รัก...อีกครั้ง ^^

"อิเจ้... อิเจ้ไม่ต้องไปเสี่ยงขนาดนี้ก้อได้ อิเจ้ยังเลือกได้อีกตั้งเยอะ เชื่อนู๋สิ" ญ นุช น้องที่สนิทและหวังดีพูดไว้ดังนี้ ทันทีที่ฉันได้เล่าให้ฟังเรื่อง ติดตามจ๊ะจ๋าไปลาดตระเวน คือความจริง มันก้อไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นซะหน่อย ก้อแค่ขับรถผ่านแล้วก้อสังเกตการณ์ แถมมีพี่อยู่ด้วยยังไงนู๋ก้อไม่กลัวหรอก นู๋มั่นใจว่ายังไงพี่ก้อไม่ให้นู๋ได้รับอันตรายแน่นอน ^^

ย้อนไปเมื่อวันที่ได้พบกัน มีรถสปอร์ตแลนด์ ครุยเซอร์คันนึงวิ่งผ่านหน้าร้านไปแล้ววนกลับมา พร้อมกับกลุ่มคนกลุ่มใหญ่เดินตรงมาที่ร้าน และฉันก้อต้องเข้าไปต้อนรับ พูดคุย ทักทาย และจำได้ว่าไม่ได้จะชอบลักษณะการพูดเบ่งๆ ท่าทางเก็กๆ ของพี่เท่าไหร่หรอก นู๋พูดไปเหน็บไป จิกไปเรื่อย แต่ด้วยความที่พี่เป็นคนอัธยาศัยดี เฮฮา เพื่อนนู๋ชอบพี่มาก บอกให้นู๋ขอเบอร์พี่ไว้สิ เผื่อเราไปเที่ยวระยองกัน จำได้ว่าบอกเพื่อนไปว่า ไม่เคยขอเบอร์ผู้ชายก่อน ถ้าใครไม่ขอชั้นก้อไม่ให้ สรุปวันนั้นเราก้อได้แลกเบอร์กันไว้ และจากวันแรก พี่ก้อมาหานู๋ที่ร้านทุกวัน นู่ไม่ได้รู้สึกดีหรือรู้สึกไม่ดีกับพี่หรอก เฉยๆ มากเพราะนู๋ไม่ได้บ้าคนรวย ไม่เห่อคนในเครื่องแบบอยู่แล้ว ผ่านมาแล้วนก้อผ่านไป ก้อแค่นั้น

จนวันที่ได้พูดคุยและอยู่กับพี่จริงๆ นู๋ถึงรู้ว่าพี่คิดยังไง เป็นคนแบบไหน และมีภาระหนักหนาแค่ไหน ต้องดูแลต้องรับผิดชอบคนอีกเยอะแยะ ทำงานอาทิตย์ละเจ็ดวัน พี่บอกนู๋ว่า พี่อยากได้คนที่เข้าใจพี่ อยากมีกำลังใจตอนที่เหนื่อย อยากมีชีวิตเหมือนคนอื่น อยากมีครอบครัว แต่ทำไม่ได้เพราะไม่อยากจะให้ใครมาลำบากด้วย นู๋ได้แค่กอดพี่ไว้และบอกพี่ว่าไม่ต้องพูดอะไรแล้วค่ะ "ต่อไปตอนทำงานพี่คิดถึงนู๋เยอะๆ นะ จะได้ดูแลตัวเองดีๆ" ตอนนั้นมันเป็นความรู้สึก ห่วงใย แล้วก้อไม่อยากให้พี่เหนื่อยกว่าที่เป็นอยู่อีก อย่างน้อยๆ ก้ออยากจะขอเป็นคนที่คอยกำลังใจให้พี่ จากนั้นเราก้อได้ใช้เวลาร่วมกันมากขึ้น

พี่เป็นคนน่ารักตอนอยู่กับนู๋ เหมือนเด็กๆ เลยหัวเราะ ขี้เล่น ขี้อ้อน ผิดกับตอนที่ทำงานที่นิ่งๆ ขรึมๆ นู๋ก้อพลอยต้องปรับตัวไปด้วย ตอนไปกินข้าว หรือตามพี่ไปเที่ยว ไปกินเลี้ยง แทบจะไม่คุยกะใครเลย นั่งเจี๋ยมเจี้ยมฟังพี่คุยงาน ไม่ก้อกินข้าวไปเงียบๆ เป็นผู้ฟังที่ดีอย่างเดียว ก้อมีแต่คนใหญ่คนโต มีแต่ลุง มีแต่พี่ที่แก่กว่าทั้งนั้นนิ นู๋จะไปคุยอะไรกะใครรู้เรื่องกันล่ะ

หลังจากทำภาระกิจนั้นเสร็จสิ้นแล้ว พี่ต้องกลับไปทำงาน นู๋เองก้อต้องกลับมาใช้ชีวิตในแบบของนู๋ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้คุยกันบ่อย คุยกันครั้งละไม่เกิน สามนาที เจอกันเดือนละครั้งหรือนานกว่านั้น แต่นู๋ก้อดีใจและรู้สึกได้ว่าพี่เป็นห่วงนู๋เสมอ

นู๋ไม่รู้ว่าเราจะอยู่ด้วยกันแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ แต่ ณ เวลานี้ นู๋ดีใจที่ได้เจอกัน นู๋ดีใจที่พี่เลือกนู๋ทั้งที่รู้ว่านู๋โก๊ะ อยากขอบคุณทุกอย่างที่นำพาให้เราได้มาเจอกัน และไม่ว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น นู๋จะไม่เสียใจค่ะ

Create Date : 26 กันยายน 2554		3 comments
Last Update : 26 กันยายน 2554 20:03:25 น.
Counter : 2950 Pageviews.
Share Tweet