เมื่อพูดถึงกล้องฟิล์ม สมัยเด็กๆแม่เราชอบถ่ายรูปเรากับน้องมาก (สังเกตุได้จากปัจจุบันมีเป็นอัลบั้มใหญ่ๆหลายเล่ม) ครั้งหนึ่งแม่ซื้อกล้องแบบที่ใช้แล้วทิ้งมา ตื่นเต้นมากมีคำถามมากมาย มันถ่ายได้จริงๆหรอ เบามาก อยากลองจับดู แต่แม่ก็ไม่เคยให้จับ เพราะมันแพง ถ้ากดถ่ายแล้วเสียก็เงินทั้งนั้น
จนได้ไปเดินเล่นถนนสายกาน้ำชา วันนี้เด็กนักเรียนมาเที่ยวกันเยอะ ถือกล้องตัวนี้กันหลายคน snap กันเป็นระยะๆ แพ้ใจเลยต้องซื้อกลับมาเล่นบ้าง ฮ่าๆๆๆ ใจง่ายนะเรา
ตอนนั้นมีให้เลือกมากมายหยิบมาแบบสุ่มๆเอา กลับมาบ้านโอ้ว iso1600 เลย
วิธีใช้มีอยู่หลังกล้อง มีรูปประกอบพอเข้าใจได้ (แต่ลืมถ่ายเก็บไว้กล้องก็ทิ้งไว้ที่ร้านล้างฟิล์ม)
แถมฟิล์มในกล้องก็เป็นฟิล์มใหม่ โอกาสที่ภาพจะเสียน้อยมาก
เอากลับมาถ่ายที่ไทยแดดจ้าๆ จริงๆก็ไม่รู้นะว่า 1600 ควรถ่ายแสงแบบไหน ตอนนี้คิดว่า ควรจะถ่ายที่ที่แสงนวลๆไม่จัดมากจะสวยกว่า
ในวันที่ดอกไม้เบ่งบานที่จตุจักร
ทำนองเพลงคลาสสิคในช่วงวันที่แดดร้อนจัด
เหิรฟ้าาาาาาา
บ้านเรามีกาชาปองกับเค้าแล้วนะเธอ ยืนสังเกตุการณ์ดู มีคนกดเยอะเหมือนกันทำเป็นเล่นไป
ลองเอามาถ่ายสถานที่ชิคๆเงาๆเยอะๆ ได้แสงที่กำลังดีเลย
Camera : Fujifilm 1600 Hi-speed (single use)
ล้าง+สแกน : A&B หน้าเซ็นทรัลลาดพร้าว
ตอนนี้ติดใจกล้องฟิล์มแล้ว ไว้ไปเหมามาเล่นอีก
+1.ทุกภาพถ่ายไม่ซ้ำที่กันเลย(เพราะเปลือง)
+2.สีเป็นเอกลักษณ์ โทนนี้ชอบมาก ไม่เสียเวลาแต่งภาพ (แต่เสียเวลาไปล้าง 555)
+3.ลุ้นตอนไปล้าง เพราะจำไม่ได้แล้วว่าถ่ายอะไรไปบ้าง
-1.เสียเวลาตามหาที่ล้างรูป
-2.ลงทุนเยอะ ค่ากล้อง 450฿ (1500เยน) ค่าล้าง 50฿ ค่าสแกน 40฿
เหตุผลที่เราชอบกล้องในปัจจุบันอาจเพราะตอนเด็กแม่ไม่ยอมให้จับกล้องนี่เอง(ข้ออ้างล้วน)