และแล้ว เวลาก็มาถึง วันนี้เป็นวันที่ เรากำลังจะเป็นมาม๊า ต้องเข้ามาแอดมิทที่ จุฬาฯ อะแฮ่ม สามี  มาส่ง  พอมาถึงห้องคลอดที่ รพ. พี่ พี่ที่ห้องคลอด ทักทายกันใหญ่ โห เค้าดีใจกันมากกกกกก เหมือนว่าเห็นความพยายามของเรา โอ้ว คุณเปิ้ลเก่งจังอดทนมาได้ถึงขนาดนี้ แหม เราฟังก็ชื่นใจนะ  มีคนนึกถึงเราด้วย นั่งคุยกัยอยู่เกือบ ชม. กว่าจะได้ขึ้นห้อง ตึกคัคนางค์ 6 ห้อง 601  ซักเกือบๆ 6โมง นั่งดู  มีอาหารผู้ป่วยมาส่ง

กินข้าวเร็จ เราก็เปลี่ยนเสื้อผ้า นอนดู ทีวี ดู  ไป ใจตุ๊มๆ ต่อมๆ   เอาไงดีนะ พรุ่งนี้จะเป็นยังไงนะ

เมื่อวานไปตามนัด คุณหมอวิสันต์ ที่คลินิก AIVF ที่ตึกชาญอิสระ คุณแม่ได้ คิวที่12 รอ รอ รอ แล้วก็รอ ... สุดท้ายก็ ฮ่า ฮ่า ถึงคิวแม่ซ้ากที เราก็บ่น เท้าบวม ปวดตัว หายใจไม่ออก บรา บรา บราบ่นสารพัด คุณหมอก็ยิ้ม ครับอย่างเดียว แหม เราสองสามี ภรรยา รักหมอวิสันต์ จริงๆ เพราะเวลา แม่มีเหตุฉุกเฉิน แม่สามารถโทรไปปรึกษาได้ตลอดเวลาเลยค่ะ ห้าทุ่ม เที่ยงคืนแกก็รับ น่าร้าก นอกเรื่องมาพอแระ

คุยกันมาหลายอาทิตย์แระ คุณหมอขอ อัลตร้าซาวด์ เป็นครั้งแรกที่คุณหมอขอ อันตร้าซาวด์ค่ะ เพราะคุณหมอ คิดว่าจะให้หยุดยา บริคานีล กะ ไนเฟดดิปีน ถ้าเป็นคนอื่น คงแค่ยาชนิดเดียว แต่แม่คนนี้ต้องได้อะไรพิเศษเสมอ เลยโดนจัดเต็ม จัดหนัก (อาการหนัก)แล้ว ให้คลอดได้เลย แต่ต้องดู น้ำหนัก เดะ เดะ ก่อนนะครับว่าเท่าไหร่แระ

ก่อนอัลตร้าซาวด์คุณหมอทักคุณแม่คร้า ว่าที่ห้องคลอดเค้าถามถึงคุณ นฤพร เยอะแยะเลยครับ ว่าคลอดไปยัง (แม่คงเรื่องมากจนที่ห้องคลอดเค้าจำได้มั้ง) และแล้วหวยก็ออกคร้า  ลูกชาย ประมาณ 1900 ลูกสาว 2000 แม่เจ้าตลอดเวลาที่ตั้งครรภ์มา ลูกสาวจะน้ำหนักน้อยกว่าลูกชายเสมอ โค้งสุดท้ายเจงๆ อาอี๊เชอร์รี่หัวเราะใหญ่หลานสาวเก่ง แย่งหลานชายกินจนน้ำหนักพอฟัดพอเหวี่ยงเลย

พอซาวด์เสร็จก็มานั่งคุยกะคุณหมอต่อ คือจริงๆ ทางเราและครอบครัว ยังไม่อยากให้คลอดหรอก แต่คุณหมอเกรงเรื่องยาที่สั่งให้คุณแม่ทานตั้งแต่ตั้ง 5 เดือน มันมีผลกะคุณแม่มาก คือใจสั่น และบรา บรา บรา... คุณหมอวิสันต์เลยแนะนำผ่าดีกว่าครับ เอาเป็นว่า วันอาทิตย์ 31 กค.54 เข้าไปแอดมิทรอ ขึ้นเขียงวันจันทร์ 1 สค. 54 แต่ยังไม่รุนะว่ากี่โมง ฮุ้ว กลัวเจ็บ