มาถึงแล้วววว "LAS VEGAS"  Yeahhhhh!!!!

ไปถึงโรงแรม "Las Vegas Hotel" หรือ "LVH"(ตรงตัวสุดๆ)  ปุ๊บ ก็ต้องเอารถไปจอด ที่นี่เค้าจะมีบริการเอารถไปจอดให้ เราแค่ลงจากรถกันหน้าประตูโรงแรมแล้วก็จะมีพนักงานเอาไปจอดให้ โดยแลกบัตรให้เรามาแทน 

พอเข้าไปก็พบว่า  คนต่อคิวเช็คอินเยอะมากกกก คิวยาวสุดๆ เราคิดว่าเป็นโชคดีอย่างนึง เพราะคนเยอะวุ่นวายดี เค้าคงไม่มาตรวจอะไร  เราให้พริกกับแอมป์รออยู่ที่เลาจ์ ส่วนเรากับบุ๊คก็ไปเข้าคิวเช็คอิน  เสร็จเรียบร้อยก็ได้คีย์การด์เข้าห้องมา2ใบ  รหัสwifi แล้วก็โบรชัวร์ต่างๆ จากนั้นเราก็เดินไปตามพริกกับแอมป์ที่นั่งรออยู่ แล้วก็ชักภาพเป็นหลักฐานเล็กน้อย

ในล็อบบี้โรงแรมจะมีตู้สล็อตแล้วก็ตู้ดูดตังค์ของเรามากมายก่ายกองเต็มไปหมด

เข้าห้องไป ทุกคนก็จัดการเลย เช็คอินบ้าง อัพเฟสบ้าง หรือจะอินสตาแกรม ก็ว่ากันไป แต่เอ๊ะ!! ทำไมเน็ตเราไม่วิ่งเลย เริ่มสงสัย  สักพักพริกก็เป็นเหมือนเรา  ส่วนแอมป์กับบุ๊คทำไมยังเล่นกันได้ปกตินะ เริ่มสงสัย สุดท้ายในใบที่บอกรหัส wifi เค้าเขียนไว้ว่าเล่นได้แค่สองเครื่อง  แป่วเลย

จัดเก็บข้าวของเข้าห้องกันเสร็จแล้วก็เริ่มหิว เลยคิดกันว่าจะไปหาบุ๊ฟเฟ่กิน จากนั้นก็เป็นหน้าที่ของแอมป์กับบุ๊คในการหาร้าน  จนเจอร้านนึงที่มีทั้งทะเลแล้วก็สเต็ก เราจึงโอเคเอาร้านนี้เลย!!อย่างง่ายดาย  

ออกมาจากห้องก็ไปเอารถที่พนักงาน (อ่อ เราเปลี่ยนกางเกงแล้ว คนมองแปลกๆ ฮ่าๆๆๆ) เราเอาบัตรไปยื่นให้พนักงานจากนั้นเค้าก็หายไป.....นานมาก กว่าที่จะเอารถมาให้เรา รอกันแทบหลับ  เสร็จแล้วพวกเราก็ทิปให้ไปเพราะรู้ว่าเป็นธรรมเนียม แต่ในใจนี่อยากจะร้องไห้... 

ออกจากโรงแรมมาฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว มิน่าล่ะหิวใส้กิ่ว

ขับวนมาเรื่อยๆในที่สุดก็ถึงสักทีบุ๊ฟเฟ่ที่ตามหา  จอดรถหน้าประตูปุ๊บมีคนมารับรถไปจอดให้อีกแล้ว  คือแบบ... ไม่ต้องก็ได้มั้ยอ่ะ เสียดายตังค์จัง...

มื้อแรกในเวกัส เอาให้พุงปริ้นกันเลย

อิ่มท้องกันแล้วเราก็ขับรถกลับ เที่ยวชมเมืองยามค่ำคืนกัน  (ค่ำเร็วจัง)  ระหว่างทางกลับไปโรงแรม

ระหว่างทางกลับโรงแรม ;) (รูปจากมือถือตามยถากรรม)

ถึงที่พักกันแล้วก็อาบน้ำ...นอน....เอาแรงก่อน คร่อกกกกกก (นี่มาเที่ยวหรือมานอน)

ตื่นกันเรียบร้อยแล้ว เราก็เดินกันออกไปถนน Las vegas strip เป็นเส้นที่หลักที่มีแสงสี  เดินออกมาก็ค่อนข้างไกล แต่พลังยังเหลือเยอะ ชาร์ตมาเต็ม  เดินไปก็แวะเข้านู่นบ้างนี่บ้างไปเรื่อยๆ ทั้งคืนจนถึงตี4  เราก็เริ่มง่วง น้องก็เริ่มเมา จึงตัดสินใจกลับกัน (กลับเหอะ ฮ่าๆๆๆ)

ออกมาข้างน้องปุ๊ป หิวค่ะ เลยเข้าเซเว่นไปหาไรกินกัน  บุ๊คได้โอวัลตินร้อนมาแก้วนึง เรากับแอมป์ได้ไฮเนเกนคนละขวด พริกได้เลย์ ชีโตส ขนมกรุบกรอบก๊อบแก๊บเพียบ เรียบร้อยแล้วก็เดินกันออกมาจากเซเว่น แล้วจู่ๆ ก็มีลมพายุมาจาไหนไม่รู้ แรกมาก!! เดินกันอยู่นี่แทบจะปลิว คือรู้สึกเลยว่าลมแรงจนปลิวเนี่ยมันมีจริง แล้วโอวัลตินในมือบุ๊คก็ปลิวหลุดมือหกกระจายไปหมด คือนอกจากจะหนาว ลมแรงแล้วยังเหนียวอีก เราเลยเข้าไปหลบกันในร้านอาหารที่ปิดแล้ว แล้วมีคนอื่นหลบอยู่ก่อนแล้ว จากนั้นก็คิดกันว่าเราคงเดินกันไปไม่ถึงโรงแรมแล้ว เราควรกลับแท็กซี่กัน เราเลยผลัดกันออกไปยืนโบกแท็กซี่ข้างนอก เหมือนผลัดกันไปเสี่ยงตาย ไม่รู้แท็กซี่หายไปไหนหมด เดินไปข้างหน้าก้าวนึง ลมพัดถอยหลังไปสองก้าว จะถึงมั้ยเนี่ยแท็กซี่ขาาาา...

