เป็นครั้งแรกสำหรับบล็อกแก๊ง และครั้งแรกสำหรับการเขียนบล็อกนับตั้งแต่ครั้งสุดท้ายสมัยม.ต้น ยอมรับว่าเป็นคนที่ไม่ได้ชื่นชอบการติดตามบล็อกเป็นพิเศษ แต่หลังจากคิดกับตัวเองอยู่นานว่าระหว่าง

1. คิดมากจนเป็นบ้า

2. ระบายลงโซเชี่ยลสะเปะสะปะไม่รู้ทิศ

หรือ  3. มาจัดระบบความคิดที่นี่

ซึ่งแน่นอนว่าเราคงเลือกข้อสุดท้าย ไม่อย่างนั้นคงไม่เกิดตัวหนังสือพวกนี้ขึ้นหรอก

ถ้าว่ากันตามความเป็นจริงแล้วนับตั้งแต่สมัยเด็กๆ เราเป็นพวกตกการจับใจความที่ถูกต้องมาโดยตลอด จำได้ว่าการเขียนบล็อกสมัยม.ต้นก็คือการเล่าเรื่องไปเรื่อยๆ อย่างหาใจความไม่ได้ ไม่เข้าใจหลักว่าจริงๆ แล้วคนเราต้องเล่าอะไรบ้างถึงจะอ่านดูเป็นภาษามนุษย์ แต่เฮ้ ในความเป็นจริงเราพูดรู้เรื่องนะ แม้ว่าจะพูดรายละเอียดเยอะนิดหน่อยแต่ก็ยืนยันว่าคนฟังรู้เรื่องจริงๆ ก็นับว่าเป็นเรื่องดีเพราะมันทำให้วันนึงเราเอาการคิด เขียน และพูดของตัวเองมาเปรียบเทียบกันจนพอจะได้คำตอบว่าการเล่าเรื่องลงบล็อกควรทำอย่างไร

ที่เราเขียนบล็อกนี้ไม่ได้มีจุดประสงค์อื่นใดนอกจากระบายความคิดของตัวเองที่มีอยู่มากให้เป็นรูปเป็นร่าง โดยที่ใช้ทักษะการเขียนอย่างถูกต้องเพื่อไม่ให้ตัวเองหลงทางและล้มเลิกกลางทางเหมือนอย่างที่ผ่านมา ไม่ได้หวังว่าจะต้องอัพเดทบ่อยๆ เหมือนบล็อกเกอร์อาชีพ ขอแค่เป็นมือสมัครเล่นที่ไม่ล้มหายมลายจากไปก็พอ

และในระหว่างที่ยังงงๆ หลงทางอยู่กับบล็อกนี้ก็หวังว่าจะมีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นบ้างไม่มากก็น้อย สำหรับใครที่หลงแวะเข้ามาก็ขอขอบคุณ บล็อกของมนุษย์แมวยินดีต้อนรับ

ด้วยหวังว่าจะรอด

เมี้ยว