เมื่อฉันหาตัวเองไม่เจอ..

เมื่อตอนเด็กๆ พ่อ แม่ ครูบาอาจารย์ ญาติสนิท มิตรสหาย ตั้งคำถาม โต ขึ้นอยากเป็นอะไร เมื่อตอนเด็กฉันตอบได้ทันที อยากเป็นนู่น อยากเป็นนี่ อยากเป็นในสิ่งที่ฉันอยากจะเป็น...

หลังจากจบมหาวิทยาลัย ฉันก็ได้เข้าทำงานสถาบันการเงินแห่งหนึ่ง ซึ่ง ไม่มีอยู่ในความฝันในวัยเด็กของฉันเลย ฉัน ทิ้งความฝันไว้เบือ้งหลังไม่เคยที่จะคิดหันกลับไปมองอีก

 ฝันเริ่มเลือนลาง

เพราะในความเป็นจริงของครอบครัว ฐานะปานกลาง ที่ค่อนไปทางยากจน ต้องทำงานหาเงินเพื่อประทังชีวิตไปในแต่ละเดือน ก็เหนื่อยจะแย่ แล้ว จะมีเวลาที่ไหนเอาไปทำในสิ่งที่ฝัน หรือ ตั้งไว้ในวัยเด็ก...

ฉันทำงานไปเรื่อยๆเหมือน ใช้ชีวิตทิ้งไปวันๆ ทำงานในส่วน back office ก็คงไม่มีอะไร หวือหวาไปมากกว่านี้ แล้ว  ฉันเริ่มเบื่อจัง...

ฉันทำงานมาได้ 7 ปี อายุ 33 แล้ว นี่ฉันทำงานแบบเดิมๆ ซ้ำๆ มาได้ 7 ปีเชียวหรือ ฉันเพิ่งเริ่มคิดที่จะหาอะไรใหม่ๆทำ

ฉัน เรียนปริญญาโท...

ฉันทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย กะหวังไว้ว่า ถ้าเรียนจบ ฉันจะออกจากที่นี่ไปหาอะไรใหม่ๆทำ

ฉันเรียนจบ ออกจากกงานที่เดิม ไปเริ่ม ที่ใหม่...

ฉัน ไม่มี skill ในการทำงานเลย ที่เดิม ที่ฉันเคยอยู่ ไม่เคยมีอะไรอย่างนี้มาก่อน...

ในวัย 33 ฉันจะสู้ความุ่งมั่น ของเด็กรุ่นใหม่ได้ไม๊...

ฉันไม่มีความสุข...

ฉันเริ่มกลับมาคิดว่า เรากำลังทำอะไรอยู่ ฉันอยากทำอะไรกันแน่...ฝันในวัยเ็ด็กหล่ะ อยู่ที่ไหน

ฉันนึกไม่ออก

แต่ตอนนี้ ฉัน ก็ตั้งใจทำงานที่ใหม่อย่างเต็มที่แม้ว่าไม่น่าจะไปรอดก็ตาม...

ถ้าหากถึงตอนนั้นแล้ว ฉันอาจจะนึกออกก็ได้ว่า

ฉันต้องการทำอะไร.....

Create Date : 24 กุมภาพันธ์ 2556		2 comments
Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2556 23:44:57 น.
Counter : 3358 Pageviews.
Share Tweet