระเพื่อสังเกตการณ์แล้วกลับไปหลับตาต่อ เมื่อเก็บเป็นสถิติแล้ว เขาพบว่า ทุกครั้งที่เขานับ 1 ถึง 10 คุณครูจะเหลือบตามาที่สระครั้งหนึ่งเสมอ
เป็นเพราะนาฬิกาจับเวลา.. คุณครูบาลเฮดสวนขึ้นทันควัน
ฉันถูกปลุก เพราะนกหวีดอันนี้ พร้อมกันนั้นก็ชูนกหวีดที่ห้อยคอขึ้นมา
สเปิร์มปันมองตามแต่ก็ไม่เห็นอะไรผิดสังเกต จนคุณครูบาลเฮดชี้ให้ดูที่ท้องนกหวีดรูปทรงกลมที่มีหน้าปัดเป็นตัวเลขบอกเวลาอยู่ด้วย
มันเป็นทั้งนกหวีดและนาฬิกาจับเวลา ครูจะตั้งเวลาให้มันสั่นทุก 10 วินาทีเพื่อเตือนตัวเองไม่ให้หลับไปจริงๆ และให้หมั่นเผยอเปลือกตาขึ้นเพื่อดูจำนวนสเปิร์มในสระ
มิน่าล่ะ ..เขาถึงบอกว่า คุณครูจะทำพฤติกรรมเช่นนั้นซ้ำซากอยู่ตลอดเวลา ดังนั้น..เขาจึงออกอุบายว่า ให้พวกเราเอาหางเกาะกันไว้เป็นพรวน เมื่อเขานับตัวเลข 1 ถึง 9 เมื่อไรก็ให้พวกเราจมหายไปในน้ำพร้อมๆ กันและนับต่อในน้ำกันเองจนถึง 15 จึงให้โผล่ขึ้นมาหายใจ สิ่งที่คุณครูเห็นจึงไม่ใช่พวกเราจมน้ำตาย แต่เป็นการดำน้ำเพื่อให้คุณครูเข้าใจผิดและรีบเป่านกหวีด ซึ่งพวกเราก็ทำสำเร็จ สเปิร์มปันเล่าโดยไม่ได้บอกว่าผู้ออกอุบายเป็นใคร
คุณครูบาลเฮดรับฟังด้วยอาการสงบนิ่งราวกับไม่ได้ยินเรื่องที่เล่ามา หรือมิฉะนั้นก็ยังไม่เชื่อว่า สิ่งที่เล่ามานั้นเป็นความจริงได้
คิดไม่ถึงจริงๆ.. มีเสียงพึมพำเบาๆ ออกมาในที่สุด
กฎเกณฑ์และระเบียบปฏิบัติในการฝึกสอนที่เรียนรู้และใช้กันมาหลายชั่วอายุของโรงเรียนได้ถูกสเปิร์มที่มีอายุแค่วันเดียวเอาชนะได้อย่างหมดจด
หรือนี่จะเป็นเหมือนที่ครูใหญ่เคยพูดไว้ในที่ประชุม คุณครูบาลเฮดนึกทบทวนคำพูดของคุณครูใหญ่เที่คยพูดในที่ประชุมของโรงเรียนว่า สเปิร์มในอนาคตจะถูกพัฒนาให้ฉลาดขึ้น แข็งแรงขึ้น เพราะมนุษย์กำลังท้าทายกฏแห่งธรรมชาติว่าด้วยความเสื่อมสภาพตามอายุขัยด้วยการเพิ่มสารอาหารที่เป็นสิ่งแปลกใหม่เข้ามาในร่างกายมากขึ้นและหาวิธีตัดต่อยีนเพื่อดัดแปลงพันธุกรรม
คุณครูบาลเฮดไม่รู้ว่าเรื่องเหล่านี้เป็นจริงเป็นจังได้แค่ไหน แต่สเปิร์มรุ่นใหม่นี้มีขีดความสามารถสูงกว่ารุ่นเก่าๆ อย่างเขาแน่นอน
เอาล่ะ..เธอไปทานอาหารได้แล้ว อาหารดีๆ เหล่านั้นจะทำให้เธอทำอะไรดีๆ ต่อสังคมของสเปิร์มได้อีกมากมาย กล่าวจบคุณครูบาลเฮดก็เอาหางขึ้นมาลูบศีรษะสเปิร์มปันเบาๆ ด้วยความชื่นชม
คุณครูไม่ทำโทษผมและเพื่อนๆ ใช่ไหมครับ แม้จะดีใจที่การสนทนาจบสิ้นลงไปเสียทีแต่สเปิร์มปันยังไม่วางใจนัก
ไม่จำเป็น..ไม่ใช่ความผิดของพวกเธอที่จะต้องการเอาตัวรอดและหวังให้ผู้อื่นได้รอดชีวิตด้วย สเปิร์มที่มีคุณภาพอย่างเธอเหมาะที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป เพื่อสร้างสังคมให้ดีกว่าที่เป็นอยู่.. คุณครูบาลเฮดให้คำมั่น
ขณะเดียวกัน ฉันก็หวังให้คุณครูใหญ่จะฉุกคิดได้ว่า ไม่ใช่ความผิดของฉันเช่นกันที่พวกเธอเก่งและฉลาดอย่างนี้ แต่เขายังไม่แน่ใจว่าชะตากรรมของตนเองจะมีผู้ให้คำมั่นอย่างนั้นบ้างหรือไม่
สเปิร์มปันอำลาคุณครูบาลเฮดด้วยความปรีดา ขณะกำลังจะเลื้อยจากไปอยู่นั้น เขาก็หันหน้ากลับมาหาคุณครูบาลเฮดอีกครั้ง
อ้อ..คุณครูครับ มีเรื่องนึงที่ผมไม่ได้บอก คือ..ผมไม่ใช่สเปิร์มช่างสังเกตตัวนั้นหรอกนะครับ พูดจบก็สะบัดหางเลื้อยจากไปที่ประตูทางออกทันที ทิ้งให้คุณครูบาลเฮดมองและนึกตามจนกระทั่งร่างของสเปิร์มปันพ้นจากประตูทางออกเป็นตัวสุดท้ายของชั้นเรียนแล้ว คุณครูบาลเฮดจึงแหงนหน้าขึ้นมองบนขอบประตูทางออกที่มีป้ายบอกจำนวนนับเป็นตัวเลขสีแดงด้วยแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความปลื้มปิติพร้อมกันนั้นก็อ่านออกเสียงเบาๆ
สองล้าน..เก้าแสน..เก้าหมื่น กับ สองร้อยยี่สิบเก้าตัว
**************************