เอาวะ

คุยกับคุณสามีเรื่องการวางแผนมีเจ้าตัวเล็ก คุณสามีบอกขออีก 2-3 ปีทั้งที่เค้าก็บอกว่ารู้อยู่ว่าถ้าจะรอให้พร้อมจริง ๆ แล้วค่อยมีมันก็คงเป็นไปไม่ได้ แต่ด้วยภาระและหน้าที่(ตอนนี้) เค้าก็กังวล เพราะเราสองคนคงต้องเลี้ยงลูกเอง ไม่มีคุณตา-คุณยาย,คุณปู่-คุณย่า คอยเลี้ยงให้ ภาระและค่าใช้จ่ายทุกอย่างต้องแบกรับทำให้ต้องวางแผนอย่างดีที่สุด

แอบอิจฉาคนที่มีพ่อ-แม่ คอยเลี้ยงหลานให้ อันที่จริงเราก็พูดตั้งแต่ก่อนแต่งงานแล้วว่าจะไม่ให้แม่ต้องมารับภาระเลี้ยงดูหลาน(ถ้ามี)ให้ เพราะเห็นแม่เลี้ยงลูกของพี่สาวแล้วเราก็เหนื่อยแทน
ถึงแม้พี่สาวจะบอกว่ามันเป็นความเหนื่อยที่มีความสุข มันก็จริงอ่ะนะ แต่เราไม่ค่อยชอบตรงที่พี่สาวโยนภาระทุกอย่างให้แม่ ตัวเองมีหน้าที่แค่เบ่งลูกออกมาแล้วก็หาเงิน ความผูกพันธ์ระหว่างแม่-ลูก หลานแทบจะไม่เคยได้รับเลย---นั่นทำให้เราตั้งใจว่าจะไม่ให้แม่ต้องเหนื่อยอีก ประมาณว่าถ้าเลี้ยงไม่ได้ก็อย่าเพิ่งมีเลยซะจะดีกว่า

วันนั้นเราคุยจากมุมที่เรามองว่า ถ้าเกิดอีก2-3 ปีแล้วค่อยปล่อย อายุเราก็จะปาเข้าไป 35 แล้ว อีกอย่างไม่ใช่ปล่อยปุ๊บมันจะติดปั๊บ...T____T เห็นบางคนรอเป็น 10 ปี แบบนั้นเราจะทำยังไง....ความที่ไม่อยากกดกันสามีมาก เพราะเค้าเองก็คิดมากพอกัน เราก็เลยไม่พูดต่อ(ไม่ได้ทะเลาะกันนะ---ตั้งแต่แต่งงานมา 8 ปียังไม่มีสักครั้งที่เราทะเลาะกัน ก็มีงอน-ง้อ กันบ้างตามประสาแต่ไม่เคยทะเลาะแบบเอาเป็นเอาตาย แล้วงอนก็ไม่เคยข้ามวันด้วย)

และแล้ว....ด้วยความที่เป็นจอมวางแผน เราก็ตั้งใจว่าจะปล่อย(แต่ไม่บอกสามี) คือให้เค้าเข้าใจว่าเรายังกินยาอยู่...ไม่น่าเชื่อนะ แค่คิดได้แบบนี้เราก็รู้สึกโล่ง ตอนนี้ถ้าเค้าจะมาก็มา แต่ถ้าไม่มาก็ไม่เป็นไรรอไปเรื่อย ๆ ดูว่าจะติดมั๊ย

ไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังคุณสามีนะ แต่ไม่อยากให้เค้ากดดัน อีกอย่างนึง การที่เราทำแบบนี้มันทำให้เราสบายใจ เพราะช่วงที่ผ่านมา ยอมรับว่าเครียดมาก ตอนนี้ตัดสินใจได้แล้วว่าจะทำแบบนี้ ถ้าจะรออย่างที่คุณสามีบอก เราไม่มั่นใจในสุขภาพทั้งตัวเราเองและของคุณสามี.........ตอนนี้ก็ได้แค่รอ ๆ ว่าเมื่อไหร่จะได้เป็นแม่กับเค้าบ้าง

Create Date : 16 มิถุนายน 2554 Last Update : 16 มิถุนายน 2554 14:52:51 น. Counter : 2298 Pageviews.		0 comments
Share Tweet