ในที่สุดก็มีมาคันนึง พวกเราวิ่งออกมาขึ้นแท็กซี่กลับโรงแรม  ที่น่าแปลกคือ คนที่นี่เค้าไม่รู้สึกกันเลยว่าลมแรงอย่างกับพายุ เค้าทำเหมือนชิวๆเฉยๆไม่มีอะไร คงเป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดประจำ

ไปถึงห้องเรากับแอมป์ก็นั่งเม้าท์กินเบียร์กันไป ส่วนพริกที่ซื้อขนมมาเยอะแยะก็สลบไปแล้ว  เรากับแอมป์เลยช่วยจัดการขนมแทน ฮ่าๆๆ อิ่มแล้วก็อาบน้ำนอน (เอ๊ะหรือไม่ได้อาบ จำไม่ค่อยได้ อิอิ)

เช้าแล้ว ตื่นมาเราก็ไปเดินสำรวจโรงแรม มันมีสระว่ายน้ำด้วย เลยคิดกันว่าจะไปนั่งชิว แช่เท้าเล่นในสระก่อนออกเที่ยวต่อ เปลี่ยนชุดเล่นน้ำพร้อม เราก็หิ้วผ้าเช็ดตัวไปกันคนละผืนไปที่สระ มีคนเล่นน้ำอยู่ไม่กี่คน  ดีจัง ส่วนตัวดี เรานั่งกันริมสระ เอาเท้าแหย่ลงไปปุ๊บ!!!! จุ๋ม!! ชักกลับแทบไม่ทัน หูยยยยยย นึกว่าน้ำแข็ง คือเย็นยะเยือกมาก เริ่มสงสัยว่าไอคนที่เล่นอยู่นี่มันทำด้วยอะไรเนี่ย พอเจอน้ำเย็นยะเยือกเล่นไม่ได้ พวกเราก็กลับไปอาบน้ำที่ห้อง แล้วก็ออกมาเช็คเอาท์ ก่อนออกจากห้องก็เช็คเรียบร้อยแล้วว่าไม่ลืมอะไร 

คีย์การ์ดก็เตรียมไว้เรียบร้อยในมือสองใบ ต้องคืนให้ครบไม่งั้นโดนปรับอีก ออกมาจากห้องปิดประตูปุ๊บ เดินมาจะลงลิฟท์ สวนทางกับป้าแม่บ้านที่ทำความสะอาดห้องอื่นอยู่ เราก็คลำหาคีย์การ์ดระหว่างรอลิฟท์ อ่าว!!! หาย!!!! เมื่อกี้ยังถืออยู่เลย หายไปไหนแล้วเนี่ย ลืมไว้ในห้องแน่เลย เรารีบเดินกลับไป แต่ห้องมันล็อคอยู่เลยบอกป้าแม่บ้านว่า "ป้าคะ เอ่อ คือลืมคีย์การ์ดไว้ในห้องค่ะ ป้าเปิดให้หน่อยได้มั้ยคะ?"

ป้าแม่บ้าน : อ๋อ ห้องนี้ใช่มั้ย ป้าเห็นอยู่ว่าเราพักห้องนี้จริงๆ เดี๋ยวป้าเปิดให้ แต่ปกตินี่ไม่ได้นะเนี่ย เราต้องโดนปรับแล้ว แต่เราอย่าไปบอกใครแล้วกันนะ ว่าป้าเปิดให้"

เรา: ค่ะๆ ขอบคุณมากเลยค่ะป้า 

ป้าหันซ้ายหันขวา ท่าทางลับล่อสุดๆ มีพิรุทยิ่งกว่าเราอีก ป้าส่งซิกให้เราใบ้ๆว่าบังให้หน่อย คือมีป้าแม่บ้านอีกคนอยู่ที่อีกมุมนึง เราก็เดินไปบังให้ ป้าก็หาคีย์การ์ดมาเสียบเปิดปุ๊บ เห้อออ โล่งอกไป คิดว่าจะต้องเสียตังซะแล้วเรา ขอบคุณป้ามากๆนะคะ ป้าช่างเป็นคนดีจริงๆ  เราเข้าไป เจอคีย์การ์ดนอนเอกเขนกอยู่บนเตียงสบายใจเชียว !! เห้อ เช็กเอาท์เสร็จเราก็ไปเอารถแล้วก็ขับไปเส้นStripเพื่อชื่นชมความงามกันต่อ วางแผนกันว่าจะไปหาโรงแรมที่ใกล้ๆแถวนั้น จอดรถ แล้วเดินกันไป เพราะคงหาที่จอดรถได้ยาก

เราก็ขึ้นรถกัน สตาร์ทรถ แล้วออกเดินทาง เย่  การเที่ยวกลางวันของเราจะเป็นอย่างไร ติดตามตอนหน้านะ อิอิ

ขอบคุณที่อ่าน 

ขออภัยที่ตอนนี้รูปเที่ยวกลางคืนไม่มีเลย เราไม่กล้าเอากล้องไปกัน กลัวหายน่ะ เลยไม่มีรูปมาฝาก รอชมรูปกลางวันแทน รับรองเด็ดไม่แพ้กัน